به گزارشایران سپید به نقل از مهر، امیرعلی سهراب پور در تشریح این خبر اظهار کرد: انجام تاتوهای نقش دار که در اماکن غیربهداشتی و زیرزمینی رواج زیادی یافته و همچنین سوراخ کردن گوش و لب، افراد را در معرض خطر ابتلاء به هپاتیت قرار می‌دهد. وی اظهار داشت: همچنین ارتباط جنسی پرخطر و خانواده‌هایی که یکی از اعضای آها معتاد تزریقی یا غیرتزریقی بوده و یا مدتی در زندان بسر می برده، نیز در معرض ابتلاء به هپاتیت قرار دارند. رئیس شبکه هپاتیت ایران ادامه داد: افرادی که در اثر رفت و آمد به کشورهای دیگر دچار تغییرات فرهنگی و اجتماعی شده و الکل مصرف می‌کنند، نیز امکان دارد به هپاتیت مبتلا شوند. سهراب پور گفت: افرادی که به علت چاقی در معرض ابتلاء به بیماری‌های کبدی هستند، نیز احتمال ابتلاء به هپاتیت را دارند. وی با بیان اینکه کادر پزشکی و آزمایشگاهی باید واکسن هپاتیت را تزریق کنند، افزود: کسانی که به حج و کربلا مشرف می‌شوند و افراد در معرض خطر باید واکسن هپاتیت را تزریق کنند. سهراب پور تاکید کرد: درمان هپاتیت در دستور کار سازمان جهانی بهداشت قرار گرفته تا بتواند تا سال ۲۰۳۰ هپاتیت C را حذف کند. وی خاطرنشان کرد: بیماری‌های سل، مالاریا، ایدز و هپاتیت جزوبیماری‌های عفونی در دو دهه گذشته بودند و شیوع هپاتیت‌های ویروسی در دنیا افزایش داشته است. کد خبر 4675384 mehrnews.com/news/4675384 رئیس پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی: ۹۸ درصد مردم خود درمانی می‌کنند رئیس پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی گفت: ۹۴/۶ درصد مردم اطلاعی از سواد سلامت ندارند و با وجود عدم شناخت مردم از وضعیت خودمراقبتی، ۹۸ درصد مردم خوددرمانی و خودمراقبتی می‌کنند. به گزارش خبرگزاری مهر، علی منتظری در هفتمین سمپوزیوموچهارمین جشنواره ملی خودمراقبتی و آموزش بیمار که صبح امروز همزمان با روز جهانی خود مراقبتی در بیمارستان امام خمینی برگزار شد، با بیان اینکه مجموعه توانایی‌های شناختی حوزه سلامت را سواد سلامت می‌گویند، گفت: خودمراقبتی سه مرحله دارد که شامل خودمراقبتی قبل از بیماری، خودمراقبتی در زمان بیماری و خودمراقبتی پس از پایان بیماری است. وی افزود: آمارهای سازمان‌های متولی بهداشت نشان می‌دهد ۹۴/۶ درصد مردم اطلاعی از سواد سلامت ندارند و با وجود عدم شناخت مردم از وضعیت خودمراقبتی، ۹۸ درصد مردم خوددرمانی و خودمراقبتی می‌کنند. رئیس پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی تأکید کرد: پس نتیجه این است که سواد سلامت نوعی مهارت اجتماعی است که می‌تواند در زمان پیشگیری بیماری‌ها برای عدم ابتلاء به بیماری، در زمان بیماری برای تبعیت درمان و مصرف دارو و کاهش بسیاری از عوارض داروها و پس از بهبودی هم در دوران بازتوانی به ما کمک کند که از بار مادی و معنوی از نظام سلامت بکاهد. منتظری در خاتمه گفت: سواد سلامت در مورد افرادی که سواد خواندن و نوشتن ندارند موضوعیتی ندارد ضمن آنکه مردم باید بدانند برای دریافت سواد سلامت باید به کجا مراجعه و از اطلاعات خود چگونه استفاده کنند که در این‌خصوص باید هماهنگی‌های لازم صورت بگیرد.