به گزارش ایران سپید اما به کمک معاهده بین المللی مراکش این مشکل میتواند قابل حل باشد. دولت سنگاپور از ۲۰۱۴ به اینسو توانسته با به کار بستن مفاد این پیمان دسترسی نابینایان را به منابع مطالعاتی فراهم کند. سنگاپور تقریباً 3 هزار نابینا و کمبینا دارد. قوانین کنونی سنگاپور فقط به مراکز خاص نظیر انجمن معلولین بینایی یا خانه نور سنگاپور اجازه تبدیل کتابها را میدهد. فرانسیس تای، مدیر عامل انجمن معلولین بینایی سنگاپور در این خصوص میگوید: معمولاً ناشران برخورد خوبی با ما دارند. کتابهایشان را برای تبدیل در اختیار ما قرار میدهند اما این سؤال هم برایشان مطرح است که با قوانین کپیرایت چه باید کرد؟ برای آنها درک این مساله که ما قرار نیست این کتابها را در جهت کسب درآمد استفاده کنیم و فقط نابینایان مجاز به استفاده آنها هستند قدری دشوار است. تبدیل کتابها به فرمتهای صوتی شاید کار دشواری نباشد. اما همه کتابها را هم نمیتوان به شکل صوتی مطالعه کرد. آدلین کو دانشآموز دوره راهنمایی است. آنچه این موسیقیدان نوجوان نیاز دارد کتابهایی در زمینه تئوری موسیقی است. آدلین میگوید: معلم پیانو من برای به دست آوردن کتابهای بریل در زمینه موسیقی با بسیاری از کشورهای خارجی مکاتبه کرد اما نتیجه ای به دست نیاورد. پیدا کردن نت کار بسیار سختی است. من از سایر دوستانم که در همین مدرسه درس میخواندند یا از مسؤولین کتابخانه های سنگاپور هم در این خصوص سؤال کردم اما چیزی بیشتر از آن چه که خودم میدانستم دستگیرم نشد. آدلین مطمئن است که کتابهای تئوری موسیقی وجود دارد اما نمیداند از کجا باید آنها را پیدا کند. به مدد معاهده مراکش فرمتهای جدیدی علاوه بر بریل و درشتخط و گویا در اختیار نابینایان قرار خواهد گرفت. آنها خواهند توانست از نسخه های الکترونیک کتابها بهره ببرند. علاوه بر این، تمام فرمتهایی هم که در آینده اختراع خواهند شد بدون درد سر در اختیار نابینایان قرار خواهد گرفت. وقتی نابینایان به فرمتهای الکترونیک دسترسی داشته باشند میتوانند آنها را با بهره گیری از نرم افزارها و سخت افزارهای کمکی، در هر قالبی اعم از صوتی، بریل یا سایر اشکال مورد نیازشان مطالعه کنند. معاهده مراکش همچنین به مراکز نابینایی این امکان را میدهد که بدون توجه به قوانین کپیرایت در کشورهای مختلف، تولیدات خود را با مراکز مشابه در کشورهای دیگر به اشتراک بگذارند. حالا دیگر امضاهای پای این معاهده به ۲۰ تا رسیده و مفادش در همه دنیا لازم الاجرا است و با وجود کارشکنی بیشتر کشورها این امید وجود دارد که این پیمان در سالهای آتی راهگشای نابینایان در دسترسی به منابع مطالعاتی باشد.