او با مقایسه وضعیت آثار دوبله‌شده در گذشته و حال حاضر گفت: در دهه ۶۰، کارتون‌های بسیار زیبایی مانند پسر شجاع، وودی وود پیکر و ... دوبله شدند که به کارهای ماندگاری تبدیل شد و برای نسل حال حاضر هم جالب است. اما بعد از آن زمان، دیگر اهمیتی به کارتون ندادند و کارتون‌هایی که دوبله می‌شود در ذهن کودک نمی‌ماند چون خوب ساخته نمی‌شوند.
او ادامه داد: جوانان و نوجوانان ما انیمیشن‌هایی در قالب سی‌دی را نگاه می‌کنند که تلویزیون پخش نمی‌کند؛ بنابراین کودکان در حال حاضر با کارتون‌های جدید از طریق سی‌دی‌ها آشنا می‌شوند. من چند انیمیشن که ساخت داخل کشور بوده را دوبله کردم که کیفیت معمولی داشته است و از میان آن‌ها تنها یک سریال که خانم شوکت حجت کار می‌کرد، مورد توجه قرار گرفت. کارتون «میمون‌های محافظ جنگل» که از شبکه یک و جام جم پخش می‌شود هم تقریبا قشنگ است. اما کارتون زیادی دوبله نکرده‌ایم. به دلیل اینکه کارتون‌های خوب خریداری و وارد نمی‌شود.
این دوبلور با اشاره به محدودیت‌های دوبله انیمیشن در صداوسیما اظهار کرد: برخی از انیمیشن‌های خارجی بخصوص امریکایی، همراه با دیالوگ موزیک دارد که آن را سانسور می‌کنند؛ در حالی که مربوط به داستان فیلم است.
نصر ادامه داد: انیمیشن‌هایی که به کشور وارد می‌شود برای دوبلورهای قدیمی و جدید جذابیت ندارد زیرا صداپیشگی در این نوع کارتون‌ها صدای آن‌ها را ماندگار نمی‌کند.
او با بیان اینکه باید بهترین انیمیشن‌ها وارد کشور شود، اظهار کرد: انیمیشن‌هایی که برای دوبله به کشور وارد می‌شوند باید سانسورشان کاهش پیدا کند؛ یعنی محتوای داستان و فیلم به شکلی تغییر نکند که بیننده متوجه موضوع نشود. همچنین آهنگ آن را تغییر ندهند. باید فیلم‌هایی برای کودکان ساخته و در سینماها اکران شود اما متاسفانه این اتفاق نمی‌افتد.
نصر اضافه کرد: به نسل کودک باید اهمیت دهند چون باهوش هستند و مشتاق فیلم و موزیک؛ حتی دو یا سه سینما مختص کودک و نوجوان باید ایجاد شود.
این دوبلور با بیان اینکه در حال حاضر به کارهای کودک اهمیت نمی‌دهند، ادامه داد: در دهه ۶۰ فیلم فارسی برای کودکان ساخته و جشنواره‌های مختلفی برگزار می‌شد اما در حال حاضر گاهی جشنواره دوبله در اصفهان برگزار می‌شود.
نصر در پایان این گفت‌وگو درباره خاطرات شیرینی که از دوبله کارتون‌های تلویزیون به یاد دارد، گفت: از صبح تا شب که سرکار هستیم، خاطره‌های زیادی پیش می‌آید اما ماندنی نیست؛ برای مثال تپق‌هایی که در دوبله می‌زنیم آن لحظه برایمان زیباست اما از بین می‌رود. خاطراتی که ماندگار می‌شود مربوط به مسائل خودمان است نه دوبله فیلم. به نقل از ایسنا