به گزارش ایران سپید به نقل از مهر مصطفی اقلیما رییس انجمن علمی مددکاران اجتماعی ایران با اشاره به نبود نظارت خانواده‌ها روی فرزندانشان در استفاده از سرویس‌های اینترنتی و وی‌اودی‌ها بیان کرد: ما زمانی به شدت استفاده از ماهواره را ممنوع کرده بودیم و البته هنوز هم استفاده از آن را مضر می‌دانیم، اما از طرفی فضای اینترنت کاملاً باز و آزاد است. در برخی از این فضاها هر محتوا و خوراک و فیلم و سریالی وجود دارد که شاید برای بزرگسالان مناسب باشد اما برای کودک و نوجوان قطعاً مناسب نیست.وی درباره اینکه این شرایط چه پیامدها و آسیب‌هایی می‌تواند داشته باشد، گفت: تماشای برخی برنامه‌ها که متناسب با فرهنگ ما نیست به صورت ناخودآگاه افراد را به سمت اتفاقات ناخواسته‌ای می‌کشاند. ما حتی در کشور خودمان هم گاهی خبری منتشر شده یا فیلم و سریالی به نمایش درآمده است که چون متناسب با فرهنگ بخش دیگری از جامعه نبوده است، آنها را به سوء‌تفاهم و خشم رسانده است.

مردم حق انتخاب دارند اما...

این کارشناس مددکاری اجتماعی در توضیح این مسئله گفت: زمانی در برخی شهرها دخترهایی بودند که وقتی نمی‌توانستند درباره ازدواج حرفشان را راحت بزنند و یا مجبورشان می‌کردند با شخصی که تمایل نداشتند ازدواج کنند، خودسوزی می‌کردند در حالی که برخی از آن‌ها پیش‌تر در یک فیلم یا سریال دیده بودند که چطور این اتفاق رخ داده است.اقلیما با تاکید بر اینکه نباید فضای دسترسی به اینترنت محدود شود، گفت: قطعاً مردم حق انتخاب و اختیار دارند که چه ببیند و چه محتوایی را تماشا نکنند، ولی باید ضوابطی هم وجود داشته باشد. ضوابطی که بیشتر از درون خود خانواده‌ها باید رعایت شود. من سال‌هایی از زندگی‌ام را در پاریس زندگی کردم و می‌دیدم که چطور برخی از مادران فرزندشان را تربیت می‌کردند که ساعت هشت شب بخوابد و اجازه نمی‌داد از فیلم و سریال‌های آخر شب شبکه‌های تلویزیونی استفاده کند. اینجا اما پدر و مادرها به این مسائل توجهی ندارند کودک همراه با پدر به تماشای فیلمی می‌نشیند که خشن است و یا صحنه‌های جنگ و خونریزی دارد و بعد همان پدر و مادر می‌گویند که نمی‌دانیم چرا فرزندمان خشن شده است.

کودکانی که «خشن بودن» را یاد می‌گیرند

وی اضافه کرد: در خیلی از موارد تربیتی با قوانین نمی‌توان چیزی را عوض کرد آدم‌ها هستند که برنامه‌ها و محتوای مورد نظرشان را انتخاب می‌کنند. پدر و مادرها خیلی وقت‌ها خبر ندارند کودکشان چه فیلم و سریالی را می‌بیند. کودک که از ابتدا خشونت طلبی را بلد نیست اما فیلمی می‌بیند و تیکه تیکه کردن را یاد می‌گیرد، خشن بودن را یاد می‌گیرد.رییس انجمن علمی مددکاران اجتماعی ایران با اشاره به فرزندان بزهکاری که پدر و مادر کمترین نقش را در تربیت آن‌ها داشته‌اند، گفت: بسیاری از مادران امروز هیچ نقشی در بزرگ شدن فرزندانشان ندارند. آن‌ها اگرچه سعی می‌کنند فرزندشان از رفاهی که خودشان از آن برخوردار نبوده‌اند بهره مند باشند اما روی او نظارت ندارند. تلاش می‌کنند، کار کنند و به او پول می‌دهند تا به انواع کلاس‌های ورزشی و آموزش موسیقی برود یا برای او لب‌تاپ و تبلت بخرد و بعد افتخار می‌کند که بچه در اتاق است و سرش هم گرم است.

رشد با لپ‌تاپ به تربیت منجر نمی‌شود

وی اضافه کرد: این سرویس دادن‌ها به تربیت کودک منجر نمی‌شود و ما نمی‌دانیم او در لپ‌تاپ و کامپوتر خود با جذب شدن به چه فضایی رشد می‌کند و چه یاد می‌گیرد.اقلیما در پایان تاکید کرد: ما همیشه می‌گوییم فضای مجازی خوب است، الان هم منظور این نیست که فضای اینترنت باید محدود شود اما در کنار کودک حتماً باید یکی مثل پدر و مادر یا معلم باشد تا اگر موردی بود به کودک توضیح دهد و او را نسبت به قصه‌ها و اتفاقاتی که در فرهنگ فیلم‌های مختلف رخ می‌دهد آگاه کند. همانطور که در ماجرای ویروس کرونا دیدیم خیلی‌ها به تناسب شغل خود نسخه پیچیدند و گفتند فلان مورد را مصرف کنیم خوب می‌شویم یا پیشگیری می‌شود و خیلی‌ها هم براساس همین دستورات عمل کردند اما این پزشکان بودند که در این باره توصیه‌های دقیق‌تر را ارائه کردند. اینجا هم پدر و مادر هستند که باید بین محتواها تفکیک و تمایز ایجاد کنند.