به گزارش ایران سپید سهیلا مرادی از همدان با بیان اینکه ورزش بانوان در کشور ما خیلی جدی گرفته نمی‌شود و مشکلات برای بانوان نابینا و کم‌بینا به مراتب بیشتر است، اظهار کرد: مشکل ورزشکاران ما زمانی سخت‌تر می‌شود که این بانوان دچار محدودیت بینایی یا حرکتی هم باشند.
وی با بیان اینکه متاسفانه فکر و رفتار حرفه‌ای برای کم کردن مشکلات این قبیل ورزشکاران وجود ندارد، عنوان کرد: سوال من این است که اگر بتوانیم دخترانی که به خاطر محدودیت در بینایی یک گوشه منزوی شده‌اند را به ورزش جذب کنیم و به آنها تحرک برای زیستن و افتخارآفرینی بدهیم کار اشتباهی کرده‌ایم؟!
مربی رشته دوومیدانی هیات نابینایان و کم‌بینایان همدان در ادامه با اشاره به کمبودها و مشکلات برای دونده‌ها خاطرنشان کرد: متاسفانه با کمبودهای زیادی مانند نبود تخته استارت، مانع برای پرش و پیست در طول هفته که بتوانیم در آن با آرامش تمرین کنیم مواجه هستیم که امیدوارم در بهترین و سریع‌ترین زمان این کمبودها مرتفع شود .
مرادی با بیان اینکه در سال‌های 1391 تا 1394 عضو تیم ملی دوومیدانی و نجات غریق کشورمان بوده است، افزود: دوومیدانی برای من یک عشق است؛ من با ورزش بزرگ شده‌ام و به ورزش دوومیدانی مدیونم، بعد از اینکه با آسیب‌دیدگی جدی در بخش عضله همسترینگ مواجه شدم، تصمیم گرفتم به جرگه مربیان بپیوندم.
وی با بیان اینکه سمیه سهیلی رئیس هیات نابینایان و کم‌بینایان و حمایت‌های او انگیزه‌هایش برای ورود به مربی‌گری را بیشتر کرد، افزود: رویایی که برای آن بسیار خواهم جنگید حضور خودم و شاگردانم در مسابقات آسیایی، جهانی و المپیک خواهد بود./ خبرگزاری فارس