به گزارش ایران سپید در تیرماه سال 98 گروه 25 نفری از عراق به ایران و شهر شیراز سفر کردند تا در مؤسسه توانگران کارآفرین شیراز دوره های آموزشی مختلفی را فرا بگیرند. تحرک و جهتیابی، بریل آموزی، مهارتهای خودیاری و کامیپوتر از جمله کلاسهایی است که این گروه در شیراز شرکت کردند. هشت نابینایی که در این گروه به ایران آمدند از شهرهای بصره، کربلا، المثنی، اماره و نجف بودند و بعد گذراندن دوره های آموزشی مختلف به عراق بازگشتند و آموخته های خود را به دیگر نابینایان کشورشان انتقال داده اند.
با اتمام این دوره ها در عراق، از کادر مؤسسه توانگران دعوت کردند تا با شرکت در مراسم اختتامیه کلاس ها، ضمن مشاهده نتایج تلاشهای آنان، بستر افزایش و انگیزه نابینایان عراقی را فراهم کنند. تیم دو نفره متشکل از مدیر داخلی و مربی کامپیوتر مجموعه توانگران در تاریخ 4 شهریورماه 98، به کشور عراق اعزام شدند تا ضمن شرکت در مراسم اختتامیه و سخنرانی، دوره هایی را برایشان برگزار نمایند.
برای آگاهی از آنچه که در عراق گذشته و البته تجربه های این گروه ایرانی با لیلا غزنوی قائم مقام مدیر عامل به گفتگو پرداختیم. این معلم آموزش و پرورش استثنایی در مورد تجربیاتش در کشور عراق میگوید: «بعد از شرکت در مراسم اختتامیه برای نابینایان صحبتهای انگیزشی را داشتیم. نابینایان عراق بیشتر از آموزشهای فنی به انگیزه برای ادامه راه نیاز دارند. نابینایان عراقی مثل آب راکد بودند که حال به جنب و جوش افتاده و راه خود را به سمت علم و دانش پیدا کرده اند و در مسیر این رود پر آب به حرکت در آمده اند به خصوص دختران عراقی، چرا که دختران نابینایان عراق حق خروج از خانه را ندارند حتی برای تحصیل.
این دختران محکم اند به خانه نشینی بدون آنکه بدانند در جهان اطرافشان چه میگذرد.» وی ادامه داد: «طی بازدیدی که از مدرسه نابینایان عراق به نام معهد نور الامام الحسین للمکفوفین و ضعاف البصر، داشتیم دریافتم دختران نابینایی عراقی در این کشور جزو محروم ترینها هستند. این مدرسه فقط سه دانشآموز دختر نابینا دارد و مابقی از پسران نابینا هستند. در این مدرسه کارگاه سه روزه آموزش کامپیوتر و ارتباط موثر با کودک نابینا را برای مدیران برگزار کردیم.»
غزنوی با اشاره به شرکت در مراسم اختتامیه دو شهر المثنی و کربلا میافزاید: «در شهرهای کوچکتر و کم برخوردارتر امکانات برای آموزش و یادگیری نابینایان عراقی بسیار محدود است و آنچه که دارند از طریق خیرین به دستشان رسیده است اما در شهرهای بزرگتر مثل بصره امکانات آموزشی بهتری داشتند. بعد از اتمام کلاس ها به ایران بازگشتیم تا بتوانیم دوره ها و آموزش های بیشتری را به جامعه هدفمان حتی در کشورهای همسایه ارائه دهیم. »