به گزارش ایران سپید کشورهایی هم که در این قسمت قرار گرفته اند، عموماً از اتحاد گروهی از این جزایر شکل گرفته اند. یکی از این کشورها که در جنوب اقیانوس قرار گرفته، جمهوری جزایر فیجی است. چهارمین کشور بزرگ اقیانوسیه است که از ۳۲۰ جزیره تشکیل شده که تنها ۱۱۰ تای این جزایر مسکونی است. در میان این ۱۱۰ جزیره هم، فقط دو تا جمعیتی بالای ۱۰۰ هزار نفر دارد. الباقی جزایری هستند با تعداد ساکنان اندک. ساکنان این ۱۱۰ جزیره را که جمع بزنی، میشود چیزی در حدود ۸۷۵ هزار نفر.

بر اساس آخرین آمار منتشره از سوی سازمان بهداشت جهانی، چیزی بالغ بر ۰.۷ درصد جمعیت فیجی نابینا و کمبینا هستند. بعد از استقلال فیجی از بریتانیا و در سال ۱۹۷۰، انجمن حرفه مندان سووا، پایتخت، نهادی را تأسیس کرد با عنوان «جامعه نابینایان فیجی». از آن تاریخ، این نهاد، تنها مرجع ارائه خدمات آموزشی، پرورشی و توانبخشی به نابینایان این کشور است. تنها مدرسه ویژه نابینایان و کمبینایان هم در ۱۹۸۲ و به کمک خیران یکی از مؤسسات خیریه بین المللی مسیحی تأسیس شده است. آموزشهای ارائه شده در این مرکز، حوزه های مختلفی را در بر میگیرد؛ از آموزشهای پیشدبستانی گرفته تا حرفه های ویژه افرادی که علاوه بر نابینایی، از نارساییهای ذهنی هم رنج میبرند. بریل و مهارتهای رایانه و آموزشهایی از این دست هم که میتواند بخت شکار فرصتهای شغلی را برای این افراد بیشتر کند، از جمله خدماتی هستند که در این مرکز در اختیار مراجعان قرار میگیرد.

این مرکز، وظیفه تأمین منابع مطالعاتی اعم از بریل و درشتخط و گویا برای استفاده نابینایان و کمبینایان را هم به عهده دارد. خوابگاهی هم که در این مدرسه طراحی شده، به مراجعان این امکان را میدهد که صرفنظر از این که از کدام شهر فیجی به پایتخت آمده اند، دوره دبیرستان را در یکی از مدارس عادی پایتخت بگذرانند و از این مرکز به عنوان محل اقامت خود استفاده کنند. این مرکز وظیفه دارد سرویس رفت و آمد و معلم رابط این دسته از دانشآموزان را به صورت رایگان در اختیارشان بگذارد.این مدرسه همچنین امکان ارتباط مؤسسات مردمنهاد را با نابینایان فراهم میکند. به طور مثال، امکان حضور هر کدام از نابینایانی که میخواهند در دوره های آموزش جهتیابی، مهارتهای زندگی روزمره و تواناییهای شغلی که در هر کدام از این مؤسسات برگزار میشود شرکت کنند را فراهم میکند.

بسیاری از افرادی که در این مرکز مشغول به کار میشوند، داوطلبانه سراغ این کار میآیند. «barbara farouk»، یکی از همین داوطلبان است که نه تنها خود، که همسر و دو فرزندش هم زندگی را وقف نابینایان کرده اند. آنها حتی خانه خود را هم به همسایگی مرکز منتقل کرده اند تا بتوانند ۲۴ ساعت شبانه روز در خدمت نابینایان باشند.