به گزارش ایران سپید به نقل از تسنیم خلیل رحیمی در نشست خبری به مناسبت هفته جهانی ناشنوایان اظهار داشت: سازمان ملل متحد دوم تا هشتم مهرماه را به عنوان هفته جهانی ناشنوایان نامگذاری کرده تا مسئولان، سیاست‌گذاران و افرادی که به هر شکلی با ناشنوایان در ارتباط هستند با مشکلات و زبان آنها آشنا شوند.

وی افزود: ناشنوایان کشورهای گوناگون زبان اشاره مخصوص به خود را دارند، اما ناشنوایان یک زبان اشاره بین‌المللی نیز دارند که ناشنوایان تمام کشورها آن را متوجه می‌شوند. در کشورهای پیشرفته زبان اشاره به‌عنوان زبان رسمی ناشنوایان شناخته شده و مسئولان آنها را به‌عنوان عضوی از جامعه به رسمیت شناخته و قوانینی به نفع آنها تصویب کرده‌اند، اما متأسفانه این قوانین هنوز در کشور ما وجود ندارد.

عضو هیئت‌مدیره انجمن خانواده ناشنوایان استان اصفهان با بیان اینکه شاید در کل کشور تنها 10 مترجم حرفه‌ای ناشنوایان وجود داشته باشد، ادامه داد: دولت در این امر سرمایه‌گذاری نکرده و هیچ حق و حقوقی برای آنها تعیین نکرده است. معلولیت ناشنوایان پنهان است و هیچ علائم ظاهری ندارد و دیگران تنها زمانی که ناشنوایان می‌خواهند با دیگران ارتباط برقرار کنند متوجه معلولیت آنها می‌شوند.

وی با بیان اینکه برخی از ناشنوایان عمل کاشت حلزون انجام داده و یا از سمعک استفاده می‌‌کنند، گفت: کاشت حلزون مزایا و معایبی دارد و این عمل روی برخی افراد جواب نمی‌دهد.

رحیمی به رسمیت شناختن زبان اشاره در قانون جامع حمایت از معلولان را یکی از خواسته‌های این قشر دانست و بیان کرد: چون ناشنوایان به دلیل نداشتن مترجم نتوانستند خواسته‌های خود را به گوش مسئولان برسانند خواسته‌های آنها در این قانون نیامده است، در حالی که برای سایر معلولان قوانین خوبی تصویب شد. از طرف دیگر درخواست ما این است که مسئولان و افرادی که با ناشنوایان در ارتباط هستند زبان اشاره را نه به صورت حرفه‌ای بلکه در حد حروف الفبا یاد بگیرند.

کارفرمایان گمان می‌کنند ناشنوایان ناتوان هستند

وی با بیان اینکه در زمان تصمیم‌گیری برای ناشنوایان باید با خود آنها نیز مشورت شود، تصریح کرد: باید در مراکز دولتی و سازمان‌ها و شغل‌هایی که نیازی به گفتن و شنیدن ندارد از ناشنوایان استفاده شود، اما متأسفانه مسئولان و کارفرمایان گمان می‌کنند ناشنوایان ناتوان هستند و بدون اینکه توانایی‌های فرد را بررسی کرده و سپس تصمیم بگیرند، افراد را تنها به دلیل ناشنوا بودن رد می‌کنند.

عضو هیئت‌مدیره انجمن خانواده ناشنوایان استان با بیان اینکه ناشنوایان مطلق، کم‌شنوا و افرادی که کاشت حلزون انجام داده‌اند 1.5 درصد جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند، اضافه کرد: ناشنوایان نیازی به ترحم ندارند بلکه باید به آنها توجه شود. صداوسیما متعلق به عموم افراد جامعه است و فرهنگ و زبان ناشنوایان نیز باید در برنامه‌های آن گنجانده شود. ما با چشم‌های خود می‌شنویم و اگر افراد شمرده صحبت کنند متوجه سخنان آنها می‌‌شویم.

وی با اشاره به تأسیس انجمن خانواده ناشنوایان استان اصفهان در سال 1390، هدف از تأسیس آن را شناسایی توانایی‌های ناشنوایان، پذیرش افراد ناشنوا در جامعه، ترویج روش‌های ارتباطی با ناشنوایان، ارائه دوره‌های آموزشی زبان اشاره به مسئولان و سایر افراد جامعه، انجام فعالیت‌های فرهنگی، هنری، آموزشی، ورزشی و اردویی و چاپ نشریه مخصوص ناشنوایان دانست.

رحیمی خاطرنشان کرد: افرادی که می‌خواهند با شخص ناشنوا ارتباط برقرار کنند باید مطمئن شوند که او چهره آنها را به صورت مستقیم می‌بیند تا بتواند لب‌خوانی کند. اگر فرد ناشنوایی در جمع ما حضور داشت باید به او توجه کنیم و او را در جمع خود راه دهیم. نباید یک کلمه را چند بار تکرار کنیم و در برخورد با این افراد باید صبر و حوصله داشته باشیم.

وی با اشاره به عضویت 800 ناشنوا در انجمن خانواده ناشنوایان استان اصفهان که برخی چند ناشنوای دیگر را نیز تحت پوشش دارند، درباره مشکلات این انجمن گفت: هیچ بودجه‌ای نداریم و اعضای هیئت امنا به صورت افتخاری و داوطلبانه فعالیت می‌کنند. اهداف بزرگی داریم اما امکانات ما کم است. اعضای انجمن سالیانه 10 هزار تومان حق عضویت پرداخت می‌کنند و سازمان بهزیستی نیز در سال تنها 3 تا 4 میلیون تومان بودجه به این انجمن اختصاص می‌دهد.

عضو هیئت‌مدیره انجمن خانواده ناشنوایان استان در پاسخ به سئوال خبرنگار تسنیم درباره هزینه عمل کاشت حلزون اظهار داشت: همان‌طور که گفتم این عمل مزایا و معایبی دارد و ممکن است روی همه افراد جواب ندهد، از طرف دیگر خدمات پس از کاشت از خود عمل مهم‌‌تر بوده و کودکی که این عمل را انجام می‌دهد باید ماهیانه چکاپ شده و در دوره‌های تقویت شنوایی و گفتار درمانی شرکت کند، اما متأسفانه فرد پس از این عمل به حال خود رها شده و بهزیستی تنها بخشی از هزینه عمل را متقبل می‌شود.

وی افزود: عمل کاشت حلزون در گوش حدود 80 میلیون تومان هزینه دارد که تنها 4 تا 5 میلیون تومان را بهزیستی تقبل می‌کند و مابقی این هزینه را خود خانواده‌ها و خیران پرداخت می‌کنند. خیران نیز تنها هزینه کاشت را متقبل شده و برای خدمات پس از کاشت هیچ حمایتی از فرد ناشنوا و خانواده او انجام نمی‌‌گیرد. درباره سمعک نیز بهزیستی 5 سال یک بار به ناشنوایان سمعک می‌دهد که کیفیت و کارایی پایینی دارد.