به گزارش ایران سپید زهرا افتخاری مدیر کل کانون پرورش فکری کودکان استان فارس در این باره می گوید: در اردیبهشت ماه شهرداری منطقه 3 شیراز برای ما نامه ای فرستاد و موضوع تخلیه کانون را در اول خرداد ماه مطرح کرد. شهرداری طرحهایی دارد که قرار است در برنامه شیراز 1400 اجرا شود. بر این اساس می گوید: باغ ملی باید از وجود ساختمانهای زائد رفع شود و این ساختمان هم زائد است و جلوی دید مردم و سرو نازها را گرفته است. من گفتم شما که شورای شهر هستید و یک سال دیگر هم به پایان مأموریتتان باقی نمانده. شما که شعار انسان محوری و فرهنگ محوری می دهید و می گویید به کودک توجه دارید و شیراز شهر دوستدار کودک است؛ چگونه می توانید این مرکز را تخریب کنید؟ گفتند ما جایی دیگری را در قبال اینجا به شما می دهیم. در آن جلسه من گفتم که این فضا فرهنگی است و هویت 52 ساله دارد به علاوه  این فضا توانسته به توسعه و شکوفایی ذهنی بچه های گذشته تا سه نسل پیش کمک کند و شما با تخریب اینجا هویت را از بین می برید.

اما آیا شهرداری قصد دارد در قبال تخریب این مرکز جای دیگری به کانون بدهد؟

افتخاری ادامه می دهد: شهرداری یک فضای 150 متری را کنار خیابان به ما پیشنهاد داد که شیبش خیلی زیاد بود و روی تپه ای قرار داشت و بچه ها وقتی می دویدند می آمدند وسط بلوار و امکان داشت اتفاقات بدی برایشان بیفتد. من هم گفتم آنجا را قبول نمی کنم . اینجا مناسب نیست و من مرکز را تخلیه نمی کنم. بعد هم برای عدم تخلیه شروع کردیم به جمع کردن امضاء. بسیاری هم در صفحه های اینستای خود موافقت خود را با حرکت ما نشان دادند. من در چند مرحله به شورای شهر رفتم و با اعضای شورا صحبت کردم و به آنها گفتم که یک مطالبه اجتماعی شکل گرفته که کار دست شما می دهد و دغدغه همه مسئولین کانون هم این است که برای بچه هایی که می خواهند در شهر شیراز به عنوان شهر دوستدار کودک فعالیت کنند، تصمیم درستی گرفته شود. خلاصه شهرداری یک لایحه قضایی برای ما فرستاد و من بلافاصله در پاسخ به آنها لایحه ای برایشان فرستادم و گفتم که شما نمی توانید ما را ملزم کنید به تخلیه این ساختمان و اگر قرار است شما از ما شکایت کنید این مسئله باید در شورای حل اختلافی که بین دو دستگاه به وجود می آید یعنی شورای حل اختلاف ماده 69، رسیدگی شود و گفتم من سال گذشته 100 میلیون هزینه کردم و ساختمان را بازسازی و مقاوم سازی کردم امسال هم 100میلیون هزینه می کنم درش را جا به جا می کنم و دیوارهای زائد را بر می دارم تا هم نظر شهرداری جلب شود و فضایی که مناسب باشد و بچه ها بتوانند به مرکز بیایند را ایجاد کنم. بچه های معلول هم از اینجا استفاده می کنند و فقط اینجا را می شناسند  برای همین ما همینجا می مانیم. من پرونده این مرکز را دیده ام گذشتگان قبل از انقلاب با شرکتهایی قرارداد بسته بودند که این ساختمان را آنقدر محکم ساخته اند که اصلا در حال حاضر فرسوده به شمار نمی رود  بعلاوه ساختمان در یک فضای فرهنگی ساخته شده چون آنها متوجه بوده اند اینجا را روبروی حافظیه بسازند که بچه ها وقتی از این مرکز بیرون می آیند حافظیه را ببینند و بفهمند که حافظ اسطوره ادب و هنر و فرهنگ است.

از افتخاری می پرسم در قبال مرکز شماره 2 که 9 سال پیش از سوی شهرداری تخریب شد چه؟ آیا جای مناسبی گرفتید؟ او پاسخ می دهد: مرکز 2 ما هم 9 سال پیش تخریب شد به خاطر پل کابلی و شهرداری قول داد که شما به یک ساختمان اجاره ای بروید تا ما جای مناسبی برای شما در نظر بگیریم ولی از سال 90 تاکنون جایی به ما داده نشده و در حالیکه مرکز شماره 2 ما 1400 متر مساحت داشت خانه ای استیجاری را به جای آن به ما داده اند که دوخوابه است ما بدعهدی شهرداری را 9 سال است که می بینیم . من به شهرداری گفته ام که اگر جای آن مرکز فضای مناسبی به ما ندهید برای آن مرکز هم شکایت می کنم. شما حقوق کودک را زیر پا گذاشته اید .

پرونده این مناقشه همچنان در استانداری شیراز باز است و باید دید در روزهای آینده به چه نتیجه ای می رسد.