وی با انتقاد از فرهنگ رایج در بین خانواده‌ها که افراد غیرفامیل را نیز «عمو» یا «خاله» معرفی می‌کنند، ادامه داد: در بیشتر موارد افرادی که کودکان را مورد آزار و اذیت قرار داده‌اند، از میان نزدیکان و آشنایان خانواده هستند، بنابراین خانواده‌ها باید به کودکان آموزش دهند که استفاده از این القاب برای افراد غیرفامیل تنها نشان‌دهنده صمیمی بودن است و لازم نیست کودکان نیز با این افراد صمیمی شوند.
دکتر سرخوش در ادامه با تاکید بر تقدم پیشگیری بر درمان گفت: آموزش‌های خودمراقبتی، مساله جهانی است و متعلق به فرهنگ خاصی نیست و باید در سراسر دنیا از جمله کشور ما دنبال شود.
این روانشناس تنها روش کاهش آمار حوادث اینچنینی را «آموزش» دانست و ادامه داد: پدوفیلیا (میل جنسی به کودکان) یک بیماری است و از آنجا که این بیماران نشانه‌های روحی و روانی خاصی ندارند، به راحتی قابل شناسایی نیستند و حتی ممکن است در میان خانواده‌ها و نزدیکان کودک چنین بیمارانی حضور داشته باشند. از آنجا که نمی‌توان تمام این افراد را کنترل کرد، بهترین راه برای حفظ کودکان، آموزش‌های خود مراقبتی به آنان است.
وی درباره نحوه برخورد و مواجهه خانواده با کودکان آسیب‌دیده، اولین اقدام را حفظ آرامش و کنار آمدن با واقعیت دانست و افزود: این افراد می‌توانند با مراجعه به بهزیستی از خدمات حمایتی بهره‌مند شوند. بهزیستی نیز این افراد را به مشاوران و روانشناسان معرفی خواهد کرد. از آنجا که این کودکان نیازمند حمایت‌های ویژه‌ای هستند. روان‌درمانی فرد آسیب‌دیده تا زمان صلاحدید مشاور یا روانشناس باید ادامه یابد.
سرخوش با بیان اینکه خانواده‌ها نباید کودک آسیب دیده را با سوالات متعدد تحت فشار قرار دهند افزود: خانواده‌ها و مشاوران باید اجازه دهند کودک تنها زمانی که خودش تمایل داشت، درباره حادثه رخ داده صحبت کند.
این روانشناس با تاکید بر اینکه فرآیند درمان این افراد طولانی‌مدت و پرهزینه است ادامه داد: مهم‌ترین کمکی که می‌توان به خانواده‌های آسیب‌دیده داشت، اختصاص بودجه‌های حمایتی در قالب "کمک هزینه" درمان است.
این روانشناس با بیان اینکه چنین اتفاقاتی تمام اعضای خانواده را درگیر می‌کند، افزود: خانواده‌ها باید بیشترین آموزش‌ها را پیش از وقوع این حوادث دریافت کنند.
سرخوش با انتقاد از نگاه سرزنش‌گر جامعه نسبت به خانواده‌های درگیر اینگونه حوادث، گفت: زمانی که سن کودک بیشتر باشد جامعه معمولا خود کودک و خانواده‌اش را مورد سرزنش قرار می‌دهد در حالی که هیچ خانواده‌ای نمی‌خواهد چنین حوادثی برای فرزندش رخ دهد، در نتیجه باید آنها را درک و همراهی کرد.