معلولان و جانبازان ویلچری شاید امید داشتند با مناسب سازی مسیرها، کمتر دیگران را به زحمت بندازند و خود چرخ ویلچرها را در مسیرهای صاف و با شیب ملایم بچرخانند. 

اما آنطورکه انتظار داشتند در کلانشهری مانند کرج و سایر شهرهای البرز طرح پیش نرفته و اگر هم مسیری مناسب سازی شده، مسافت آن آنقدر نیست که دست از همراهی ویلچرسوار برداشت یا از معلول و جانباز در طول مسیرغفلت کرد.

به قول عضو خانواده یک معلول کرجی، ویلچری که در یک خیابان به حرکت در می آید اگر با توجه همراهی نشود واژگونی های پیاپی نه شکستگی اعضا بلکه هستی را هم ازمعلول ساقط می کند.

به هرحال اگر تاکنون در خیابانها و کوچه های شهری مانند کرج شانس رفت وآمد در مسیری مناسب برای ویلچرسواران و نابینایان کم بوده است،با این وجود روان سازی رفت وآمد در پارکها و فضای سبز کمترکاری بود که می توانست برای ویلچری ها انجام گیرد.

همانطور که در بالا به آن اشاره شد، طرح مناسب سازی از سالها پیش در استان البرز آن هم با نظر موافق قریب به اتفاق مسوولان دستگاههای اجرایی کلید خورد و قرار شد هر دستگاهی به اندازه توان و وسع خود به اجرای طرح کمک کند ،از خیابان و کوچه گرفته تا 

ورودی و خروجی ادارات. 

آنطور که برخی معلولان و جانبازان می گویند:مناسب سازی حتی در ورودی و خروجی ادارات استان البرز مغفول مانده است.

به هرحال معلولانی که دست قضا نابینا یا ویلچر سوارند، قرار بود با نگاه ویژه بستری برای رفت و آمد آنان در جامعه فراهم شود تا بتوانند همچون سایر افراد جامعه از امکانات به طور عادلان استفاده کنند.

همسطح سازی و سنگفرش معابرو نصب پل های ویژه از جمله وعده های مسوولان به معلولان البرز درچند سال گذشته بوده است ،اما نیمه کاره رها شدن طرحها و کارشناسی نشدن آنها یکی از دغدغه های افراد معلول و جانباز برای تردد در معابر و خیابانهای اصلی شهر تبدیل شده است.

ˈحسن عظیمیˈ یکی از نابینایان کرج می گوید: نه تنها ویلچری ها بلکه سایر معلولان هم 

نمی توانند به راحتی در این کلانشهر رفت وآمد کنند.

وی گفت: بعضی معابر در کرج سنگفرش شده اما پس از طی مسیر کوتاه به جوی و جدول ختم می شود که اگر کوچکترین بی توجهی شود، احتمال ضربه مغزی شدن دور از انتظار نیست.

این نابینا ادامه داد: اگر کمک همشهریان نوع دوست نباشد در بسیاری مواقع برای افراد معلول و نابینا حوادث تلخ در سطح شهر رقم می خورد.

وی ادامه داد: در فهرست وعده های داده شده به معلولان و نابینایان البرز، مناسب سازی مسیرها از اولویت هاست لیکن آثار آن هنوز مشهود نیست.

ˈفرشته موسویˈ یکی دیگر از معلولان گفت: طرح مناسب سازی شهر و استان برای رفت وآمد معلولان ابتر مانده و این طرح با نگاه کارشناسی پیش نمی رود.

به گفته این شهروند، نه تنها مناسب سازی مسیر بلکه اختصاص خودروهای ویژه معلولان هم به فراموشی سپرده شده است .

این معلول به فهرست مشکلات عدیده معلولان اشاره کرد و گفت: البته سد معبر برخی مغازه داران را باید به این فهرست افزود که به فرض اگر مناسب سازی هم شود کالاهای رها شده وسط پیاده روها هم خطردیگری است که معلولان و نابینایان را تهدید می کند.

وی اضافه کرد: برخی موتورسواران نیز در فضای ترافیک شهر به تردد پیاده روها 

روی آورده اند که این خطری است برای جامعه معلولان ونابینایان. 

به گفته معاون توانبخشی بهزیستی استان البرز، برای مناسب سازی معابر تعامل خوبی با شهرداریها و دستگاههای اجرایی متولی از جمله نظام مهندسی برقرار شده است .

ˈشیوا اکبریˈ به ایرنا گفت: بسیاری از طرحهای مناسب سازی به پیمانکاران واگذار شده لیکن در اجرای برخی ازاین طرحها از نظرات کارشناسان بهزیستی استفاده نشده است.(به احتمال مسیرهای که به جوی و کانال منتهی می شود)

وی خاطرنشان کرد: قرار است طرح خود ارزیابی برای دستگاههای اجرایی و معابر استان البرز با هدف پایش درست طرحهای مناسب سازی به اجرا درآید .

این مسوول گفت: اکنون 23 هزار معلول زیر پوشش بهزیستی استان البرز هستند که تمام تلاش خود را برای ارایه خدمات رفاهی و خدماتی بهینه به آنان بکارگرفته ایم.

وی هیچ گونه اشاره ای به طول مسیرهای مناسب سازی شده در سطح شهرهای استان 

نکرد.

به هرحال مناسب سازی مسیرها کمترکاری است که مسوولان می توانند برای جامعه معلولان 

انجام دهند ضمن آنکه نباید از دیگر نیازهای این قشر غفلت کرد.

امروز اگرچه بسیاری از معلولان به خاطر مشکلات جسمی و مالی خانه نشین هستند لیکن 

تعداد زیادی هم موفق به طی مدارج علمی و دانشگاهی شده و در جامعه به خوبی نقش آفرینی می کنند.

همانطور که در سخنان مسوولان بارها آمده است،معلولیت به معنای محدودیت و انزوا نیست 

بلکه اگر انسانی بخشی از سلامتی خود چه در دفاع از میهن اسلامی و چه مادرزادی یا حوادث دیگر از دست داده نباید در زندگی عادی و حضور در جامعه را بر روی وی بست.

نکته دیگر اینکه در مسابقه های ورزشی پارالمپیک همه شاهد بودند که ورزشکاران معلول ایرانی که تعدادی از آنان البرزی بودند، برای میهن اسلامی افتخارآفرینی کردند.

یادمان نرود که تیم شنای آبهای آزاد که تعدادی از آنان جانبازان قطع دست و پا تشکیل می دهند امسال پنج کیلومتر درهوای سرد ارتفاعات البرز در سد کرج شنا کردند و چند باردر جهان رکورد شنا شکستند.

این موضوع بدان معنا نیست که اگر اعتماد به نفس و توانایی در برخی معلولان و جانبازان دیده می شود باید از نیازهای آنان چشم پوشی کرد بلکه با بسترسازی می توان موفقیت های این قشر را روز افزون کرد.

باز فراموش نکنیم که امروز بسیاری از ویلچرسواران همان قهرمانان جنگ هشت ساله هستند که اگر سلامتی خود را به خطر نمی انداختند امروز سرنوشت ما و کشورمان معلوم نبود.ک/4
 

انتهای پیام