وی با بیان اینکه روزه داری برای افراد با عیب انکساری از هر نوع (نزدیک بینی، دوربینی، آستیگماتیسم) اثر سو ندارد، ادامه داد: میزان نزدیک بینی در هنگام بلوغ افزایش جهشی پیدا می‌کند و گاهی ممکن است طی چند هفته چنین تغییری توسط فرد حس شود. چنانچه این چند هفته با ماه مبارک رمضان مصادف شود، تغییر عیب انکساری را به روزه داری مرتبط می‌کنند در حالی که چنین نیست و روزه‌داری هیچ اثری در پیشرفت نزدیک بینی یا دوربینی و یا آستیگماتیسم ندارد.
به گفته جوادی، روزه داری در پیشرفت بیماری مبتلایان به گلوکوم اثر سو ندارد زیرا گلوکوم در مراحل اولیه در اکثر اوقات با دارو (قطره) کنترل می‌شود و گاهی مصرف قطره هر ۲۴ ساعت یکبار و گاهی هر ۸ یا ۱۲ ساعت است که طبق اکثر فتاوی موجود، مصرف قطره باعث ابطال روزه نمی‌شود.
وی با بیان اینکه کسانی که گلوکوم (آب سیاه) آنها با عمل جراحی کنترل شده باشد مانند افراد عادی می‌توانند به روزه داری بپردازند، افزود: تنها گروه اندکی از مبتلایان به گلوکوم (آب سیاه) نیازمند مصرف قرص جهت کنترل فشار چشم می‌باشند که هر ۸-۶ ساعت یکبار باید مصرف کنند و این گروه نمی‌توانند روزه بگیرند.
جوادی اذعان داشت: از لحاظ تئوری افرادی که دچار آب سیاه بسیار پیشرفته هستند ممکن است هنگام افطار با مصرف حجم زیاد مایعات، فشار چشم آنها هم افزایش یابد و باعث پیشرفت بیماری شود، ولی مقاله ثابت شده‌ای در این زمینه وجود ندارد هر چند یکی از تست‌های تشخیصی گلوکوم مصرف یک لیتر مایع طی ۵ دقیقه می‌باشد که افزایش فشار چشم مبین زمینه مساعد جهت ایجاد گلوکوم است.
استاد گروه چشم دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ابراز داشت: روزه داری جهت کسانی که دچار کاتاراکت (آب مروارید) هستند هیچ اثر سوئی ندارد همچنین مصرف قطره‌های چشمی اثری بر باطل شدن روزه داری ندارند.
وی در خصوص اینکه روزه‌داری هیچ اثر سوئی بر شبکیه چشم ندارد، گفت: افرادی که دیابت شدید دارند و دچار رتینوپاتی شده‌اند در صورتی که روزه داری منجر به عدم کنترل دیابت آنها شود می‌تواند باعث پیشرفت عوارض شبکیه ای ناشی از عدم کنترل دیابت شود.
جوادی در پایان یادآور شد: روزه داری به میزان ۱۸-۱۰ ساعت باعث افزایش اسموزیتی اشک و تشدید کمبود اشک نمی‌شود. بدیهی است کسانی که دچار خشکی چشم می‌باشند، قرار گرفتن در معرض هوای گرم باعث تشدید علائم آنها می‌شود و ربطی به روزه داری ندارد./ مهر