به گزارش ایران سپید به نقل از ایسنا «پسر من وقتی از مدرسه برمی‌گشت، تکالیفش را دو ساعته انجام می‌داد، اما الان اصلا پای درس و مشق نمی‌نشیند، همه تکالیفش مانده و خیلی نگرانم که هرچه در سال تحصیلی یاد گرفته بود را فراموش کرده باشد.» این صحبت‌های خانم غلامی، حکایت از آن دارد که تجربه کلاس‌های آنلاین، مسئولیت آموزش را روی دوش والدینی انداخته که با راه و روش‌های آموزش مطالب درسی، آشنایی ندارند.

بار آموزش دانش آموزان روی دوش مادران

خانم اسدی می‌گوید: دختر من کلاس پنجم دبستان است، اما در این مدت معلمان به وضعیت تکالیف او و همکلاسی‌هایش رسیدگی نکردند، برای همین ناچار شدم به سایت ناشرانی که طرح‌های تخفیف‌دار فروش کتاب داشتند، سری بزنم و سفارش کتاب کمک آموزشی بدهم. بچه‌ها به اپلیکیشن‌های آموزشی هم علاقه نشان می ‌هند چون هم سرگرمی است و هم یادگیری.یکی دیگر از مادرها هم که تنها سرگرمی دختر ۸ ساله‌اش را تماشای تلویزیون و بازی با گوشی تلفن همراه و تبلت می‌داند، می‌افزاید: اسمش کلاس آنلاین است، به نظر من باید بگویند کلاس مادران! چون معلم هر روز صبح چند صفحه از کتاب را در کانال می‌گذارد و به مادرها می‌گوید «بشینید تا بچه تکلیفش را انجام بده، بعد عکس بگیرید و بفرستید» اما من یک صبح تا عصر با بچه کلنجار می‌روم تا نصف این تکالیف را بنویسیم و هنوز دو فصل از دیگران عقبیم.خانم براتی می‌گوید: پسر من قبلا تکالیفش را زود انجام می‌داد، الان با گریه و بدون علاقه یک صفحه را به زور انجام می‌دهد، تازه از وقتی تعطیل شده حتی یک شعر و قرآن هم حفظ نکرده چون در مهد کودک مرتب شعرها و مطالب تکرار می‌شد، اما الان اصلا علاقه نشان نمی‌دهد. به من می‌گوید باید کنارم بنشینی تا تکالیفم را انجام دهم، نگرانم که این عادت برایش تکلیف نوشتن در مدرسه را سخت کند. سعی می‌کنم برای تکالیف مجبورش نکنم ولی اگر مجبورش نکنم می‌خواهد فقط بازی کند و تکالیفش حل نشده باقی می‌ماند، خدا کند به زودی این ویروس از بین برود و مدارس و مهدکودک‌ها باز شوند.خانم محمودی که تلاش می‌کند فرزندش را با آموزش‌های آنلاین بیشتر وفق دهد، یادآور می‌شود: پسر من حفظ کردن را زیاد دوست ندارد برای همین مجبورش نمی‌کنم، اما تکالیفی که با نقاشی یا آزمایش هستند را بهتر انجام می‌دهد. صبح‌ها تکالیفش را آماده می‌کنم، روی میز می‌گذارم و می‌گویم تا ظهر این‌ها را می‌نویسیم، به عنوان جایزه هم لابلای تکالیف، با من یا پدرش مار و پله یا منچ بازی می‌کند، حتما سعی می‌کنم موقعی که مشق می‌نویسد کنارش بنشینم و تشویق کنم.مادری که دو فرزند کلاس ششم و دوم دارد نیز می‌گوید: متأسفانه معلم یکی از بچه‌ها اصلا به درس اهمیت نمی‌دهد، فقط هر از گاهی در گروه چند مطلب می‌گذارد و می‌رود، بقیه کار با خود بچه‌هاست باید بنشینند سر کتاب و درس بخوانند. من که خیلی ناراضی هستم چون خودم باید به هر دو بچه رسیدگی کنم. امسال فقط شهریه دادیم، اما از اول سال مدرسه‌ها تعطیل بودند و بچه‌ها خیلی از مطالب درسی را آموزش ندیدند.

با همه دغدغه‌های این روزها، چگونه باید معلم فرزندم باشم؟

سمیه ولیخانی، دانشجوی دوره دکتری مشاوره کودک دانشگاه آزاد اسلامی خمینی شهر در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به دشواری‌های آموزش کودکان و نوجوانان در این روزها گفت: در میان هرج و مرج تعطیلی مدارس و مهد کودک‌ها، قرنطینه و منع رفت و آمد در معابر و مکان‌های عمومی، اکنون والدین احساس می‌کنند که باید تمام بار آموزش فرزند خود را به دوش بگیرند. با نگاهی به شبکه‌های مختلف اجتماعی می‌توان به خوبی دریافت که والدین از این وقفه آموزشی نگرانند و به دنبال فکر چاره‌ای و به نوعی برای آموزش بچه‌های خود متوسل به زمین و زمان می‌شوند.وی ادامه داد: شما هم ممکن است چنین احساس کنید، ممکن است اکنون فکر کنید من با تمرکز بر همه دغدغه‌های این روزها، چگونه باید معلم فرزندم باشم؟ یک نفس عمیق بکشید، حالا این را با صدای بلند بگویید: «من معلم فرزندم نیستم، من والد او هستم.»این مشاور کودک با اشاره به این که پدر و مادرها یک شبه و به طور ناگهانی، معلم سر خانه فرزندشان نشده‌اند، مگر این که قبلا در این زمینه تحصیل کرده باشند یا آموزش‌های خاصی دیده باشند، گفت: مسئولیت خواندن، نوشتن و ریاضی و ... هنوز بر عهده مدرسه است، در حالی که معلمان و سیستم‌های مدارس در حال کار بر روی روش‌هایی برای برآورده کردن بهتر استانداردها در این دنیای جدید و آموزش غیر مستقیم مجازی در مقیاس بزرگ هستند، والدین می‌توانند خود را آرام کنند.

