به گزارش ایران سپید به نقل از مهر «پیتر فندی ولیت» رئیس کمیته پزشکی و ورزشی کمیته بین المللی پارالمپیک که به منظور حضور در همایش علوم ورزشی و نیز نشست تخصصی «در مسیر توکیو» به ایران سفر کرده است، امروز در نشست خبری پاسخگوی پرسش خبرنگاران در رابطه با آکادمی ملی پارالمپیک ایران بود.

وی با بیان اینکه تاکنون آکادمی های زیادی در کشورهای مختلف دیده است، گفت: آنها تجهیزات و ساختمان های خوبی دارند اما معمولا فاقد برنامه هستند اما آنچه از آکادمی پارالمپیک ایران دیدم این است که این آکادمی علاوه بر ساختمان و تجهیزات از برنامه های خوبی هم برخوردار است.

وی در پاسخ به پرسش خبرنگار مهر مبنی بر اینکه محوریت این برنامه ها که رضایت شما را به همراه داشته است و چه تاثیری بر فعالیت ورزش معلولان خواهد داشت، خاطرنشان کرد: با وجود چنین آکادمی و برنامه هایی که وجود دارد می توان به شکل علمی با ورزشکار در تعامل بود. نکته دیگری که در بازدید از آکادمی ایران به چشم من آمد همکاری بین المللی بود. ما استاندارد ثابتی در ورزش پارالمپیک نداریم اما این موضوع نباید مانع از خیلی از فعالیت ها شود به طور مثال وقتی در رابطه با ورزش معلولان به رقم ۲۶ برسیم دقیقا نمی دانیم چه معنایی دارد اما این مراکز علمی با یکدیگر همکاری داشته باشند و اطلاعات و داده های خود را مورد ارزیابی قرار دهند آن وقت عدد ۲۶ معنا پیدا می کند و مشخص می شود ورزشکاری با این عدد در چه جایگاهی قرار می گیرد. دیگر اینکه اگر بخواهیم موفق باشیم باید هماهنگی های داخلی وجود داشته باشد.

رئیس کمیته پزشکی و ورزشی IPC با بیان اینکه نمی دانم دقیقا چه تعداد آکادمی پارالمپیک در جهان وجود دارد، خاطرنشان کرد:  فقط این اطمینان را دارم که تعداد این آکادمی ها مدام در حال افزایش است، گاهی همین مرکزهاست که ورزش های مختلف را در نهضت پارالمپیک مورد حمایت قرار می گیرد بعضا آکادمی در کشورهای خاص وجود دارد اما باید تاکید کنم هیچ مدل ثابت و یگانه ای وجود ندارد که آکادمی ها بر اساس آن در کشورهای مختلف فعالیت داشته باشند.

وی در این رابطه ادامه داد: آنچه از نظر من اهمیت دارد بودن آکادمی در نهضت پارالمپیک هر کشور است حال اینکه این آکادمی بنا به فرهنگ و نیاز هر کشور، فعالیت متفاوت دارد باید یک نهاد یا سازمانی در دل ورزش پارالمپیکی هر کشور وجود داشته باشد تا به عنوان مرکزی برای طرح سوالات و رفع ابهامات باشد.

پیتر فندی همچنین در مورد حمایت IPC از آکادمی های پارالمپیک کشورهای مختلف گفت: IPC می تواند اولویت ها را برای این مراکز مشخص کند. همانگونه که کمیته علوم ورزشی IPC این کار را انجام داده است. در کل IPC می تواند به عنوان یک چتر حمایتی برای آکادمی های پارالمپیک در همه کشورها عمل کند و ارتباط میان آنها را تقویت کند. اینگونه میان آکادمی های مختلف دیالوگ برقرار می شود و آنها از یکدیگر یاد  می گیرند.

وی در بخش دیگری از صحبت های خود با بیان اینکه همه کشورها از کمیته بین المللی پارالمپیک توقع کمک مالی دارند خاطرنشان کرد: البته من برای این موضوع هیچ جوابی ندارم در این رابطه جستجو می کنیم که چگونه می توان کمک مالی ارائه کرد، قطعا مهم این است که یک منبع مالی پیدا کنیم.

