به گزارش ایران سپید پای کوه که می ایستی تو کوچکی و کوه بزرگ و به قله که میرسی تو بزرگی و کوه در زیر پای تو. حس زیبایی که انسانهای زیادی را وا میدارد سختی راه را بر خود هموار سازند و پا بر سینه کوه نهند. احساس لاله "بر کوه حس پرواز است. میگوید: از کوه که بالا میروی چنان با نشاط میشوی و پر انرژی، که تا مدتها پس از آن از خستگی و نا امیدی خبری نیست در دامن کوه عناصر طبیعت به تو الهام میبخشند. نوازش نسیمی که میوزد، سنگریزه هایی که در زیر پا میغلطند و صدای بادی که در کوه می پیچد. انگار به اصل خود برگشته ای. همه چیز فراموش میشود. خستگیها، روزمرگیها و...
حس صعود از دوست داشتنی ترین حسهاست یک سالی است که لاله با یک گروه کوهنوردی، قله هایی کوچک و بزرگی را فتح کرده است. او حرفه ای نیست اما میگوید دوست دارم این کار را تا انتها ادامه دهم و قله های زیادی را زیر پا لمس کنم. دوست دارم مانند کوهنوردان حرفه ای قله های بلند را بپیمایم.آرزو داشتم از کوه صعود کنم اما پایی را برای همراهی نمی یافتم تا این گروه پا گرفت. "لاله عرب زاده"دانشجوی دکترای حقوق است و وکیل و کارمند دادگستری .
اما آنچه کار او و دوستانش را از دیگران متمایز میسازد این است که آنها زیباییهای طبیعت را با غیر چشم سر می بینند. سید کاظم شمس از جانبازان نابینا و متولی این گروه کوهنوردی میگوید: دوستان نابینا در گوشه و کنار به صورت انفرادی صعودهای خوبی داشته اند و کوهنوردی را تجربه میکنند اما ما کوهنوردی حرفه ای و جمعی نداشتیم این بود که سال گذشته در هیئت ورزشهای نابینایان و کم بینایان استان تهران به این فکر افتادیم انجمن کوهنوردی نابینایان را راه بیندازیم.
استارت کار زده شد و با اطلاعرسانی از دوستان نابینایی که میخواستند در این کار حضور داشته باشند دعوت به عمل آوردیم. شمس میگوید البته جز علاقه؛ داشتن توان لازم برای همراهی سایر افراد گروه نیز شرط است سعی کردیم ابتدا با برنامه های گل گشت نابینایانی که به این ورزش علاقه مند هستند به همراه خانواده هایشان برای کوهپیمایی ببریم در فضایی شاد و مفرح و کم کم از بین آنها، کسانی که علاقه مند میشوند یا توان همراهی گروه را دارند بیابیم و برای صعود به قله های بلند دعوت کنیم.
او میافزاید سعی میکنیم ماهی یک صعود را برنامه ریزی کنیم و از سال گذشته تا الان حدود هشت صعود داشته ایم و به جز ایامی در زمستان و ماه مبارک رمضان برنامه ما مرتب بوده است. سه چهار باری هم برنامه گل گشت خانوادگی را برگزار کرده ایم. لاله همراه این گروه به قله های روته، سنگان ؛آهار شکر آب، پرسون و.. رفته است میگوید: کفش مخصوص، باتوم و کوله وسایلی است که باید همراه داشته باشیم و البته همراه بینای کاربلدی که همپای ما از کوه بالا بیاید. هر کدام نیز توشه و غذایی همراه میبریم با هم میخوریم و به قله فکر میکنیم. از او میپرسم کار با این گروه که تازه شروع شده حتما مشکلاتی هم داشته است همه هم توان و همپا هستید ؟ میگوید : نه، گاه صعود خیلی سخت است مثلا در روته، یکی از بچه ها وسط راه برید نه پای آمدن داشت و نه امکانی برای ماندن. همه بچه ها دست به کار شدیم و با تشویق و همراهی و کمک هر جوری بود او را با خود به قله بردیم.
جمع همدلی هستند از خانمها و آقایان نابینا و کم بینا و همراهانی که با آنها صعود را تجربه میکنند. شمس میگوید برنامه ریزی برای این صعودها سخت است چون باید برای هر نابینا همراهی در نظر گرفته شود البته همراهان آقا راحت تر پیدا میشوند اما خانمهایی که با کوهنوردی آشنا باشند و بتوانند همراهی خانمهای نابینا را بر عهده گیرند به سختی یافت میشوند. او از همراهی هیئت ورزشهای نابینایان و کم بینایان و خصوصا رئیس هیئت آقای روغنی میگوید و اینکه برنامه اصلی ما صعود به قله "علم کوه "است و هیئت قول داده در برنامه ریزی برای آن صعود، کمک هزینه ای هم به بچه ها لا اقل برای خرید کفش مخصوص بدهد. البته دوستانی که الان با ما هستند خودشان کفش باتوم کوله کلاه و حتی عینک مناسب تهیه کرده اند.
این جانباز نابینا می افزاید هر بار گروه ما با جمعی 8-9 نفره تشکیل میشود و به مرور به این جمع افزوده هم میشود ما برنامه هایی که میگذاریم را به اطلاع اعضا میرسانیم و کار تامین همراه و ایاب و دهاب را بر عهده میگیریم بچه ها اول صبح جلوی مکان هیئت سوار اتوبوس میشوند و آنهایی که در مسیر هستند نیز در راه به ما می پیوندند و روزی پر نشاط آغاز میشود تا عصر که همه خسته اما پرنشاط و با روحیه خوب به شهر و خانه بر میگردند.