به گزارش ایران سپید کتاب «بی چشمداشت» مجموعه شعرهای موسی عصمتی از شاعران نابینای کشورمان است که توسط انتشارات شهرستان ادب منتشر شده و انتشارش توجه شاعران و منتقدان را به خود جلب کرد.
عصمتی در این کتاب به روایت شاعرانه تجربیات نابینایی خود پرداخته است. همچنین شعرهای اجتماعی عصمتی هم در «بی چشمداشت» منتشر شده است. شعرهای این کتاب در قوالب غزل و مثنوی و سپید است. «محمّدکاظم کاظمی» شاعر و منتقد نام‌آشنای معاصر در مقدمه این کتاب نوشته است: «قریب به پانزده سال پیش بود که جوانی دانش‌آموز، با عصایی سپید و دلی روشن‌تر از آن، در آغاز هر هفته، تک و تنها از روستایی در نواحی سرخس با وسایل نقلیّة متعدّد و متوالی، خود را به مشهد می‌رساند تا درس مدرسه را از کف ننهد، در حالی که چه بسیار جوان‌های شهرنشین، فارغ از محدودیت‌هایی که آن جوان با آن دست و گریبان بود هم آن مایه از همّت و پشت‌کار را نداشتند. آن دانش‌آموز در آخر هفته، باز با همان دشواری راهی روستایش می‌شد تا ایّام تعطیل را در کنار خانواده بگذراند و باز هفتة بعد راهی مسیر دانش‌اندوزی شود.»
چند بیت از «بی چشمداشت»:
باز هم نی‌لبک و زمزمه چوپان‌ها
برّه‌ها، بوی علف، همهمه چوپان‌ها
مثل یک مزرعه جاری پنبه، آرام
می‌رود تا دل صحرا رمه چوپان‌ها
مثل یک تشنه که از راه رسیده‌ست به آب
چشمه سیراب شد از قمقمة چوپان‌ها
ردّ پایِ گِله‌ای تلخ همیشه باقی‌ست
در افق‌های نگاه همه چوپان‌ها