ولی برادرم بدون معدل بیست هم صاحب دوچرخه بود و تبعیض از اینجا شروع شد ولی هیچوقت خوشحال نبود و برعکس من شاید حتی دوست داشت که معدل بیست بگیرد که با عنوان جایزه چرخش را از او بگیرند.

بله بردار من از ویلچر سواری خسته شده بود نه به خاطر اینکه این خلاقیت بشر، امکان پیمودن مسیر را برایش فراهم کرده بود نه، بلکه به خاطر اینکه ذهن بسته دیگری امکان استفاده از این وسیله عالی را به او نمی داد.

مدرسه که می رفت باید بابای مدرسه چرخ او را از پله بالا می برد تازه مدرسه جای خوب داستان است چون بابای مدرسه خیلی مهربان بود اما بیرون وقتی می خواست به بانک، سوپرمارکت و مجتمع های تجاری برود دیگر از بابای مدرسه هم خبری نبود و کجاست که یکی بیاید او را از یک و یا حتی چندین پله بالا ببرد.

این ناتوانی مایه اصلی زجر برادرم نبود بلکه حس ترحم بشر به خلقت خدا کفرش را در می آورد، چرا که هیچ مسئولی توجهی به قشر بیشمار برادر من و برادر و خواهرهای ویلچر سوار ما نکرده اند که اینها نیز مثل ما هستند و برابری حقوق استفاده از امکانات و همین جا بود که میان من و برادرم تبعیض بود که من در آرزوی وصال دوچرخه و برادرم در آرزوی انفصال از دوچرخه.

در این راستا رییس انجمن دفاع از حقوق معلولین شهرستان قروه گفت: عدم مناسب سازی فضای شهری و نبود امکانات در تردد و تسهیل رفت و آمد، مشکلات فراوانی برای جامعه معلولین در شهرستان قروه به وجود آورده است.

صادق حسین زاده با بیان اینکه استفاده از امکانات محیط شهری حق مسلم معلولان است افزود: مراکز و ادارات فرهنگی باید زمینه های بسترسازی محیط شهری را در جامعه فراهم کنند تا حضور معلولان در سطح جامعه کمرنگ نشود و استعدادهای معلولان شکوفا شود.

وی با بیان اینکه استان کردستان در رتبه 29 کشور در بسترسازی مناسب محیط شهری قرار دارد گفت: معلولیت پدیده ای اجتماعی و بخشی جداناپذیر از زندگی بشری است به گونه ای که هر انسانی در طول حیات خود به علل مختلف مثل بیماری، سوانح و حوادث و یا با رسیدن به دوران سالمندی آن را تجربه خواهد کرد.

حسین زاده افزود: مناسب سازی و توسعه محیط های بدون مانع برای همه افراد جامعه و با هر سطح توانایی یک ضرورت است و تعلق به یک قشر و گروه خاصی ندارد.

وی در پایان عدم اعتقاد بسیاری از مدیران به مقوله مناسب سازی و در نتیجه عدم مشارکت جدی و مستمر آنها در برنامه های تعییین شده، جابجایی مکرر و مستمر مسئولین در سطوح مختلف، عدم تخصیص بودجه و اعتبار لازم، کمرنگ بودن حضور تشکل های غیر دولتی معلولین، عدم تبلیغات و اطلاع رسانی کافی، فقدان ضمانت اجرایی لازم و گسترش نامتوازن بسیاری از بخش های علمی و صنعتی و شرایط خاص اقتصادی و اجتماعی از جمله موانع تحقق مناسب سازی معلولین است.

روشن دل، استاد دانشگاه و عضو انجمن معلولین شهرستان قروه نیز در این مورد گفت: ضرورت مناسب سازی معلولین باید از دیدگاه عقلانی دیده شود و نباید از روی دیدگاه احساسی وارد شد.

ابوذر سمیعی با بیان اینکه 10 درصد اعضای جامعه را معلولین تشکیل می دهند افزود: علاوه بر موانع فیزیکی موانع فرهنگی بیشترین مشکلات معلولین است که در این راستا با بستر سازی مناسب در جهت فرهنگ سازی معلولین کمک بسزایی می کند.

وی در پایان با بیان اینکه مناسب سازی از شاخصه های توسعه یافتگی در کشورهای توسعه یافته است گفت: نظم عمومی هر جامعه ای طالب احترام به حقوق اجتماعی افراد جامعه بدون تبعیض و استثناست و همین مهم، تعهد متقابل افراد را در برابر جامعه به همراه خواهد داشت.

یکی دیگر از اعضای انجمن دفاع از معلولین که از ناحیه هر دو پا مطلقا معلول می باشد گفت: مناسب سازی برخی از دستگاه های خودپرداز و رمپ گذاری در برخی از مکان های عمومی از دیگر طرح های مناسب سازی جهت ایجاد امکانات لازم برای معلولین است.

وی تصریح کرد: عدم بهسازی پیاده روها، وجود رمپ نامناسب جهت ورود به پیاده روها و همچنین وجود برخی موانع، معلولان را مجبور می کند تا از سطح سواره رو تردد کنند.