با این حال پیشرفت‌های اخیر در ایمپلنت‌های شبکیه مصنوعی می‌تواند به درمان مؤثر این بیماری منجر شود. اکنون تحقیقات جدید امید بیشتری را برای کسانی که از AMD رنج می‌برند، فراهم کرده است.

محققان دانشگاه "استنفورد" و دانشگاه "Bar-Ilan" دریافتند که مغز افرادی که کاشت شبکیه مصنوعی انجام می‌دهند، ممکن است قادر به ادغام هر دو اطلاعات برگرفته از ایمپلنت و سایر قسمت‌های شبکیه باشد. این یافته ممکن است منجر به ارتقای درمان AMD شود.

پروفسور "یوسی مندل" سرپرست این مطالعه گفت: ما می‌خواستیم ببینیم مغز چگونه می‌تواند دو نوع اطلاعات را با هم ترکیب کند، چرا که برای بهبود بینایی در بیماران نابینا مهم است.

وی توضیح داد که این مطالعه را به عنوان تعامل انسان و ماشین در نظر گرفته است که در آن ایمپلنت شبکیه مصنوعی با سایر قسمت‌های طبیعی چشم کار می‌کند.

وی افزود: قشر بینایی در مغز ما اطلاعات را از شبکیه پردازش می‌کند و ما می‌خواهیم دریابیم که آیا مغز قادر به پردازش و تجزیه و تحلیل و ادغام اطلاعات شبکیه مصنوعی و شبکیه طبیعی هست یا نه. این کار، بیمار را قادر می‌سازد اگر بخشی از اطلاعات از یک تراشه مصنوعی تهیه شده باشد، بتواند دوباره بینایی خود را به دست بیاورد.

در این تحقیق، همان ایمپلنت‌های شبکیه که در انسان استفاده می‌شود، در موش‌ها کاشته شد و محققان فعالیت مغزی آنها را تجزیه و تحلیل کردند.

"مندل" گفت: آنچه که ما دریافتیم این است که پردازش اولیه(توانایی‌ها) قشر بینایی حفظ شده است و مغز می‌تواند سیگنال‌های مصنوعی و طبیعی را با هم ترکیب کند، درست مانند زمانی که هر دو سیگنال به طور طبیعی تولید می‌شوند و افراد بینایی طبیعی دارند.

تباهی لکه زرد یا دژنراسیون ماکولا(به انگلیسی: Macular degeneration) (AMD or ARMD)، شایع‌ترین علت کوری در افراد مسن است. در این بیماری ماکولا یا لکه زرد تخریب می‌شود. ماکولا قسمت حساس به نور شبکیه و مسئول دید مستقیم و واضح است که برای کارهای دقیق مثل خواندن و رانندگی لازم است.

تباهی لکه زرد بر دو نوع است: خشک(Dry) و تَر(Wet). نوع خشک شایع‌تر بوده و حدود ۹۰٪ بیماران به این نوع مبتلا می‌شوند. نوع تَر معمولاً با کاهش دید شدیدتر و جدی‌تری همراه است.

بیماری تباهی لکه زرد در افراد بالای ۵۰ سال شایع‌تر بوده و زنان بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند. اکثر موارد این بیماری با افزایش سن به وجود می‌آیند. این بیماری می‌تواند عارضه بعضی داروها نیز باشد. همچنین به نظر می‌رسد ارث نیز در ابتلا به این بیماری نقش داشته باشد.

دژنراسیون ماکولا که به عنوان دجنراسیون وابسته به سن ماکولا(AMD یا ARMD) شناخته می‌شود یک وضعیت پزشکی است که ممکن است نتیجه آن تاری یا از دست دادن بینایی در مرکز دید باشد. در اوایل اغلب هیچ نشانه‌ای وجود ندارد. به تدریج دید یک یا هر دو چشم بدتر می‌شود و ممکن است حتی دید به‌طور کامل از دست برود و حتی فعالیت‌های روزانه فرد مختل شود. گاه افراد دچار توهمات بینایی می‌شوند که این حالت ارتباطی با بیماری‌های روانی ندارد.

دژنراسیون ماکولا به‌طور معمول در افراد مسن رخ می‌دهد. البته عوامل ژنتیکی هم در این مشکل نقش دارند.

علت اصلی مشکل آسیب به ماکولا در شبکیه چشم است که به دو نوع خشک و تر تقسیم می‌شود و ۹۰ درصد از موارد از نوع خشک است.

پیشگیری شامل ورزش و تغذیه مناسب و سیگار نکشیدن است. تأثیر آنتی‌اکسیدان‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی برای پیشگیری از این مشکل اثبات نشده‌ است. هیچ درمان خاصی برای کسی که با این مشکل دید خود را از دست داده وجود ندارد. مکمل‌ها در کسانی که مبتلا به این بیماری هستند ممکن است پیشرفت آن را کندتر کند./ ایسنا