به گزارش ایران سپید ین داستان‌نویس، درباره این‌که آیا موافق تبدیل کتاب‌هایش به کتاب صوتی است یا خیر، با بیان این‌که بدون اجازه از او چنین کاری انجام‌ داده‌اند گفت: باغ‌موزه دفاع مقدس بدون اجازه من، کتاب‌هایم  را به کتاب‌ صوتی تبدل کرد و من را فقط برای رونمایی دعوت کردند. زمانی که به کارشان معترض شدم، گفتند احساس تکلیف می‌کنند. گفتم دوستان احساس تکلیف نکنند. من اگر نخواهم کسی احساس تکلیف کند چه کسی را باید ببینم؟! احساس تکلیف بهانه‌ای شده برای این مسائل غیراخلاقی.

او در ادامه اظهار کرد: به نظرم در کل تولید کتاب‌های صوتی کار خوبی است، زیرا از جمله مخاطبان این کتاب‌ها نابینایان هستند. البته از قدیم مرسوم بود تا کتاب‌ها را برای آن‌ها به صوت تبدیل کنند تا آن‌ها بتوانند راحت با کتاب ارتباط برقرار کنند.  

امیریان با اشاره به این‌که گوش دادن به کتاب صوتی  اخیرا متداول شده است، بیان کرد: از این لحاظ این کار خوب است که مردم کم‌کم به شنیدن قصه، داستان و رمان عادت می‌کنند و جذب آن می‌شوند. ممکن است از سبک نویسنده‌ای خوش‌شان بیاید و سراغ کتاب‌های دیگرِ او بروند و این موضوع چیز خوبی است.

او  با آوردن ضرب‌المثل «کاچی‌ به از هیچی» گفت: کتاب‌های صوتی مانند کتاب‌های عامه‌پسند است؛ از این جهت که کتاب‌های صوتی می‌توانند مقدمه‌ای برای کتاب‌خوانی شوند. من و  هم‌نسل‌های من خواندن را از کتاب‌های عامه‌پسند و عشقی شروع کردیم و کم‌کم به کتاب‌خوان حرفه‌ای تبدیل شدیم؛ زیرا کتاب‌های عامه‌پسند ما را ارضا نمی‌کرد، بنابراین سراغ کتاب‌های جدی‌تر رفتیم. به نظرم کتاب صوتی بیشتر نقش مشوق را دارد. حداقل‌ فایده کتاب‌های صوتی این است که به جای گوش دادن به نوار «دمبل و دیمبو» کتاب داستان گوش می‌کنند و این خودش حسن بزرگی است.

این نویسنده درباره این‌که آیا کتاب صوتی می‌تواند جایگزین و رقیبی برای کتاب کاغذی و دیجیتال باشد، خاطرنشان کرد: هیچ چیز نمی‌تواند جای کتاب کاغذی را بگیرد. اگر کتاب‌خوان حرفه‌ای باشید، عطر کاغذ، به دست گرفتن آن، شکل و فرم و جلدش برای شما لذت‌بخش است. کتاب صوتی مثل این می‌ماند که شما غذایی را دوست داشته باشید و بیایند آن را در قرصی چکیده‌اش کنند و یا با قطره‌چکان در دهان‌تان بچکانند. درست است که تمام ویتامین و پروتئین در آن جمع شده، اما بالاخره شکل و فرم مهم است؛ این کجا و آن کجا؟

او در ادامه تأکید کرد: هیچ چیز جای کتاب را نمی‌تواند بگیرد و کتاب هیچ‌گاه نابود نمی‌شود. همان‌طور که تلویزیون نتوانست جای سینما را بگیرد و آن را نابود کند.

او همچنین یادآور شد: از مشکلات ما این است که کپی‌رایت در کشورمان رعایت نمی‌شود. شرکت‌هایی که کتاب صوتی تولید می‌کنند اگر امنیتی‌ترین کلید را هم بر روی سی‌دی‌های‌شان بگذارند، یکی کد را می‌شکند و آن را منتشر می‌کند.

داوود امیریان با بیان این‌که کتاب‌های صوتی حداقل باید از گوینده‌ای با صدای جذاب استفاده کنند، اظهار کرد: گوینده کتاب باید حرفه‌ای باشد. چند شرکت تولیدکننده از بازیگران و تئاتری‌های خوش‌صدا برای گویندگی استفاده می‌کنند. من کتاب صوتی‌ای گوش می‌دادم که گوینده با یک ریتم یکنواخت کتاب می‌خواند، وسطش خمیازه می‌کشید، عطسه می‌کرد و انواع صداها را از خودش درمی‌آورد.

این نویسنده خاطرنشان کرد: گوینده کتاب علاوه بر این‌که باید خوش‌صدا باشد باید بتواند لحن درست داستان را دربیاورد.  زنده‌یاد امیرحسین فردی در مسجد جوادالائمه جلسات کتاب‌خوانی گذاشتند و از بهزاد بهزادپور دعوت کردند تا کتاب بخواند و چون او بازیگر بود، بلد بود چگونه داستان را اجرا کند. تعداد افراد حاضر  از  ۱۰ نفر به ۱۲۰ نفر رسید. بین کسی که دم گرم دارد و  داستان را خوب اجرا می‌کند و کسی که داستان را خشک بیان می‌کند فرق وجود دارد.
   
او در پایان گفت: شرکت‌های تولیدکننده می‌توانند از افکت و موسیقی برای جذابیت بیشتر استفاده کنند؛ اما اگر از این موارد زیاد استفاده شود کار به نمایش رادیویی تبدیل می‌شود. تبدیل کتاب به کتاب صوتی در همه‌جای دنیا مرسوم است و ما می‌توانیم از تجربیات آن‌ها استفاده کنیم.