به گزارش مهر، رئیس کمیته ورزشی و پزشکی کمیته بین المللی پارالمپیک که همزمان ریاست دپارتمان کلاس بندی این کمیته را نیز بر عهده دارد در ادامه نشست خبری خود تصریح کرد: کلاس بندی پروسه پیچیده ای دارد ما هر روز دانش خود را در مورد معلولیت بیشتر می کنیم. کلاس بندی در واقع ارتباط بین معلولیت و ورزش است. کلاس بندی تاثیر از دست دادن عضو بدن بر عملکرد ورزشکار است. در پروسه انجام کلاس بندی و افزایش اطلاعات خود در مورد معلولیت هر روز متوجه می شویم که سیستم کلاس بندی تغییر کرده و پیشرفت داشته است. این در حالی است که ورزشکاران هر روز نمی توانند کلاس بندی شوند بنابراین ما بر روی یک سیستم ثابت در یک زمان مشخص کار می کنیم.

وی با تاکید بر اینکه کلاس بندی داستان پیچیده و فنی دارد یادآور شد: پیدا کردن زبانی برای این کار به گونه ای که برای همه قابل فهم باشد سخت است اما تاکید می کنم که به شکل موازی در حال کار علمی هستیم تا همزمان دانش خود را در مورد معلولیت و کلاس بندی بیشتر کنیم.

پیتر فندی در مورد حمایت کمیته ملی پارالمپیک ایران از آکادمی پارالمپیک کشورمان ابراز رضایت کرد و گفت: کمیته ملی پارالمپیک یک نهاد ملی است و آکادمی هم بدون حمایت آن نمی تواند کار خود را به خوبی انجام دهد. خوشبختانه در ایران قدم های خوبی برای اجرا شدن این حمایت از طرف کمیته ملی پارالمپیک برداشته شده است. البته باید به یک نکته اشاره کنم و آن اینکه ظرفیت ها برای همکاری و پیشرفت متفاوت است و به انگیزه افراد بستگی دارد.

وی افزود: اگر شما انگیزه زیادی برای فعالیت داشته باشید کمیته ملی پارالمپیک و خیلی از نهادهای بین المللی به حرکت آمده و همکاری های لازم را خواهند داشت اما اگر انگیزه کم باشد متعاقبا فقط در این حد تلاش می شود که به ورزشکار داخلی کمک رسانی شود.

وی در پاسخ به پرسشی که دررابطه با تفاوت های آکادمی ایران با دیگر کشورها مطرح شد، گفت: پاسخ به این سوال سخت است چون ساختار آکادمی هر کشور با دیگر کشورها متفاوت است  آنچه من امروز در بازدید از آکادمی ایران به آن پی بردم اینکه این آکادمی سیستم کاملا ورزشی و علمی دارد این در حالی است که ایران یک کشور مهم در منطقه است و امیدوارم بتواند به جایگاه های بالاتر برسد. در منطقه خاورمیانه آکادمی های زیادی فعالیت ندارند چرا که وضعیت خیلی از کشورها به لحاظ سیاسی به ثبات نرسیده است و در کل ورزشکاران این کشورها جمعیت زیادی ندارند اما در ایران شاهد جمعیت خوب ورزشکاران پارالمپیکی هستیم. اعزام ۱۱۲ ورزشکار به ریو، ۳۰۰ ورزشکار به اینچئون و شرکت ۷۰۰ ورزشکار در مسابقات جهانی دو و میدانی گواه این امر است.

نماینده کمیته بین المللی پارالمپیک در ایران در مورد مرحوم بهمن گلبارنژاد و اتفاقی که در ریو منجر به مرگ وی شد توضیحاتی ارائه کرد و یادآور شد: بعد از این اتفاق آنچه احساس کردیم این بود که در کنار کمیته پارالمپیک ایران باشیم و البته اینکه این مساله را مورد بررسی قرار دادیم که از این پس به هنگام بروز چنین اتفاقاتی بهترین خدمات ارائه شود. من به عنوان مسئول پزشکی آن واقعه گزارش پزشکی خود را ارائه کردم و فدراسیون جهانی دوچرخه سواری هم در حال بررسی است تا به این نتیجه برسد استفاده از چه تجهیزات و امکاناتی امکان بروز حادثه را کمتر می کند اما آنچه مسلم است در ورزش نمی توان جلوی خطر را گرفت پرونده بهمن گلبار نژاد هم بسته شده است اما همچنان به این فکر هستیم تا با انجام اقدامات لازم جلوی بروز اتفاقات این چنینی و رویدادهای آتی را بگیریم.