به گزارش ایران سپید ورزشکار نابینای کازرونی و عضو تیم ملی گلبال بانوان ایران گفت: پس از شیوع کرونا هنوز از خانه بیرون نیامده ام و دلم برای توپ گلبال تنگ شده است.
مریم آهون اظهار داشت : با وجود اینکه راه‌ها و شانس‌های دیگری برای ادامه زندگی داشتم اما ورزش را انتخاب کردم و حدود یک سال است که دستم به توپ نخورده است.
دوران سخت ورزش کردن را به خانه‌نشینی ترجیح می‌دهم
دارنده مدال برنز رقابتهای گلبال پارا آسیایی ۲۰۱۳ مالزی ادامه داد: از مسئولان ورزش فارس می خواهم تدبیری اتخاذ کنند تا دو باره درهای باشگاه‌ها و سالن‌ها به روی ما باز شود زیرا دوران سخت ورزش کردن را به خانه‌نشینی ترجیح می‌دهم.
وی افزود: از مادرم تشکر می‌کنم که مرا وارد عرصه ورزش کرد، زیرا مشکل خودم را به عنوان یک نابینا و یا کم بینا قبول نمی‌کردم ولی اکنون خوشحالم که ورزش را انتخاب کردم.
آهون با اشاره به اینکه تکلیف این قشر از ورزشکاران که می‌خواهند با ورزش گذران عمر کنند باید مشخص شود، بیان کرد: همانگونه که بسیاری از رشته‌ها فعالیت خود را از سر گرفته‌اند، نمی‌دانم چرا رشته گلبال که تنها تفریح نابینایان ورزشکار است، دوباره از سر گرفته نمی‌شود؟.
این قهرمان عضو تیم ملی گلبال افزود: حرفی که می‌زنم حرف دل بسیاری از نابینایان است.
این ورزشکار نابینا که در رشته مشاوره در دانشگاه مشغول درس خواندن است و نیمسال پایانی خود را پشت سر می‌گذارد، گفت: هم اینک بیکارم و برای گذران زندگی نیاز به شغل دارم و مکاتبه‌هایی هم در این مورد انجام داده‌ام که نتیجه‌ای نداشته است.
آهون بیان کرد: به فرمانداری شهرستان کازرون و همچنین به اداره کل ورزش و جوانان درخواست خود را ارائه داده‌ام اما هنوز پاسخی دریافت نکرده‌ام و حاضرم در صورتی که موافقت کنند برای اشتغال حتی در شیراز زندگی کنم.
وی ادامه داد: از عباس حاجی زاده مدیرکل ورزش و جوانان فارس می‌خواهم تکلیف تقاضای مرا برای اشتغال که حدود ۲ سال پیش به این اداره کل تحویل دادم مشخص کند و اگر هم کارم درست نمی‌شود صادقانه بگویند تا اینقدر انتظار نکشم.