16 شهریورماه دریاچه خلیج فارس میزبان افرادی بود که می‌خواستند برای صلح درکنار یکدیگر بدوند اما این دویدن با مسابقات دیگر کمی متفاوت است این بار معلولان جسمی-حرکتی دست به‌کار شدند تا با قوت بازو چرخ‌های ویلچر را به حرکت درآورده و مسابقه دهند.
به گزارش ایران سپید 16 شهریورماه دریاچه خلیج فارس میزبان افرادی بود که می‌خواستند برای صلح درکنار یکدیگر بدوند اما این دویدن با مسابقات دیگر کمی متفاوت است این بار معلولان جسمی-حرکتی دست به‌کار شدند تا با قوت بازو چرخ‌های ویلچر را به حرکت درآورده و مسابقه دهند.
شاید «دویدن برای صلح» کلیشه‌ای باشد اما همه باید برای صلح و یافتن معنای واقعی آن کاری کنند. این عبارت باید در لحظه لحظه زندگی‌مان معنا پیدا کند. صلح با خانواده، محیط کار، محیط زیست و حتی برای صلح جهانی همگی برای تحقق صلح باید به نحوی بدویم.
اما این بار دویدن شهروندانی که توان حرکت ندارند معنای دیگری دارد.حضور افراد دارای معلولیت در این جمع بهانه‌ای است برای شکستن فاصله‌ها در ارتباط مستقیم با همه جامعه تا بگوییم ما برای آشتی آمده‌ایم.
همه کنار هم 10کیلومتر دور دریاچه خلیج فارس دویدند و فرقی نمی‌کرد شهروند معلول باشی یا عادی، مهم روحیه رقابت سالم و رفاقت میان شرکت‌کنندگان بود. دراین مسابقه نفراولی وجود ندارد همه برنده بودند و مدال و لوح گرفتند. تنها چیزی که به این مراسم معنا می‌داد انسانیت و صلح بود. فعالان حوزه معلولیت با این کار می‌خواستند حضور معلولان را درجامعه به‌عنوان بخشی از شهروندان، عادی‌سازی کنند. تا جامعه باور کند شهروندانی با مشکلات جسمی دارد و باید فضا را برای حضورشان درجامعه آماده سازند. اتفاق مهم این مسابقه مناسب‌سازی مسیر بود، به‌گفته حاضران مسابقه معلولان مشکلی در تردد نداشتند و مسیر با وجود پله‌ها با رمپ برایشان هموار شده بود. امیدمان آن است که روزی مناسب‌سازی شهری زمینه استقلال هرچه بیشتر افراد دارای معلولیت را فراهم سازد تا همه بتوانیم کنار هم از شهری بدون مانع بهره‌مند شویم. برگزاری چنین مسابقات ورزشی می‌تواند روحیه جمعی میان مردم را افزایش دهد و شادی و نشاط میان آنها رنگی دیگر پیدا کند.نعیمه عباسیان فعال حقوق معلولان