به گزارش ایران سپید طاهره بشیر می گوید: بازی و سرگرمی یکی از عناوین 64 گانه ما در کتابخانه های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است. و جزو فعالیتهایی است که خیلی برای ما اهمیت دارد. ولی هر مرکز بنا به شرایط خود؛ محیط و اقلیمی که در آن قرار دارد؛و به فراخور توانمندی و مهارتهای مربیان خود ذیل این عنوان با بچه ها کار می کند.مثلا یک مربی در بازیهای رومیزی مهارت دارد یا مربی دیگری بازیهای گروهی را انجام میدهد یا شاید در استانها بازیهای بومی و محلی استان رایج باشد. گاه هم خود بچه ها پیشنهاد بازی دارند و مثلا با اسباب بازیهای خود به مرکز می آیند. تا بازیهای کارتی و رومیزی مثل شطرنج و که در مراکز فراگیر انجام می شود. .. خود من طرفدار احیای بازیهای قدیمی مثل دوز ،مار و پله و منچ و هستم. .. اما کمابیش در کتابخانه های کانون وسایل بازی هم وجود دارد که یا تولید خود کانون است یا تولید شرکتهای مورد تایید کانون مثل بازی تا و صنایع آموزشی.البته یک سری بازی مناسب بازی بچه های با نیازهای ویژه هم وجود دارد. مثل پازلهای چوبی مناسب بچه های نابینا یا کریدر و منچ مخصوص این بچه ها. در جشنواره های ملی اسباب بازی هم تولید کنندگان تولیدات خود را می آورند و نشستهای تخصصی و علمی خوبی در این رابطه برگزار می شود.
س: اگر برای شناخت محیط کودک نیاز به اسباب بازیهایی داشته باشد که دنیای اطرافش را به او نشان دهد آیا در کانون وجود دارد؟
ج: خیر. به صورت تخصصی به مقوله اسباب بازی نگاه نشده است اسباب بازیهایی را هم که گفتم چون لمسی است کودکان نابینا می توانند با آنها بازی کنند. اما اسباب بازی شناختی که به آنها کمک کند تا محیط و زندگی را بشناسند متاسفانه نداریم گاه هم مربیان از خلاقیتهای خود استفاده می کنند مثلا در کلاس سفال یک فنجان به دست کودک نابینا می دهیم تا خوب لمس کند و آن را بسازد. ولی خیلی محدودیم
امیدواریم از پس ضروریات زندگی نیاز به بازی و تفریح نیز برای کودک نابینا به رسمیت شناخته شود و توجه به آن در برنامه ریزی سازمانهای متولی امور معلولان بگنجد.