وظیفه والدین بهزیستی فرزندان است

ولیخانی با تأکید بر این که نیازی به خرید کتاب‌های کمک آموزشی و برنامه درسی مدرسه نیست، خطاب به والدین افزود: نیازی به تماشای فیلم‌های آموزشی دروس یا درگیر کردن هر ساعت از روز فرزندتان با پیشرفت تحصیلی او نیست، تمرکز اصلی شما باید در جایی باشد که همیشه بوده است؛ بر بهزیستی فرزندتان.این مشاور کودک با اشاره به این که کودکان به طور روزمره و روز به روز رشد می‌کنند، گفت: به عنوان والدین، می‌توانید چهارچوبی را فراهم کنید که مغز آنها را فعال نگه می‌دارد، همانطور که احتمالا در تابستان این کار را انجام داده‌اید.وی پیشرفت تحصیلی و معیارهای آزمایشی را تنها یک سازه دانست که به طور مداوم، متناسب با فلسفه‌های آموزشی تنظیم می‌شود و توضیح داد: اکنون نگران پیشرفت تحصیلی آن‌ها نباشید، نگران حمایت از فرزندان خود باشید، زیرا آن‌ها آنچه در جهان اتفاق می‌افتد را پردازش می‌کنند.

تمام دنیا ایستاده است، فرزند شما عقب نمی‌افتد

این دانشجوی دکتری مشاوره کودک اطمینان داد: وقتی مدرسه دوباره پس از طرف قرنطینه باز شوند، در اردیبهشت ماه یا در ماه خرداد یا هر زمان دیگر، معلمان این را به خوبی می‌دانند و در نظر می‌گیرند که تقریبا هر کودکی در جهان وقفه یادگیری را تجربه کرده است. بچه‌ها دوباره وارد مهدکودک و مدارس می‌شوند، آن‌ها هنوز هم یاد می‌گیرند که بخوانند، بنویسند و فکر کنند، حتی اگر در این زمان کاری انجام ندهند.او بیشترین خطر برای فرزندان در دوران قرنطینه را استرس‌های والدین معرفی کرد و گفت: گاهی ما با اعتقاد بر این که والدین باید تمام سنگینی بار آموزش را به دوش بگیرند، استرس زندگی‌مان را افزایش می‌دهیم، حقیقت این است که آنچه بچه‌ها به آن نیاز دارند بسیار فراتر از زمان آموزشی کلاس است. در مدارس تمامی ساعات روز آن‌ها صرف یادآوری مطالب آموخته شده و یادگیری مفاهیم جدید نمی‌شود، بلکه مدرسه تعامل اجتماعی، بازی‌ها و کارهای روزانه در کلاس را نیز در بردارد.این کارشناس به والدین توصیه کرد که خود را از بار آموزش فرزندانشان رها کنند و افزود: هنگامی که خود را از بار آموزش فرزندان خود خلاص کردید، می‌توانید تمرکز خود را به سمت آموزش آن‌ها برای کنار آمدن با غیرمنتظره‌ها تغییر دهید، این زمان برای حمایت از فرزندانتان است و به آن‌ها عشق و پشتیبانی بیشتری می‌دهد.

شما معلم فرزندتان نیستید اما والدین هستید

ولیخانی همکاری در انجام کارهای روزمره را باعث افزایش مهارت‌های کودکان و نوجوانان دانست و گفت: زمانی که می‌خواهید آشپزی کنید، کودکتان را به همکاری دعوت کنید، بازی کنید، کاردستی بسازید، قصه بگویید و ... در واقع فرزندان شما می‌خواهند به این فکر کنند که در هنگام شیوع کووید_ ۱۹ چه احساسی داشته‌اند، نه  اینکه در کلاس ریاضی از دست داده‌اند! پس به جای این که با فرزندان خود در مورد درس و مدرسه دعوا کنید، بر زنده ماندن و شکوفایی به عنوان یک واحد خانوادگی متمرکز شوید. در این صورت قطعا شما برنده می‌شوید.او بار دیگر با تأکید بر اینکه پدر و مادرها معلم فرزندشان نیستند، افزود: شما والدین هستید پس یک نفس عمیق بکشید و بدانید اگر فرزند شما در طول این دوران همه چیز را یاد نگیرد، اما آموخته است که چگونه می‌تواند در هرج و مرج رفتار مناسب کند و چگونه می‌تواند از خود در میان هرج و مرج مراقبت کند.