ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻭﺳﻌﺖ ﺍﻳﻦ ﺳــﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﺮ ﮐﻮﻩ  ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻓﺮﺍﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺗﺪﺍﺧﻞ ﻫﺎﯼ ﺷــﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩﻫﺎﯼ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺎﻧﻨــﺪ ﮐﻤﻴﺘﻪ ﺍﻣﺪﺍﺩ ﻭ ﻫﻼﻝ ﺍﺣﻤﺮ ﻧﻴــﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.

ﻣﻌﺎﻭﻥ ﻣﺸﺎﺭﮐﺘ ﻬﺎﯼ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺩﺭﮔﻔﺖ ﻭﮔﻮ ﺑﺎ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ، ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﻳﮑﭙﺎﺭﭼﻪ ﺳﺎﺯﯼ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺑﻴﻦ ﺑﺨﺸﯽ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺭﺳﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻣﺪﺩﺟﻮﻳﺎﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺗﺎ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺩﻫﯽ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪﺍﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺷﻮﺩ.ﺣﺴــﻴﻦ ﺑﺪﺧﺸﺎﻥ ﺩﺭ  ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺖ ﻭﮔﻮ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻫﺪﻓﻤﻨــﺪﯼ ﻳﺎﺭﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺁﻥ ﺩﺭ  ﻧﺤﻮﻩ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺭﺳﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ ﻫﻢ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ  ﻣﺪﻋﯽ ﺍﺳﺖ: ﻃﺮﺡ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﺷﺪﻥ ﻳﺎﺭﺍﻧﻪ ﻫﺎ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﮔﻴﺮﻧﺪﮔﺎﻥ  ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺭﺍ ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭﺣﺎﻟﯽ ﺳﻮﻣﻴﻦ ﺳﺎﻟﮕﺮﺩ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﻃﺮﺡ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪﯼ ﻳﺎﺭﺍﻧﻪ ﻫــﺎ ﺭﺍ ﺳــﭙﺮﯼ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﮐﻨــﮑﺎﺵ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋــﯽ ﻭ ﺗﺎﺛﻴــﺮﺍﺕ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﺡ ﺍﺯ ﺳــﻮﯼ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﺧﺪﻣﺎﺗﯽ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺘﯽ ﺑﺎ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﺮﺍﺟﻌﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ، ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﺡ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﻃﺮﺍﺣﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻋﻤﻠﯽ ﮐﻨﺪ، ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻊ ﺭﺍ ﺩﺭ

ﺣﻮﺯﻩ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺗﺎﺋﻴﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﺪ؟ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺁﻳﺎ ﻃﺮﺡ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪﯼ ﻳﺎﺭﺍﻧﻪ ﻫﺎ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺗﺎﺛﻴﺮﺍﺕ ﻣﺜﺒﺖ ﻭ ﻣﻨﻔﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳــﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳــﯽ ﻗــﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻟﯽ، ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺍﺷــﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﺡ ﺑﺮﺍﯼ

ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺧﺪﻣﺎﺗﯽ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺘﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺴﻴﺎﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﻄﻊ ﺍﺑﺘﺪﺍﻳﯽ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﺡ ﻭ ﻣﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﺁﻏﺎﺯﻳﻦ ﺁﻥ، ﺷﺎﻫﺪ ﮐﺎﻫﺶ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﺮﺍﺟﻌﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻣﺎﺭﻫﺎﯼ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷــﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺍﺳــﺘﺎﻥ ﻫﺎ، ﺗﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪﯼ ﻳﺎﺭﺍﻧﻪ ﻫﺎ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﺩﻭﻫﺰﺍﺭ ﻭ ۵۰۰ ﻧﻔﺮ ﺩﺭﮐﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳــﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ

ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﻃﺮﺡ ﻫﺪﻓﻤﻨــﺪﯼ، ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﻳﮑﻬﺰﺍﺭ ﻭ ۵۰۰ ﻧﻔﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺳــﺒﺐ ﺷﺪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺗﺮ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﮐﻨﺪ. ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﻣﺪﺗﯽ ﺍﺯ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪﯼ ﻳﺎﺭﺍﻧﻪ ﻫــﺎ، ﺍﺛﺮﺍﺕ ﻃﺮﺡ ﺭﻭ ﺑﻪ ﮐﺎﻫﺶ ﮔﺬﺍﺷــﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺍﺯ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﮐﺎﻫﺶ ﻧﻴﺎﻓﺖ ﺑﻠﮑﻪ، ﺍﻳﻦ ﺭﻗﻢ ﺑﺎ ﺍﻓﺰﺍﻳﺸﯽ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ

ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺭﺳﺎﻧﯽ ﺳﺨﺖ ﮐﺮﺩ. ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﮏ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺑﻪ ۵ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺭﺳــﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﻳﮕﺮ، ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎﯼ ﺍﻳﺠﺎﺩﺷﺪﻩ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ، ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻳﺰﯼ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﻼﺵ ﺷﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﻔﻆ ﺧﻴﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳــﺎﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻠﺐ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻤﺮﺍﺭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺳﺎﻳﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺨﺶ ﻫﺎﯼ ﺍﻣﺪﺍﺩﯼ، ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻳﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻭ

ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﻓﺘﯽ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺧﻴﺮﻳﻦ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭ ﻧﺸﺪﻳﻢ.  ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻮﺩ، ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﺍﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮﯼ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﻗﺒﻞ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﻳﺶ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﻨﺪ؟

ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﺍﺕ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺭﺷﺪ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﺮﺧﯽ ﺗﻌﻬﺪﺍﺕ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺩﮔﯽ ﺑﺎﻻﯼ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺪﻑ ﺳﺒﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﻟﻎ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﯼ ﻫﻤﻪ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺁﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﮐﻨﻴﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ، ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻭﻟﻮﻳﺖ ﻫﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻭ ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭﺻﻮﺭﺕ ﺧﺮﻭﺝ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﻤﻨﺪﺷﺪﻥ ﻭ ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﭼﺮﺧﻪ ﺣﻤﺎﻳﺘﯽ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ،

ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺟﺪﻳﺪ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ.  ﻳﮑــﯽ ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺣﺜﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﮔﺬﺷــﺘﻪ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﻣﺎﻧﻮﺭ ﺯﻳﺎﺩﯼ ﺩﺍﺩﻩ ﺷــﺪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﺴﮑﻦ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﯼ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺑﻮﺩ. ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ

ﻣﺪﺩﺟﻮﻳﺎﻥ ﺑﻬﺰﻳﺴــﺘﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺍﺧﻴﺮﺍ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺪﻳﺮﺍﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻌﻠــﻮﻻﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐــﻪ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﻃﺮﺡ ﻫﺎﯼ ﻣﺴﮑﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻭ ﺩﺭﺻﺪ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ، ﭘﺲ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﭼﻪ ﺷﺪ؟

ﺍﻳﻦ ﺭﻗﻢ ﺭﺍ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻭ ﺩﺭﺻﺪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﺭﻡ، ﺷﺎﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳــﺖ ﮐــﻪ ﺩﻭ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﺯ ﺍﻋﻀــﺎﯼ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻣﺴــﺌﻮﻟﻴﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﺡ ﻫﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺭﻗﻢ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻟﯽ، ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻣﺎﺭﻫﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺳــﺘﻨﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺮﺍﺕ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۱۵ ﺩﺭﺻﺪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﺮﺡ ﻫﺎﯼ ﻣﺴﮑﻦ

ﺛﺒﺖ ﻧﺎﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺶ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺗﮑﻤﻴﻞ ﻭﺍﺣﺪﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.  ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻣﺎﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩ، ﺩﺭ ﻃﺮﺡ ﻣﺴﮑﻦ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩﺷــﺪﻩ، ۱۸۰ ﻫﺰﺍﺭﻧﻔﺮ ﺛﺒﺖ ﻧﺎﻡ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺷﺎﻣﻞ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﯽ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ، ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺧﯽ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﻗﺸﺎﺭ ﺗﺤﺖ ﭘﻮﺷﺶ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺗﻔﺎﻫﻤﻨﺎﻣﻪ ﻫﻤﮑﺎﺭﯼ ﺳﻪ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ، ﺑﺎﻧﮏ ﻣﺮﮐﺰﯼ ﻭ

ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺷﻬﺮﺳﺎﺯﯼ ﺗﻔﺎﻫﻤﻨﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺗﺴﻬﻴﻼﺕ ﺍﺭﺯﺍﻧﻘﻴﻤﺖ ﺑﺎ ﮐﺎﺭﻣﺰﺩ ﻫﺎﻳﯽ ﺑﻴﻦ ﭼﻬﺎﺭ ﺗﺎ ﻫﻔﺖ ﺩﺭﺻﺪ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻳﮏ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺛﺒﺖ ﻧﺎﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ.  ﻭﻟﯽ ﺑﺴﻴﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ! ﺣﺠﻢ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺗﺤﺖ ﭘﻮﺷﺶ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺑﺎﻻﺳﺖ ﻭ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺍﺳــﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﺳــﺎﺱ، ﺍﻭﻟﻮﻳﺖ ﺑﻬﺰﻳﺴــﺘﯽ ﺑﺮ ﺍﺳــﺎﺱ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻳﺰﯼ ﻫﺎ ﺑﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﺭﺻﺪ ﺁﻥ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﮐﺎﺭﺕ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭﻟﯽ، ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳــﺎﺯﻣﺎﻥ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺣﻖ

ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻪ ﻧﻴﺰ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ ﺍﻣﺎ، ﺑــﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﺒﻮﺩ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﯼ ﺻﺮﻓﺎ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﻗﺎﺩﺭ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺩﺭﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻭ ﺩﺭﺻﻮﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﻟﻎ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺸﺮ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺭﺍﻳﺰﻧﯽ ﻫﺎﻳﯽ ﺻﻮﺭﺕ ﻭ ﺩﺭﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻻﻳﺤﻪ ﺳﺎﻝ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ۲۸ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺿﻤﻦ ﺍﻳﻨﮑﻪ، ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﻣﺴﮑﻦ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ، ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺨﺸﯽ ﺩﺭ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﮐﻪ ۸۲ ﺩﺭﺻﺪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺭﻳﺎﻟﯽ ﻣﻌﺎﺩﻝ ۲۵۰ ﻣﻴﻠﻴــﺎﺭﺩ ﺭﻳﺎﻝ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﻳﺎﻓﺖ ﻭﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺁﻥ ۲۰ ﻣﻴﻠﻴﺎﺭﺩ ﺭﻳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺣﺎﻝ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻭ ﮐﻤﺒﻮﺩ ﺁﻥ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﺍﺳــﺖ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﺳــﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﻳﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. 

 ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﭼﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻭﺍﺣﺪ ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﺪﺩﺟﻮﻳﺎﻥ ﺗﺤﺖ ﭘﻮﺷﺶ ﺧﻮﺩ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﺪ؟

ﺩﺭﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ۱۸۰ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﮐﺸــﻮﺭ ﻣﺪﺩﺟﻮﯼ ﻭﺍﺟﺪ ﺷــﺮﺍﻳﻂ ﻭ ﺛﺒﺖ ﻧﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﺴﮑﻦ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺪﻭ ﺗﺎﺳﻴﺲ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻬﺰﻳﺴــﺘﯽ ﺗﺎ ﺳﺎﻝ ۸۹، ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﻭﺍﺣﺪ ﻣﺴــﮑﻮﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﻣﺪﺩﺟﻮﻳﺎﻥ ﺩﺭﮐﺸﻮﺭ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ، ﺑﺎ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻫﺎﯼ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﯼ ۸۹ ﺗﺎ ۹۲، ﻣﺠﻤﻮﻋﺎ ۳۵ ﻫﺰﺍﺭ ﻭﺍﺣﺪ ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﻳﮋﻩ ﻣﺪﺩﺟﻮﻳﺎﻥ ﺗﺤﺖ ﭘﻮﺷــﺶ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ

ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻧﻴﺰ ﻭﺍﺣﺪ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳــﺎﺧﺖ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺳــﺎﺯﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﺡ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺴﮑﻦ ﻣﻬﺮ، ﻣﺸﺎﺭﮐﺘﯽ، ﺧﻴﺮﺳﺎﺯ ﻭ ﻧﻬﻀﺖ ﻣﺴﮑﻦ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﺷــﺪﻩ ﺍﺳــﺖ ۷۶ ﻫﺰﺍﺭ ﻭﺍﺣﺪ ﺩﺭﺣﺎﻝ ﺳــﺎﺧﺖ ﻭ ﻳﺎ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺍﺳﺖ. ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻤﺮﺍﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﻣﺴﮑﻦ، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺖ ۱۴۰ ﻫﺰﺍﺭ ﻭﺍﺣﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎ ﺭﺍ

ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﻫﻴﻢ. 

 ﺍﻣﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﺍﺣﺪﻫﺎﯼ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺳﺎﺯﯼ ﻧﺸﺪﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺮﺩﺩ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺩﻭﺭﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺳﺖ.  ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﻃﺮﺡ ﻫﺎﯼ ﺍﺟﺮﺍﺷﺪﻩ ﻣﺴﮑﻦ ﺩﺭﻗﺎﻟﺐ ﻣﻬﺮ، ﺩﺭ ﻣﻨﺎﻃﻘﯽ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﺷــﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺩﻭﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺯﻳﺎﺩﯼ ﺑﺎ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺩﻳﺮﺗﺮ ﻃﺮﺡ ﻧﻬﻀﺖ ﻣﺴﮑﻦ ﻣﺪﺩﺟﻮﻳﺎﻥ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﻫﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﯽ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﺡ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻗﺸــﺎﺭ ﮐﻢ ﺩﺭﺁﻣﺪﺗﺮ ﻭﻣﺤﺮﻭﻡ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﺭﺁﻥ ﺑﻬﺎﯼ ﺯﻣﻴﻦ ﮐﻪ ۵۰ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﯼ ﻗﻴﻤﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺷــﺪﻩ ﻣﺴﮑﻦ ﺭﺍ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺍﺯﺳﺒﺪ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﻧﻮﺍﺭﻫﺎﯼ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺣﺬﻑ ﺷــﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﻫﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﺡ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺩﺭ

ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭ ﺷﺪﻳﻢ. ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺳﺎﺯﯼ ﻭﺍﺣﺪﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺮﺩﺩ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ ﻧﻴﺰ، ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭﮐﺸــﻮﺭ، ﺩﺭ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﻭﺍﺣﺪﻫﺎﯼ ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺳــﺎﺯﯼ ﺗﺮﺩﺩ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ ﺍﺟﺮﺍﻳﯽ ﺷــﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﺣﺪﻫﺎﯼ ﻣﺴــﮑﻦ ﻣﻬﺮ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﺁﺳﺎﻧﺴﻮﺭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﮏ ﺍﻟﺰﺍﻡ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﯽ ﺷــﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺑﺮ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺁﻥ ﺑﺮﻋﻬﺪﻩ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﺴﮑﻦ ﻭ ﺷﻬﺮﺳﺎﺯﯼ، ﺷﻬﺮﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ

ﺩﺭﺻﻮﺭﺕ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﻣﺪﻳﺮﺍﻥ ﺑﻬﺰﺑﺴﺘﯽ ﻣﻮﻇﻒ ﺑﻪ ﭘﻴﮕﻴﺮﯼ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻭ ﺩﺭﺻﻮﺭﺕ ﻧﺒﻮﺩ ﺁﺳﺎﻧﺴﻮﺭ، ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭﺍﺣﺪ ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ ﻣﻌﻠﻮﻝ ﺑﻪ ﻭﺍﺣﺪﯼ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺿﻤﻦ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻟﺰﺍﻡ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺑﻪ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺎﮐﻴﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷــﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺳــﺘﺎ ﮐﻤﻴﺘﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺗﺸــﮑﻴﻞ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﺎﺹ ﺭﺳــﻴﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ

ﻭ ﻳﺎ ﻣﺸﮑﻼﺗﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﺮﺳﺪ.

 ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺧﻴﺮﺍﻥ ﺣﺎﻣﯽ ﺑﺎ ﮐﺎﻫﺸﯽ ﺩﺭ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻳﺪ، ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﺩﺭ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﯼ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺧﻴﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﯼ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺸﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻋﻤﻞ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﭼﺮﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﺩﺭ

ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﻧﻘﻄﻪ ﺿﻌﻒ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ؟ 

ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻳﻢ ﺍﺯ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺑﺎﻻﯼ ﺧﻴﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﻧﺎﺷــﯽ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﮐﻢ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻤﻠﮑﺮﺩﻫﺎ ﻣﯽ ﺩﺍﻧــﻢ، ﭼﺮﺍﮐــﻪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺍﺭﻡ ﺧﻴــﺮﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨــﺪ ﺫﺭﻩ ﺫﺭﻩ ﮐﻤﮏ ﻫﺎﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﭼﻪ ﺑﺨﺶ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭼﻪ ﺗﺎﺛﻴﺮﯼ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻟﯽ، ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﻟﻴﻠﯽ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﻭ ﺧﻴﺮﺍﻥ ﺧﺪﺷﻪ ﺩﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻼﺵ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺑﺮﺍﯼ

ﺑﺎﺯﺳﺎﺯﯼ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﻋﻤﻞ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﻴﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﻭ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺟﺪﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷــﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﻫﺮ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺷﮑﻞ ﮐﻤﮏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺘﯽ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﻭ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﮑﻞ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﯼ ﮐﻨﻴﻢ. ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﺳﺎﺯ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﻣﻨﺠﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺪﻑ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﻔﻊ ﮐﺮﺩ.

 ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ؟

ﺗﺒﻴﻴﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﻭ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺪﻑ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺧﻴﺮﺍﻥ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯﺳﻮﯼ ﺩﻳﮕﺮ، ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﺧﻴﺮﻳﻦ ﻭﺑﺮﻗﺮﺍﺭﯼ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﭼﻬﺮﻩ ﺑﻪ ﭼﻬﺮﻩ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺭﻭﻳﮑﺮﺩﻫﺎﻳﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺭﺍﺳﺘﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺯﯼ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺧﻴﺮﻳﻦ ﺩﺭ ۲۵ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻭ ۹۰ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﺯﺧﻴﺮﺍﻥ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺳﺎﺯ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻭﺿﻌﻴﺖ

ﻓﻌﻠﯽ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻭ ﺍﺯﺣﻤﺎﻳﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ ﺷﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﮔﺎﻡ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺭﻓﺘﻦ ﮐﻢ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﯼ ﺧﻴﺮﺍﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.  ﻳﮑــﯽ ﺍﺯ ﻣﺸــﮑﻼﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﻣــﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ

ﺑﺮﺧــﻮﺭﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﻴــﻢ، ﺗﻌﺪﺩ ﺩﺳــﺘﮕﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﺣﻤﺎﻳﺘﯽ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺳــﺘﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺷﻌﺎﺭ ﺣﻤﺎﻳــﺖ ﺍﺯ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨــﺪﺍﻥ ﺍﺳــﺖ، ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﻭﺟــﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﺎﻫﺪ

ﮐﺎﻫﺶ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺣﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ؟

ﺑﻪ ﻋﻤﻠﮑﺮﺩ ﻫﻤﻪ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻳﻢ ﻭﻟﯽ ﻣﻌﺘﻘﺪﻳﻢ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺣﻮﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﺗﺨﺼﺼﯽ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻓﻨﯽ ﻭ ﻋﻠﻤﯽ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻫﺎﻳﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻤﻴﺘﻪ ﺍﻣﺪﺍﺩ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻳﻨﮑــﻪ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺗﺨﺼﺺ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﯽ ﻫﺎﯼ ﻋﻠﻤﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎﯼ ﺑﻬﺰﻳﺴــﺘﯽ ﻧﻴﺴــﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻮﺯﻩ ﻭﺭﻭﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﻫﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺴــﺘﻤﺮ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﺩ ﺩﺍﺭﻳﻢ،

ﻣﻌﺘﻘﺪﻳﻢ ﺳــﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻬﺰﻳﺴــﺘﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺪﻭ ﺗﻮﻟﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﮒ ﺑﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺩﺭﺣﺎﻝ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﺳــﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﺨﺼﺼﯽ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻮﺯﻩ ﻭﺭﻭﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﮐﻨﺪ.

 ﺑﺎﺭﻫــﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻳــﻢ ﮐﻪ ﻳــﮏ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺩﺭ ﻓﻬﺮﺳــﺖ ﺣﻤﺎﻳﺘﯽ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺩﺳــﺘﮕﺎﻩ ﺧﺪﻣﺎﺗﯽ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺘﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻓﺮﺩ ﺩﺭ ﺳﺮﺷﻤﺎﺭﯼ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪﺍﻥ ﮔﺎﻩ ﺗﺎ ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﻤﺎﺭﺵ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻞ

ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﺴــﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺳﺎﺯﻭﮐﺎﺭﯼ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻣﺪﻭﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﺩﺍﺭﮐﺮﺩﻥ ﻫﻤﻪ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺗﺨﺼﺼﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻧﻮﻉ ﻧﻴﺎﺯﺷﺎﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ؟

ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻏﺪﻏﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﻭ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺸﺨﺺ ﻭ ﻋﺎﺩﻻﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺣﻤﺎﻳﺘﯽ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﻫﻤﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﮐﺎﺭﺕ ﻭ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﮐﺎﻣﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﻮﻉ ﺧﺪﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻬﻮﻟﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺍﺳــﺖ ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻴﻦ ﺑﺨﺸﯽ ﻣﻴﺎﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﻭﻧﻬﺎﺩﻫﺎﯼ ﺣﻤﺎﻳﺘﯽ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺷﺎﻫﺪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻳﮏ ﻓﺮﺩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻃﻊ

ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﻃﻠﺒﺪ، ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻠﻮﮔﻴــﺮﯼ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻧﺪ ﺳــﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎﯼ ﺣﻤﺎﻳﺘﯽ ﺑﺎ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺒﮑﻪ ﺍﯼ ﻭﺍﺣﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﯽ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﻮﺩ ﺳﻬﻢ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻣﻌﺘﻘﺪﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﮑﻠﻴﻒ ﻣﺪﺩﺟﻮ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ

ﺑﻪ ﭼﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻓﻊ ﻧﻴﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﻨﺪ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻬﻢ ﺑﺎ ﺗﺨﺼﺼﯽ ﺳــﺎﺯﯼ ﻭ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪﮐﺮﺩﻥ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﺣﻤﺎﻳﺘﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺟﺮﺍﺳــﺖ ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻣﺪﺕ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﻣﻬﻢ ﺩﺭ ﺩﺳــﺘﻮﺭ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﺷــﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺮﺳﺪ. ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﻥ ﻋﺮﻕ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﻭ ﺗﻌﻬﺪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻳﮑﯽ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ  ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﻳﮏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﭘﺮﻋﺎﺋﻠﻪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻨﺒﻊ

ﺩﺭﺁﻣﺪﯼ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺘﮑﯽ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺧﻴﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻤﻴﺘﻪ ﺍﻣﺪﺍﺩ، ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺒﻪ ﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺎﻓﯽ ﻧﺸــﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺁﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺤﺮﮐﯽ ﻧﺸﺎﻥ

ﺩﺍﺩﻩ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ؟

ﺩﺭﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺑﺎ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺑﺮﺧﯽ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﯼ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﺟﺎﻡ ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪﯼ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ، ﻣﺴﺌﻮﻻﻥ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣــﻪ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﻭﺭﻭﺩ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﻄﻪ ﺩﺭ ﺩﺳــﺘﻮﺭ ﮐﺎﺭ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﯼ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺳــﻮﯼ ﺗﺠﺎﺭ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﺩﺍﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺮﺳــﺪ. ﺍﻣﺎ، ﺗﻼﺵ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺑﺮﺧﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺩﺭﺁﻣﺪ ﻫﺎﯼ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ

ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺧﻴﺮﻳﻦ ﺑﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﺩﺭ ﺑﻮﺭﺱ ﺍﺯ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺳــﺘﺎ، ﺑﺎ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﺧﻴﺮﻳﻦ ﺩﺭﺑﻮﺭﺱ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺩﻭ ﺷﺮﮐﺖ ﻓﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﺳــﺎﺧﺖ ﻭ ﺳﺎﺯ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺍﯼ ۳۵ ﻣﻴﻠﻴﺎﺭﺩ ﺭﻳﺎﻟﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺳﻬﺎﻣﺪﺍﺭ ﺍﺻﻠﯽ ﺁﻥ ﺳﻮﺩ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻫﺎﯼ ﻭﻗﻒ ﺷﺪﻩ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔﺬﺍﺭﺍﻥ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺩﺭﺁﻣﺪ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺑﺮﺍﯼ

ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺿﻤﻦ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﺡ، ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﯼ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻠﻔﻨﺒﺎﻧﮏ، ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻭ ﮐﻤﮏ ﻫﺎﯼ ﻧﻘﺪﯼ ﻗﺎﺑﻞ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. 

 ﺍﻣــﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺭﺳــﺪ ﺣﺠﻢ ﺍﻳــﻦ ﮐﻤﮏ ﻫﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ

ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺑﺎ ﺍﺳــﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻳﻢ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﯼ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻗﻼﻡ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯﺷﺎﻥ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﮐﻨﻴﻢ. ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ، ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﮐﻤﮏ ﻫﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻭﺳــﻴﻠﻪ ﺧﻂ ﺍﻳﺮﺍﻧﺴﻞ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻭﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺣﻠﺰﻭﻧﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺭﺍ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﺡ ﺩﺭ ﺟﻠﺐ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺧﻴﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.  ﻫﻤﻪ ﺑﺨﺶ ﻫﺎﯼ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﺍﺧﻴﺮ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺗﺤﺮﻳﻢ ﻫﺎ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﺷﺪﻧﺪ، ﺗﺤﺮﻳﻢ ﻫﺎ ﭼﻪ ﺗﺎﺛﻴﺮﯼ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﻭ ﺟﻠﺐ ﮐﻤﮏ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﯽ ﺍﺛﺮﮐﺮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺩﺭ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﻃﺮﺍﺣﯽ ﺷﺪ؟

ﺍﺯ ﻳﮑﺴﻮ، ﺑﺎ ﻭﻗﻮﻉ ﺗﺤﺮﻳﻢ ﻫﺎ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﺩﺭ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﯼ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﮐﻤﮏ ﺍﺯ ﺧﻴﺮﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﻣﻘﻴﻢ ﺧﺎﺭﺝ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪﻳﻢ ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺩﯼ ﺭﺳﻤﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺍﻳﻦ ﮐﻤﮏ ﻫﺎ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻨﻴﻢ. ﻭﻟﯽ، ﻣﻮﺳﺴﺎﺕ ﻭ ﻣﺮﺍﮐﺰ ﺧﻴﺮﻳﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻣﺠﻮﺯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﯼ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺧﻴﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻏﻴﺮﺭﺳﻤﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﮐﻤﮏ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻨﻨﺪ. ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ، ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﻤﮏ ﻫﺎ

ﺭﻗﻢ ﺑﺎﻻﻳﯽ ﺭﺍ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﻭﻟﯽ، ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻭ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﯼ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺧﻴﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻮﺳﺴﺎﺕ ﺧﻴﺮﻳﻪ ﻓﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﺳﻮﻕ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻳﺎ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﻳﮕﺮ، ﮐﻤﮏ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺩﺭ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺩﻣﺨﺪﺭ، ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﺣﻤﺎﻳﺘﯽ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻟﻴﺴــﺖ ﺁﻣﺎﺭﻫﺎﯼ ﮐﻤﮏ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﯽ ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﻫﺮﭼﻨﺪ، ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ

ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻳﻦ ﮐﻤﮏ ﻫﺎ ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩ ﺯﻳﺎﺩﯼ ﺑﯽ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.  ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺗﻮﺍﻧﻤﻨﺪﺳﺎﺯﯼ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺳــﺖ، ﺷــﻤﺎ ﻣﺴــﺌﻮﻝ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺩﺭ ﺳــﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻬﺰﻳﺴــﺘﯽ ﻫﺴــﺘﻴﺪ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ

ﻣﯽ ﺭﺳــﺪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﭼﻨﺪﺍﻧــﯽ ﺧﺼﻮﺻــﺎ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ ﻧﺪﺍﺷــﺘﻪ ﺍﻳﻢ ﻭ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻴــﮑﺎﺭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻮﺯﻩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺨﺶ ﻫﺎ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺎﻻﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺣﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻪ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﺯ

ﺳﻬﻤﻴﻪ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﻫﺮ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﻳﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺭﺥ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻫﻨﻮﺯ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﻧﻘﺎﻁ ﭼﺎﻟﺶ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺗﺤﺖ ﭘﻮﺷﺶ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺍﺳﺖ؟

ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﻫﻤﻪ ﺑﺨﺶ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﮐﺎﻣﻞ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭﺻﺪﺑﻴﮑﺎﺭﯼ ﺑﺎﻻ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳــﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﮐﺎﺭ ﺑﺎ ﻣﺸــﮑﻼﺕ ﺟﺪﯼ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﮑﻼﺕﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﺩﻭﭼﻨﺪﺍﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ ﻧﻴﺰﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎﯼ ﺷﻐﻠﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺴﻴﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻭ ﮔﺎﻩ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ

ﺩﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﺩﺭﺻﺪ ﺑﻴﮑﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ ﺑﺎﻻ ﻭ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻧﺮﻡ ﮐﺸﻮﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺩﺭﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺷــﺪﺕ ﺑﺎﻻﯼ ﻣﻌﻠﻮﻟﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﻟﻴﺴﺖ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻴﮑﺎﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻳﺎﺭﺍﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ (ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻧﺪﮎ)، ﺍﻳﻦ ﺣﺲ ﺩﺭ ﻓﺮﺩ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﺣﻤﺎﻳﺘﯽ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ

ﻣﺴــﺘﻤﺮ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺩﺭﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﻧــﮕﺎﻩ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ ﻭﭼﻪ ﺩﺭ ﻣﻴــﺎﻥ ﮐﺎﺭﻓﺮﻣﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﺸــﻮﻕ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﺩﻫﯽ ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺣﺮﻑ ﻭ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺩﺭﺟﻬﺖ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺗﺤﺖ ﭘﻮﺷﺶ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ، ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺗﺴــﻬﻴﻼﺕ ﺑﺎﻧﮑﯽ، ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺳﺎﻻﻧﻪ ﻳﮏ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻭ ۴۰۰ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺣﻖ ﺑﻴﻤﻪ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﺑﺮﺧﯽ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ

ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻓﺮﻣﺎﻳﺎﻥ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮔﺎﻡ ﻣﻬﻤﯽ ﺩﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﮔﺎﻡ ﺩﺭ ﺗﻮﺍﻧﻤﻨﺪﺳﺎﺯﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﺑﺎﺷﺪ.

 ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻣﻌﻠﻮﻻﻥ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﭼﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻣﻌﻴﺸﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﺷﻮﺩ؟

ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﭘﻴﺸــﻨﻬﺎﺩ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﺎ ﺣﺬﻑ ﭼﻨﺪ ﺩﻫﮏ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻧﻪ ﻫﺎ، ﻣﻨﺎﺑﻊ ﮐﺴﺐ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻣﺴــﺘﻤﺮﯼ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﮏ ﺣﺪﺍﻗﻞ ۴۰ ﻭ ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ ۷۰ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﻧﻤــﻮﺩﻥ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺩﺭﻣﺎﻧﯽ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺁﻧــﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺗﻮﺟﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﯼ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺣﻖ ﺑﻴﻤﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﻣﻌﻴﺸﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻭ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪ ﭼﺮﺍﮐﻪ ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ، ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻫﺎﯼ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺪﻑ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﻮﺍﻧﻤﻨﺪﯼ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﻪ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﭼﻬﺎﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﯼ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﭼﻬﺎﺭﻫﺰﺍﺭ ﻣﻴﻠﻴﺎﺭﺩ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﮐﺸﻮﺭ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻣﮑﺎﻧﭙﺬﻳﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ، ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺳــﻬﻢ ﺧﻴﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﺟــﺮﺍﯼ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﻬﺰﻳﺴــﺘﯽ ﺍﺯ ۲۰ ﺩﺭﺻﺪ ﻓﻌﻠﯽ ﺑﻪ ۸۰ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻳﺎﺑﺪ ﺗﺎ ﺷﮑﻞ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺩﻫﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺪﻑ ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﯽ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻣﻄﻠﻮﺑﻴﺖ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺷﻮﺩ. ﻣﻌﺘﻘﺪﻳﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭﻟﯽ ﺗﺎ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﺍﺭﻳﻢ

ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﺖ ﺍﻳﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﺪﺩﺟﻮﻳﺎﻥ ﺗﺤﺖ ﭘﻮﺷﺶ ﺧﻮﺩ ﻋﺬﺭﺧﻮﺍﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ.