به گزارش ایران سپید امیر ساعدی داریان عضو هیات علمی دانشکده عمران دانشگاه شهید بهشتی در جریان جلسه بررسی اقدامات ستاد مناسب سازی شهر برای معلولان گفت: خیلی اوقات می گوییم ما چیزی برای صادرات نداریم اما داریم آن هم از نوع مدیریت خاله خانباجی یعنی تا زمانی که نوزاد گریه نکند شیر به او نمی دهیم هر وقت گریه کرد به او شیر دهیم.

وی  با ابراز گلایه از عدم مناسب سازی و خدمات دهی مناسب به معلولان گفت: متاسفانه بالاترین هزینه ها و بودجه ها را برای کارهایی می گذاریم که جنبه نمایش دارد و این یعنی معلولان همچنان باید به انتظار مناسب سازی مناسب حالشان باشند.   

وی افزود: برای مناسب سازی بودجه در اختیار مناطق قرار می دهند اما شهرداران مناطق هر جا که کم می آورند از این بودجه استفاده می کنند و معلولان هم که دستشان به جایی بند نیست. صدایی ندارند که شنیده بشود.

ساعدی داریان افزود: متاسفانه در مدیریت خاله خانباجی، بالاترین هزینه و امکانات لجستیک برای کارهایی اختصاص می یابد  که جنبه نمایش دارد. لوپ ولنجک و یمن را ظرف ۳۱ روز انجام می دهند. کاری که چند ده برابر تجهیز ایستگاه های مترو به آسانسور  بودجه نیاز دارد. پس یا ما نمی خواهیم مناسب سازی کنیم یا نمی توانیم که من می گویم نمی خواهیم.

این عضو هیات علمی دانشگاه افزود: این در حالی است که ما در مدیریت پروژه ای که یاد گرفیم و یا تدریس می کنیم اصل بر این است که همزمان با نازک کاری اجرای آسانسور و پله برقی هم باید صورت گیرد. در این شرایط چطور ممکن است پروژه ای بدون آسانسور و پله برقی افتتاح  شود. این اصولی است که بساز و بفروش ها یا معماران تجربی نیز از آن عدول نمی کنند.  

ساعدی در ادامه با اشاره به حادثه قطار سمنان و استعفای مدیر عامل وقت راه آهن گفت: حادثه روز جمعه اتفاق می افتد اما استعفای مدیر عامل چند روز بعد آن هم بعد از آنکه مقام معظم رهبری نسبت به پیگیری این موضوع تذکر دادند و آقای جهانگیری هم استعفا را پیشنهاد دادند، صورت گرفت.  

ساعدی ادامه داد: متاسفانه فضای مدیریت را به سمتی سوق داده اند که وقتی عضو شورای شهر به عنوان ناظر از پروژه ها بازدید می کند خود را به در دیوار می زند اما کسی گوشش بدهکار نیست. ما ادعا داریم شهر تهران شهری برای همه است اما معلولان را نادیده می گیریم حال آنکه هر کدام از ما و نزدیکانمان پتانسیل و ظرفیت معلول شدن داریم و نباید فراوش کنیم چیزی را که امروز می کاریم فردا خودمان درو می کنیم.