نسرین اطیابی  گفت: کار در زمینه کتاب و مطبوعات نابینایان بدون حمایت دولت امکان پذیر نیست.

وی اظهار داشت: بیش از یک سال است به این نشریه همانطور نگاه می شود که به کل نشریات کشور. حال آنکه نشریه ویژه نابینایان قابل مقایسه با دیگرنشریات نیست. هزینه چاپ این نشریات بالاست و هزینه زندگی نابینایان هم بالاتر از افراد عادی است.

مدیرمسئول 'بشری' خاطرنشان کرد: یازده سال پیش، معاونت مطبوعات وزارت ارشاد برخورد بسیار خوبی با نشریه داشتند. نیاز به انتشار چنین نشریه ای را در کردند و حتی برای اعطای مجور به آن اولویت قائل شدند با توجه به این که نشریه مشابهی هم در آن زمان منتشر نمی شد.

** چاپ بریل هزینه بر است

در دهه 60 بخش خصوصی و دولتی نشریاتی را به تناوب برای نابینایان منتشر کردند ولی همگی یک به یک تعطیل شدند. اطیابی درباره تعطیلی آنها می گوید: کسی که تفکر اقتصادی داشته باشد ریسک انتشار نشریه نابینایان را نمی پذیرد چون این کار بسیار هزینه بر و زمان بر است.

وی گفت: خط بریل ، حجیم است و کاغذ آن هم ضخیم تر از کاغذ معمولی است ، چاپ آن امکانات خاص و کاغذ مخصوص می خواهد که همه اش وارداتی است و طبعا گران در می آید.

در مرداد ماه، شماره 115 بشری و سی امین نشریه بچه ها بشری منتشر شد.

او گفت اگر نشریه اش 10 سال دوام آورده به این دلیل بوده که همه اعضای تحریریه آن بدون دستمزد کار می کنند، هدف اقتصادی ندارند و منبع اصلی درآمد آنها جای دیگر است و حتی از جیب خود هم خرج می کنند.

اطیابی کار برای مخاطبانی که ' چشم به راه دریافت نشریه هستند' را لذت بخش می داند و می گوید: مخاطبان نشریه، قدر کار را می دانند.

مدیرمسئول بشری گفت: احساس نیاز برای چنین نشریه ای در میان نابینایان بسیار شدید بود. تا سال 90 و پیش از آن که ' بچه ها بشری' منتشر شود، والدین کودکان کم بینا و نابینا که سن نشریه بشری بالاتر از فرزندانشان بود هم مشترک می شدند تا بچه هایشان این اندک فرصت مطالعه را هم از دست ندهند.

** مخاطبان ما نمی توانند نشریه را در کیوسک ها بخرند

مدیرمسئول بشری گفت: ما مخاطبان خود را می شناسیم و به تعداد کسانی که متقاضی دریافت آن هستند، مجله چاپ می کنیم. در حقیقت امکانات آنقدر کم و هزینه به قدری زیاد است که جرات نمی کنیم برگشتی داشته باشیم.

وی افزود: مخاطبان ما ، خاص هستند. محیط و فضای شهری برای تردد آنها مناسب نیست و بنابر این ترجیح می دهند به جای خرید نشریه از کیوسک ها آن را از طریق پست در منزل دریافت کنند.

اطیابی مثال زد: نابینایان جرات رفت و آمد با وسایل نقلیه عمومی را ندارند و مجبورند هزینه بیشتری بدهند تا با امنیت و سلامت به مقصد برسند و همین هم هزینه ها را بالاتر می برد.

** نابینایان فقط کتاب ها را می شنوند

نشریه بشری استودیویی هم برای کتاب گویا دارد ولی تا کنون در این زمینه اقدامی نکرده ا ست.

وی گفت: خیلی ها می خواهند نشریه گویا شود ولی من مخالف آن هستم. چون خیلی از کتاب های درسی و دانشگاهی نابینایان باید گویا باشد و کتاب بریل در ایران بسیار کم است. جزوات دانشجویان نابینا هم گویا است.

مدیر مسئول بشری افزود: همیشه کس دیگری برای نابینایان کتاب می خواند ولی من دلم می خواهد خودم آن را بخوانم و استقلال مطالعاتی داشته باشم. نابینان باید دائما کتاب ها را بشنوند و نیازی به نوشتن پیدا نمی کنند و همین هم، دیکته آنها را ضعیف کرده است.

اطیابی خاطرنشان کرد: نابینایان باید بخوانند و بنویسند ولی اکنون بسیاری از آنها بخصوص نسل جوان در خواندن ضعیف هستند.

وی گفت: انتشارات ویژه نابینایان نداریم و غیر از موسسه ریحانه که هم کار چاپ و هم نشریه می کند موسسه دیگری ویژه نابینایان نیست. به همین خاطر هم ما به دنبال کسب مجوز چاپخانه رفتیم و اولین و آخرین مجوز را تاکنون گرفته ایم.

مدیرمسئول بشری اضافه کرد: ما نخستین چاپخانه،انتشارات،نشریه کودک و ماهنامه ویژه نابینایان را در بخش خصوصی گرفته ایم و با دستور رییس جمهور در سال 86 و با کمک وزارت ارشاد دستگاه چاپ بریل را هم خریدیم.

** حامی مالی نمی خواهیم

مدیرمسئول بشری در این باره که آیا نشریه اش حامی مالی هم دارد، گفت: نمی خواهیم کسی به ما کمک مالی کند ولی در واقع هرکس به فراخور شغل خود به ما کمک می کند.

وی توضیح داد : اگر دست اندرکاران تحریریه بشری بخواهند کتاب بخرند، برخی فروشندگان کاغذ اصراری ندارند که پولشان را نقد بگیرند و یا این که چاپخانه با تخفیف کارهای ما را چاپ می کند و عجله ای در گرفتن هزینه ندارد.پس همه آنها از نظر ما خیر محسوب می شوند.

اطیابی گفت: در مجموع حدود 50 نفر با همکاری هم ماهنامه های بشری و بچه ها بشری را تولید و منتشر می کنند و از کار خود راضی هستند. اگر ده سال پیش مردم از ما می پرسیدند' مگر نابینایان هم نشریه دارند؟' امروز می پرسند ' غیر از شما چند نشریه دیگر هست؟'