به گزارش ایران سپید  باران و سرمای این روزهای شهرمان نوید از آمدن سرما دارد. رحمتی که بارشش رنگ دیگری را بر روزهای آخر پاییز نشانده است تا آلودگی این روزهای شهرمان را پاک کند. شاید نفسی چاق کنیم و به پیشواز ننه سرما برویم.

روزهای آخر ماه قوس همیشه با شلوغی بازار و مراکز خرید همراه است، مردم برای طولانیترین شب سال آماده میشوند و خوراکیهای رنگارنگ این شب را از گرم و سرد کنار یکدیگر چیده و پذیرای دوستان و خانواده هایشان میشوند. از آجیل شب چله گرفته تا شیرینی، تخمه های داغ بو داده، انار و هندوانه و صد البته کنار همه خوشمزه های این سفره رنگی، حافظ خوانی و شاهنامه خوانی رنگ و بوی دیگری را به این چله نشینی خانوادگی میدهد.

این سنت دیرینه شبی را فراهم میسازد تا همه به دیدار بزرگان خانواده رفته، طولانیترین شب سال را با خاطره و قصه گویی کنار یک دیگر سپری کنند. تفألی به حافظ زنند و این شعر را بخوانند:

«بر سر آنم که گر ز دست برآید، دست به کاری زنم که غصه سر آید؛ خلوت دل نیست جای صحبت اضداد، دیو چو بیرون رود فرشته درآید، صحبت حکام، ظلمت شب یلداست، نور ز خورشید جوی، بو که برآید؛ بر در ارباب بیمروت دنیا، چند نشینی که خواجه کی به درآید؛ ترک گدایی مکن که گنج بیابی، از نظر رهروی که در گذر آید؛ صالح و طالح متاع خویش نمودند، تا که قبول افتد و که در نظر آید؛ بلبل عاشق تو عمر خواه که آخر، باغ شود سبز و سرخ گل به درآید؛ غفلت حافظ در این سراچه عجب نیست، هر که به میخانه رفت، بی خبر آید.»

هرچند اقتصاد این روزهای خانواده هایمان اجازه نمیدهد همچون گذشته سفره ای رنگین پهن کنیم. قیمتهای سر به فلک کشیده آجیل شب یلدا، سبب شده تا این عضو با نمک، کارت قرمزی دریافت کند و در دقیقه نود از سفره های بیشترمان اخراج شود. این شب بدون خوراکیهای گران قیمت هم زیبا میشود، زیبایی که از قلب گرم میزبان بر میخیزد و گرمابخش روزهای پیش رویمان میشود. یلدا مبارک