به گزارش ایران سپید دکتر موللی با اشاره به موضوع اشتغال به عنوان یکی از مهمترین مشکلات این قشر می گوید: در بحث اشتغال، سهمیه سه درصد برای معلولان از سوی دستگاه های اجرایی به ویژه وزارت آموزش و پرورش به شدت دور زده می شود. دور زدنی که حتی کاری از دست دیوان عدالت اداری برنمیآید. این . در حالی است که خوشه شغل هایی را ویژه معلولان تعریف می کنند؛ اما نابینایان بسیاری که مطابق با آگهی استخدامی در شغل های مشخص شده، ثبت نام می کنند در آزمون پذیرفته می شوند اما در مرحله پزشکی به بهانه معلولیت بینایی رد می شوند! از آموزش و پرورش می خواهیم دست از دور زدن قانون بردارد.سازمان بهزیستی هم ، بودجه کافی را برای خرید لوازم توانبخشی نابینایان تخصیص نمی دهد. نابینایان به شدت از توزیع ناعادلانه لوازم کمک توانبخشی مختص به خود گلهمند اند. مشکل دیگر این است که پلاک ویژه خودرو ها به نابینایان داده نمی شود. این در حالی است که نابینایان جانباز از این امتیاز بهره مند هستند.
س: وضعیت کودکان دو یا چند معلولیتی نابینا را چگونه می بینید؟
ج: کودکان دو معلولیتی و چند معلولیتی در جامعه ما رها شده اند و بهزیستی برای آنها برنامه ای ندارد. کودکان نابینا ناشنوا، نابینا جسمی و نابینا ذهنی کم نیستند که آموزش و پرورش و نهاد های متولی برای آنها برنامه ای ندارند.
از جنبه محرومیتهای دیگر این کودکان ، محرومیت از بهره گیری از شهربازیها و برنامه های سرگرم کننده متناسب با سن و نوع معلولیت آنهاست. . بازیها برای آنها می بایست دسترس پذیر شوند، زیرا آنها هم حق بازی، شادی و کودکی دارند.
س: نگرش جامعه به نابینایان چیست؟
ج: متاسفانه در جامعه، نابینایان را به چشم یک فرد عقب مانده ذهنی،یا یک فرد نیازمند کمک مالی(فقیر و محتاج)،یا فردی که دست و پا چلفتی هست و نمیتواند از پس کارهای شخصی خود بر آید نگاه می کنند. مردم باید بدانند یک نابینا هم میتواند درس بخواند موفق باشد، کار کند، ازدواج کند یا بچه دار شود.
یک نابینا هم میتواند از گوشی همراه و تبلت و کامپیوتر و لب تاپ(گویا) استفاده کند یا حتی میتواند با استفاده از وسایل روزمره ای که به طرز ویژه ساخته شدن کار و زندگی کند.
وسایلی مثل ساعت گویا، کتری زنگ دار، رادیو با دکمه های برجسته ی بریل، ساعت برجسته ی بریل و......
س:خانواده ها چرا نابینایی فرزندان خود را نمی پذیرند؟
ج: خانواده ها باید سعی کنند در تربیت و پرورش فرزند نابینای خود
تفاوت و تبعیضی نسبت به بقیه فرزندانشان قایل نشوند. مگر اینکه بحث تفاوت توانایی ها مطرح باشد.
در این زمینه عدم پذیرش نابینایی در خانواده های نابینایان خیلی بالاست
یکی از مشکلات شناسایی به موقع کودکان کم بینا برای شروع آموزشهای توانبخشی به آنهاست؟
در بحث شناسایی کودکان کم بینا و نابینا مراکز بهداشت باید مسئولانه عمل کنند و این کودکان را به مراکز توانبخشی و آموزشی و درمانی ارجاع دهند. چون خیلی وقتها حتی خانواده ها، بچه ها را از بردن نزد پزشک متخصص چشم هم محروم می کنند این درحالی است که شاید با مراجعه و پیگیری درمان مشکل چشم بهبود می یافت یا کمتر می شد.
در بحث پذیرش این کودکان بیشتر خانواده ها نقش دارند. متاسفانه خانواده ها بچه های نابینایشان رو خیلی محدود و محصور میکنند. اولین مرحله این است که خانواده ها مساله نابینایی فرزندان خود را بپذیرن و برای اقدامات درمانی یا آموزشی و توانبخشی اقدام کنن.
کم بینایی می تواند توسط مهدکودک ها در برنامه کشوری سنجش بینایی...یا در معاینه پزشکان متخصص چشم مشخص شود. یا خود خانواده متوجه مشکل کودک می شود که در این صورت هم باز کودک از آموزش های لازم محروم می شود. در صورتی که اگر کودک از ابتدا تحت آموزش قرار گیرد و خدمات لازم را دریافت کند کودک می آموزد که چگونه از باقیمانده بینایی اش استفاده کند.
هر چند نابینایی غالبا از کودکی مشخص است اما بهتر است یک مرجع مشخص در جامعه باشد که خانواده ها را برای رفتن به مراکز آموزشی و توانبخشی.....تشویق ترغیب و حتی اجبار کند چون اکثر خانواده ها به هر دلیلی که تشخیص می دهند این بچه ها را در خانه محبوس می کنند. در موضوع محروم کردن کودک از دسترسی به خدمات در آینده برای کودک مشکلات عدیده ای به وجود می آید.
س: آیا تاکنون تحقیقی در مورد تعداد نابینایانی که از عصای سفید استفاده می کنند در ایران و جهان، انجام شده است؟
ج: خیر واقعا آماری که در کار پژوهشی به نتیجه رسیده باشه در ایران وجود ندارد.
در ایالات متحده بنا به گزارش فدراسیون ملی نابینایان از روی تعداد عصاهای موجود و آمار کلی نابینایان، تخمین زده شده تنها ۲ الی ۸ درصد نابینایان از عصای سفید استفاده میکنند.
س: با آماری که در آمریکا موجود است سایر نابینایان از چه روشهایی برای حرکت استفاده می کنند؟
ج: تقریبا تحرک و جابجایی افراد نابینا بدون عصا ممکن نیست مگر اینکه یک فرد همراه بینا داشته باشند.در برخی کشورها از عصاهای اولتراسوند استفاده میشود اما بیشتر از آن، نابینایان از سگ به عنوان راهنما استفاده می کنند که در کشور ما این امر ممکن نیست.
عصا غیر از اینکه به فرد در تحرک و جهت یابی کمک میکند ، علامتی است که افراد بینا را متوجه می کند که فرد نابیناست تا احتیاط کنند. و بعنوان مثال هنگام عبور از خیابان توقف کنند....