به گزارش ایران سپید پس از گذراندن مقطع ابتدایی در سال ۱۳۳۲ به تهران مهاجرت کرد. در همان سالهای دورۀ اول اقامتش در تهران، از طریق نوازندگی آکاردئون وارد دنیای موسیقی شد. اصلانی، به وسیلۀ یکی از دوستانش، «زنده یاد حسین شاهوردی»، نوازندۀ کلارینت، به تحصیل در هنرستان عالی موسیقی تشویق شد. به علت نداشتن پیانو، شاهوردی با ایجاد ارتباط با مستخدم هنرستان، ترتیبی داد تا حسین اصلانی، از ۱۲ شب تا ۲ بامداد، به دور از نظر مدیران، به طور مخفیانه به تمرین پیانو بپردازد. این تلاش ها سر انجام سبب شد در سال ۱۳۳۷ بتواند به رشته موسیقی کلاسیک هنرستان راه یابد و از محضر استادانی چون خانم تاتیانا خاراتیان در نوازندگی پیانو و آقایان فریدون فرزانه برای تئوری و سلفژ و هوشنگ استوار در دروس هارمونی، کنترپوان، فرم و آنالیز، ارکستراسیون و علوم آهنگسازی بهره ببرد. اصلانی در سال ۱۳۴۰ به عنوان آهنگساز، تنظیم کننده و پیانیست در رادیو ایران مشغول به کار شد. تنظیم ترانه های آن زمان اش در رادیو را با به کارگیری بافت پلی فونیک و استقلال خطوط ملودیک و با استفاده از آنسامبل سازهای بادی، گیتارهای الکتریک و سازهای کوبه ای در ارکستر جوانان و پاپ آغاز کرد، به گونه ای که صدادهی و شخصیت موسیقی و ترکیب آن با صدای خواننده، آثاری را به گوش می رساند که نقش مهمی در تبلور هنری صدای خوانندگانی مانند محمد نوری و عارف عارفکیا (بین سالهای ۴۷ تا ۵۰) داشت. در همین دوره، حسین اصلانی، در کنار آهنگسازی و تنظیم برای ارکستر های مختلف، به طور پیوسته به تدریس و آموزش موسیقی به ویژه پیانو مشغول شد. نخستین کار آهنگسازی کلاسیک رسمی او، قطعه ای برای پیانو و ارکستر است که در مهر ماه ۱۳۵۰ به وسیله ارکستر بزرگ رادیو ایران به رهبری فریدون شهبازیان اجرا شد. حسین اصلانی در اول فروردین سال ۱۳۵۱ به آمریکا مهاجرت کرد و پس از مهاجرت و تجربۀ سالهای غربت، پس از چندی با نیرویی ذاتی و عشقی عمیق به کسب تجارب علمی موسیقی معاصر، سر انجام، تحصیلات خود را تا مقطع کارشناسی ارشد آهنگسازی با تخصصِ موسیقی معاصر و ارکستراسیون نزد استادانی چون: پروفسور دیری جان مایزل و جول تام در هارمونی قرن بیستم، سوزان فارین در درس سمینار، محاوره و انتقاد، استیون لوبین در سبک و ساختار موسیقی باروک و کلاسیک و همچنین پروفسور بردلی بروکشایر و استوارت ایساکف در مورد تجزیه و تحلیل، تصورات آهنگساز، نوازنده و مخاطب و آنتونی نیومن در مورد انوانسیون، فوگ و کرال نویسی به سبک باخ در دانشگاه ایالتی نیویورک، کنسرواتوار موسیقی پرچز کالج، ادامه داد. تأثیر موسیقی محلی ایران، خاطرات کودکی و نوجوانی و نوستالژی ایشان نسبت به آثار موسیقی پاپ خود و تحقیق گسترده بر روی آهنگسازانی چون چارلز آیوز، بلا بارتوک، ایگور استراوینسکی، آرون کاپلند، لئونارد برنشتاین و هوشنگ استوار و دیگر اساتیدی که او علم موسیقی را نزدشان فرا گرفت، همچنین ویژگی های موسیقی معاصر با خصوصیاتی پیشرو و درعین حال، اصیل و ریشه دار، از آثار حسین اصلانی، خصوصیاتی چند وجهی، غیر قابل پیش بینی و منحصر به فرد ساخته است. وی در سالهای پایانی عمر درگیر بیماری سرطان بود ولی در این دوره نیز دست از فعالیت نکشید و پس از انتشار آلبوم خود به نام «حس نمادین»، در آذر ماه سال ۱۳۹۶ کتاب «دوباره مینوازمت» را منتشر کرد. این کتاب، خاطرات حسین اصلانی نوازنده و آهنگساز موسیقی) با نگارش و تدوین پیمان برنجی است که از سوی واحد موسیقی حوزه هنری گیلان توسط انتشارات فرهنگ ایلیا منتشر شد. قطعه «سایه در شب» که محمد نوری آن را خوانده، از جمله خاطره انگیزترین قطعاتی است که اصلانی آهنگسازی و سازآراییش را به عهده داشته است. این قطعه را در اینجا بشنوید.