به گزارش ایران سپید الهه قلی فلاح در گفتگو با ایران سپید گفت: اول اسفند سال گذشته اردو را ترک کردیم و در این مدت، تمریناتم را در منزل دنبال می کنم. در خردادماه که برخی اسکی بازان در توچال تمرین کردند ورزشکاران رشته آلپاین بودند و ما که در بخش اسکی صحرا نوردی تمرین می کنیم بیش از 4 ماه است که تمرینات را در خانه دنبال می کنیم. وی در پاسخ به این سؤال که آیا این تمرینات بدن ورزشکار را روی فرم نگه میدارد یا نه اظهار کرد: در خانه تجهیزات مورد نیاز و انواع دمبل ها و وزنه ها در اختیارمان نیست و قطعاً تمرین در سالن و پیست است که می تواند برای ورزشکار حرفه ای اثربخش باشد. البته در اردیبهشتماه کمی بیرون از منزل اسکیت میرفتم و با برادرم دوچرخه سواری می کردیم اما الان با شیوع مجدد کرونا تنها در منزل تمرین می کنم.
قلی فلاح در پاسخ به این سؤال که آیا مثل گذشته تمایل به ثبت رکورد در گینس که موفق به ثبت رکورد 72 کیلومتر پیمایش با اسکیت شدید دارید یا نه بیان کرد: در حال حاضر رشته اصلی من اسکی است نه اسکیت و دیگر تمایلی به این کار ندارم. هر چیزی در زمان خودش شور و انگیزه دارد. هدف من از ثبت رکورد در آن سال ها این بود که جامعه هم نوعانم ترغیب شوند به سمت ورزش بیایند. اما متأسفانه نه مسئولان حمایت کردند و نه هم نوعان استقبالی کردند. ضمن اینکه هزینه ثبت رکورد در گینس چیزی نزدیک به 60 میلیون تومان بود که با احتساب قیمت دلار در حال حاضر، چندین برابر است.
وی در خصوص تجهیزات تخصصی مورد نیاز اسکی صحرا نوردی گفت: با پیگیری هایی که خانم توسلی نایب رئیس بانوان فدراسیون نابینایان داشتند، از یکی از شرکت ها بخشی از هزینه های این تجهیزات را گرفتند. اما این مبلغ در حدی نیست که بتوانم ست کامل مورد نیاز اسکی را خریداری کنم. چند وقت پیش هم در برنامه کوهگشت سیما حاضر شدم که برخی از مردم اعلام آمادگی کردند که این تجهیزات را در اختیار من قرار دهند. اما مشکل اینجا است که برای مثال یکی از آنها تماس گرفت، بیشتر اسکی بازان در رشته اسکی آلپاین تمرین می کنند و تجهیزات آنها با ما که صحرا نوردی هستیم تفاوت دارد. قلی فلاح در ارتباط با قیمت این تجهیزات نیز گفت: ست کامل با وسایل تخصصی نابینایان حدود 1300 دلار می شود.
وی در پایان گفت: خوشحالم در اردوی آخری که داشتیم، پنج نفر از نابینایان و کم بینایان در اردو حاضر شدند و امیدوارم آنها هم بتوانند با تمرینات مستمر وارد تیم ملی شوند تا من در این رشته تنها نباشم.
همچنین جا دارد از تلاش های خانم توسلی، آقای عیسا ساوه شمشکی، فدراسیون جانبازان و معلولین، کمیته ملی پارالمپیک و فدراسیون نابینایان تشکر کنم.
امیر سرمدی