دلم میخواست از پاییز بگویم و طعم گس خرمالو اما بگذارید از امید بگویم از ایران سپید که واژگانش قرار است برای همه ما زمزمه گر روزهای پر از امید باشد، ایران سپید برای ما که هر روز در تحریریه اش کار میکنیم، تداوم خاطره هاست، یادآور روزهای جوانی و تازه کاری، اصلا بگذارید از همین امروز راحتتر با هم سخن بگوییم روزهای اول کار در ایران سپید برای هر خبرنگار روده درازی سخت بود نوشتن آن هم با کمترین کلمات! برایمان عجیب بود اما سختی ها برایمان شیرین شد چرا که در این مسیر معلمی در برابرمان بود که صبورانه به گزارشهایمان گوش می داد و مسیر فرداها را برایمان ترسیم می کرد از آقای معینی سردبیر وقت ایران سپید می گویم که حضورش در تحریریه آن روزهایمان یادآور لحظات خوش بود اما روزگار گذشت روزهای خوش ما هم خیلی طولانی نبود خیلی ها از تحریریه رفتند  و ما ماندیم در  تحریریه ای که طی سالهای گذشته زخم های عمیقی بر بدنه اش ایجاد شد و طبعا ایران سپید چه در نزد مخاطبان قدیمی و چه در مجامع خبری جایگاه خود را از دست داد به هر حال تغییر و تدبیر دولت امید به ایران سپید رسید، تریبون جامعه نابینایان به صاحبان اصلی آن بازگشت و همه با هم جشن هیجدهمین سالگرد انتشار روزنامه مان را جشن گرفتیم از همان سالروز انتشار، روزشمار تغییر رویکرد روزنامه نیز کلید خورد اما ایران سپید نوجوانی زخمی است که برای بهبود و التیام زخمهایش به زمان نیاز دارد. به هر حال  آقای معینی مدیرمسوول جدید روزنامه همانطور که وعده داده اند در طی دوره زمانی معینی تغییرات را آغاز خواهند کرد. دلم میخواهد بدانید که ما اعضای تحریریه جزو حامیان حقوق شما هستیم و پیگیر اصلی مطالباتتان خواهیم بود. دلم میخواهد ما را از خود بدانید، مسائل و مشکلات و خواسته هایتان را با ما در میان بگذارید و اجازه دهید تا گوشهایمان شنوای دردهایتان باشند و دستانمان هرچند بی رمق یاریگر دستهایتان باشند ما از شما و شما از ما خواهید بود و ایران سپید دفتر مشترک خاطره هایمان باقی خواهد ماند. درخت پیر من دوباره سبز میشود هر چه تبر زدی مرا زخم نشد جوانه شد.