-اگزما 
اگزما به التهاب پوست گفته می‌شود که معمولا با قرمزی، پوسته پوسته شدن و ضخیم شدن پوست همراه است. عوامل محیطی مانند وجود رطوبت در بروز و تشدید اگزما موثر است. در حالت عادی تماس پوست با صابون های عطری، مواد تحریک کننده مانند الکل و لباس های پشمی و تنگ نیز باعث افزایش علایم اگزما می شوند، ولی وجود رطوبت نقش مهمتری دارد.
بیماران مبتلا به اگزما به عفونت‌های باکتریایی، قارچی و ویروسی حساس هستند و در برخی موارد اگزما منجر به آلرژی یا آسم می‌شود.

- التهاب ملتحمه 
التهاب ملتحمه (conjunctivitis) یا قرمزی چشم به التهاب غشاء نازک روی صلبیه گفته می‌شود که منجر به عفونت و قرمزی چشم می‌شود. این بیماری می‌تواند ناشی از عوامل عفونی (ویروسی و باکتریایی) باشد. نوع باکتریایی ناشی از باکتری‌های استافیلوکوک و استرپتوکوک است که می‌تواند از طریق آب آلوده منتقل شود و در شرایط سیل بسیار شایع است.
این عارضه با علائمی مانند خارش و قرمزی چشم، ریزش اشک، تورم پلک و ترشحات چشمی همراه است.

- عفونت گوش 
سه نوع اصلی عفونت گوش وجود دارد؛ عفونت حاد گوش میانی (اوتیت مدیا)، اوتیت مدیا با افیوژن و التهاب گوش خارجی که بیشتر بر اثر آب‌گرفتگی بوجود می‌آید.
گوش درد، تب، کاهش شنوایی، سردرد و احساس پربودن مجاری گوش، از مهمترین علایم هر سه نوع عفونت محسوب می‌شوند. این علایم در نوزادان و کودکان معمولا با اختلال خواب، کاهش اشتها، گریه‌های مکرر و بی‌حوصلگی کودک همراه است. در صورتی که پرده گوش آسیب دیده باشد، احتمال خروج خون یا مایع مخاطی از مجرای گوش وجود دارد. 

- عفونت‌های پوستی 
عفونت پوستی از شایع‌ترین عفونت‌های دیده شده ناشی از سیل است. این عفونت می‌تواند عامل ویروسی، باکتریایی، عفونی و قارچی داشته باشد. عفونت پوستی ناشی از نیش حشرات نیز بسیار شایع است. عفونت های پوستی معمولا با التهاب، خارش و سوزش همراه است که در این صورت استفاده از پماد آنتی بیوتیک می‌تواند راهگشا باشد. در صورت شدت عفونت و تب مراجعه به پزشک الزامیست.

- ویروس نیل غربی 
ویروس نیل غربی (West Nile virus) میکروارگانیسمی است که باعث شیوع بیماری‌های مرگبار می‌شود. این ویروس معمولا در پرندگان دیده می‌شود، ولی آلودگی آن در انسان و دام نیز دیده شده است. این ویروس از طریق نیش پشه منتقل می‌شود. 
گرچه میزبان اصلی این ویروس پرندگان به ویژه کلاغ است، ولی انسان نیز می‌تواند بر اثر تماس با پرنده بیمار یا لاشه آن یک میزبان اتفاقی باشد.
این ویروس از طریق شیر مادر می‌تواند نوزاد را نیز آلوده کند. خون و فرآورده‌های خونی عامل اصلی سرایت این عفونت است. تب، درد، استفراغ، اسهال و بثورات پوستی از جمله مهمترین علائم این عارضه هستند. فلج، ضعف بینایی، تشنج و کما از علائم نادر بیماری هستند. 
عفونت زخم‌های باز، ‌بینی و گلو نیز از جمله شایع‌ترین عفونت‌های ناشی از سیل هستند. 

- هیپوترمی 
هیپوترمی (Hypothermia) یا سرمازدگی ناشی از سیل نیز گاهی به ویژه اگر سیل در زمستان رخ دهد، بسیار شایع است. این عارضه بیشتر در کودکان و سالمندان دیده می‌شود و با علایمی مانند کاهش دمای مرکزی بدن، لرز و علائم روانی مانند خشم، کرختی و پرخاشگری یا بی تفاوتی همراه است.

- عفونت دستگاه تنفسی 
عفونت مجاری تنفسی تحتانی از جمله پنومونی و برونشیت و عفونت مجاری تنفسی فوقانی از جمله سرماخوردگی نیز از بیماری‌های شایع ناشی از سیل است.
عفونت مجاری تنفسی تحتانی به ویژه در کودکان بسیار خطرناک است و می‌تواند منجر به فوت شود. 

- بیماری‌های دستگاه گوارش
یکی از مهمترین خطرات ناشی از بلعیدن آب سیل، بیماری‌های مربوط به سیستم گوارشی است. انواع باکتری‌ها، انگل‌ و ویروس می‌تواند وارد بدن شود و در بخش‌های مختلف به ویژه در سراسر سیستم گوارشی جا خوش کند. برخی از این عفونت‌ها خوش‌خیم هستند و فقط ممکن است باعث استفراغ و اسهال شوند. البته در صورت وجود این مورد نیز باید جدی گرفته شود تا آب بدن تحلیل نرود.
- ژیاردیاز (Giardia) یک بیماری مهم انگلی و شایع‌ترین عفونت دستگاه گوارش است. این عفونت معمولا در روده باریک رخ می‌دهد. 
اسهال غیر خونی، دل‌پیچه، تهوع و استفراغ از جمله مهمترین علائم این عارضه هستند. 
-انگل کدیپتوزپوریدیوم (Cryptosporidium) که عامل بیماری‌های معده و روده، همراه با اسهال است.
علاوه بر بیماری‌های فوق، انواع اختلالات روحی و عصبی از جمله افسردگی و اضطراب نیز در میان سیل زدگان بسیار شایع است. این اختلالات گرچه به ظاهر جدی گرفته نمی‌شوند، ولی در سلامت جسمی نیز بسیار موثر هستند و می‌توانند سیستم ایمنی را تضعیف کنند. ایرنا