به گزارش ایران سپید به نقل از همشهری آنلاین درواقع این قشر از جامعه می‌توانند با استفاده از یک سامانه، موانع ترددی موجود در شهر را توسط دوربین تلفن همراه ثبت کرده و عکس آن‌را به سامانه سازمان فناوری شهرداری ارسال کنند. با این اقدام، عکس موانعی که در تردد معلولان خلل ایجاد می‌کند به همراه مشخصات جغرافیایی دقیق محل ثبت می‌شود و برای ارسال به سازمان فناوری شهرداری و همچنین گروه مشورتی شهر دسترس‌پذیر به‌منظور اقدامات لازم آماده می‌شود. بنابراین تلفن همراه فرد باید به جی‌پی‌اس نیز مجهز باشد. از سوی دیگر نیز شرکت‌ها و انجمن‌های فعال معلولان، نابینایان و جانبازان در تلاشند تا با طراحی نرم‌افزارهای جدید، امکان تردد آنها در شهر را البته به‌صورت فردی راحت‌تر کنند. با این امکان، فرد می‌تواند ضمن آگاهی یافتن از مشخصات محل جغرافیایی که در آنجا حضور دارد، بداند که چه ساختمان‌های مهم اداری، خدماتی، فرهنگی، ورزشی، درمانی، اقتصادی و... در نزدیکی وی وجود دارند. پر واضح است که چنین امکانی بیشتر از همه به یاری نابینایان و کم‌بینایان می‌آید. اگرچه علی صابری، عضو روشندل شهر تهران معتقد است که این سامانه هنوز با آنچه که باید باشد، فاصله دارد. به هر حال فراهم شدن چنین امکاناتی به منزله این است که معلولان، جانبازان و افراد کم‌توان برای رفع مشکلات موجود در شهر و تحقق شهر دسترس‌پذیر، خودشان نیز باید تلاش کنند.
آنچه اکنون به‌عنوان راهنمای نابینایان در شهر تهران طراحی شده است توسط جی‌پی‌اس (مکان‌یاب) کار می‌کند. این دستگاه از 2بخش سخت‌افزاری و نرم‌افزاری تشکیل شده است. قطعه سخت‌افزاری آن بر سردر اماکن و معابر مورد نظر نصب می‌شود و بخش نرم‌افزاری آن هم روی تلفن فرد نابینا. این قطعه تا فاصله حدود ۵۰متر با تلفن فرد نابینا ارتباط برقرار می‌کند و هنگامی که وی به مکان مورد نظر خود نزدیک می‌شود صدای زنگ پیامک را از گوشی می‌شنود. سپس با فشار دادن یک دکمه، پیام صوتی که نام محل را اعلام می‌کند از گوشی موبایل پخش می‌شود، چنانچه مکان، همان محل موردنظر نابینا باشد، وی می‌تواند با فشردن یک دکمه بخش دیگری از دستگاه سخت‌افزاری را فعال کند. بدین‌ترتیب دستگاه با پخش آهنگ ملایم نابینا را به سمت درب محل مورد نظر هدایت می‌کند. از آنجا که خرید و نصب این دستگاه روی اماکن عمومی برای نابینایان امکان‌پذیر نیست بنابراین باید هماهنگی‌های لازم با تمام دستگاه‌ها و نهادهای دولتی و اتحادیه‌های صنفی ازجمله شورای شهر و شهرداری‌های مناطق به‌عمل آید. این در حالی است که علی صابری، عضو کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر تهران اعتقاد دارد با روش‌های ساده‌ای می‌توان به یاری معلولان و نابینایان و افراد کم‌توان و سالمند برای تردد در شهر آمد؛ روش‌هایی که نیاز به هماهنگی بین‌بخشی ندارد. به گفته وی برای این کار از دانشگاه‌ها و مراکز علمی خواسته شده تا نرم‌افزار لازم قابل نصب روی گوشی‌های اندرویدی و IOS را برای این منظور طراحی کنند. وی گفت: «از چند دانشگاه معتبر کشور خواسته شده تا نرم‌افزار ساده‌ای را طراحی کنند که پس از نصب با کمک جی‌پی‌اس گوشی موقعیت فرد را روی نقشه به‌صورت گویا اعلام کند. در ضمن همه اماکن و ساختمان‌های مهم شهر در نقشه آن ثبت شده باشد تا از طریق صوت، فرد نابینا، معلول یا سالمند را در هدایت به سمت محل مورد نظرش برای انجام کار به‌خوبی راهنمایی کند.»
با وجود آنکه شهرداری تهران برای رفع موانع موجود در تحقق شهر دسترس‌پذیر و مناسب‌سازی معابر برای تردد راحت معلولان، امسال با توان بیشتری نسبت به سال گذشته جلو آمده اما به نظر می‌رسد که سایر نهادها آنچنان که باید و شاید برای این منظور قدم پیش نگذاشته‌اند. طبق ماده 28مصوبه 15شهریور‌ماه سال گذشته هیأت دولت برای مناسب‌سازی معابر، شورای هماهنگی معلولان باید تشکیل شود. این در حالی است که هنوز خبری از تشکیل شورا نیست. از سوی دیگر اگرچه نمایندگانی از سایر وزارتخانه‌ها نیز باید در این شورا عضویت داشته باشند ولی عملا شورای هماهنگی زیرمجموعه وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعی است و به نظر کارشناسان امر، این وزارتخانه به تنهایی نمی‌تواند موضوعات را جمع کند. علی صابری، عضو شورای شهر تهران در این رابطه معتقد است که شورای هماهنگی معلولان باید به شورای عالی معلولان تغییر یابد و زیرنظر رئیس‌جمهوری قرار بگیرد. به گفته وی، این مسئله نیازمند قانون است و با مصوبه هیأت وزیران ممکن نمی‌شود. این نماینده مردم پایتخت در شورای شهر با بیان اینکه چشم امیدمان برای بهبود وضع معلولان، نابینایان و کم‌توانان به مجلس دهم است، افزود: «دنبال این هستیم که در قالب این لایحه جامع حمایت از معلولان تشکیل شورای عالی هماهنگی نیز به مجلس ارائه شود.