به گزارش ایران سپید اسمش که می‌آید، قلب‌ها جور دیگری می‌تپد. شهادتش که می‌شود، رنگ غصه‌ها سیاه‌تر است. و مگر می‌توانست جز این باشد؟ مردم کشوری که افتخارش میزبانی امام هشتم است، باید تفاوتی با دیگر مردمان داشته باشند. نه برای سیه پوشیدن و اشک ریختن که بهتر آنکه حالا که در جوار ثامن الحجج زندگی می‌کنیم، فرصت مناسب افزایش معنویت و جلا دادن روح را از کف ندهیم.
ای هشتمین امیر ولایت، ای حضرت رئوف ما سائلان درگاه کرم و سرسپرده حرم تو هستیم و اگر قرار باشد در سایه‌سار مهربانی قرار بگیریم، آنجا حرم تو است. از بس چشمه لطف تو جوشان و بزرگ و عظیم‌بخشنده است، گدایان درگاهت نه تنها خوار و خفیف نمی‌شوند که تو آنها را محترم می‌داری و به سائلانت عزت و آبرو می‌بخشی. ما ریزه‌خواران نعمت ولایت و زنده به رزق معنوی دوستی تو هستیم. دل‌هایمان را به کوی تو روانه می‌سازیم که سر راهت نشسته تا مگر دست لطف و مودت بر آنها بکشی. عشق را دوست داشتن تو بود که برایمان زیبا کرد و شیدایی ما را از هزار عقل، فرزانه‌وارتر ساخت. تو به ما یاد دادی که وفا و مهر و عاطفه چیست. تو دلهای ما را به یکدیگر نزدیک ساختی. در روز شهادتت که عزادار تو هستیم، یک بار دیگر گدایان درگاهت را به بخشندگی دعوت نما.