1.با تبریک این موفقیت لطفا به طور مختصر خود را معرفی کرده و مراحل تحصیل خود را بیان نمایید؟
ج:فاطمه هاتفی اردکانی هستم متولد 1374 و رتبه 242 گروه علوم انسانی را در آزمون سراسری کسب کردم.از ابتدای تحصیل تا سوم راهنمایی را در آموزشگاه نابینایان رسولیان یزد خواندم و سال اول و دوم متوسطه را در دبیرستان شاکر که به دلیل تبدیل آن به استعداد های درخشان به آموزشگاه خادم زاده رفته و دو سال آخر دبیرستان را در این آموزشگاه به تحصیل پرداختم.
2.درس خواندن در دبیرستان عادی سخت نیست؟چگونه این مشکلات را پشت سر گذاشتی؟
ج:چرا سخت که هست اما کاری شدنی است و برای موفقیت باید سختی ها را هم تحمل کرد.این مشکلات را با توکل بر خدا و یاری و همت مدیر و دبیران،همکلاسی ها و خانواده پشت سر گذاشتم.
3.یک فرد نا بینا چگونه درس می خواند و از چه امکاناتی استفاده می کند؟
ج:ما با استفاده از کتاب های بریل و سی دی های صوتی درس می خوانیم ضمن انکه با ضبط صدای معلم سر کلاس از توضیحات معلم خود نیز بهره مند می شویم اما نکته ای که لازم است به آن اشاره کنم و امیدوارم مسئولین مربوطه آنرا بخوانند اینست که کتاب های بریل دیر به دست نابینایان می رسد بطوری که گاهی بعضی کتاب ها بعد از عید هر سال و تقریبا یک ماه مانده به پایان تحصیل بدست ما می رسید و یا سی دی ها و یا فایل های درسی صوتی که امسال در اختیار ما قرار دادند اکثرا مربوط به سال های هفتاد و هشت و دهه هشتاد بود حال تصور کنید که هر سال کتاب های درسی عوض می شود و ما چگونه می توانستیم از این امکانات استفاده کنیم؟
4.شما این موضوع را پیگیری نکردید؟
ج:چرا پدر و مادرم از طرق مختلف آن را پیگیری کردند اما جوابی که می شنیدند این بود که در کشور چاپخانه بریل کم است.
5.خب شما چگونه این نواقص را جبران می کردید؟
ج:ما تنها راهی که داشتیم خواندن کتاب های بینایی توسط پدر و مادرم بود بطوری که اکثر اوقات مادرم مجبور بود مدت ها در کنار من بنشیند و برایم کتاب درسی بخواند و من هم با گوش دادن درس بخوانم.

6.میزان همکاری دبیران و همکلاسی هایت در این زمینه تا چه حدودی بود؟
ج:اکثر دبیران رعایت می کردند و چون نمی توانستم از تخته سیاه(وایت برد)استفاده کنم موقع نوشتن روی تخته بلند می خواندند و من متوجه می شدم اما دبیری هم بود که به من می گفت تو تنها دانش آموز من نیستی و من نمی توانم برای تو وقت بگذارم.
7.عکس العمل شما در مقابل این حرف چه بود؟
ج:من فقط به او گفتم "من نمیخواهم برای من وقت اضافی بگذارید فقط وقتی مینویسید کمی بلند تربخوانید تا بشنوم" اما همکلاسی هایم با من خوب بودند و همکاری می کردند و حتی بعضی از آنها که با هم صمیمی تر بودیم زنگ تفریح هم به من کمک می کردند تا درس های خود را جبران کنم.
8.از چه زمانی خودتان را برای کنکور آماده کردی؟
ج:من در تمام طول تحصیل با جدیت درس خواندم اما از تابستان 92 با مرور درس های سال قبل و زدن تست خودم را برای کنکور آماده کردم.
9.سوالی که شاید برای بعضی ها مطرح شود این است که آیا شرایط نابینایان برای کنکور فرق دارد یا خیر؟
ج:کنکور سراسری برای تمام دانش آموزان یکی است اما ما نابینایان فقط از دفترچه بریل استفاده می کنیم و جواب های ما توسط منشی وارد پاسخ نامه می شود.
10.موفقیت خود را در چه می دانید؟
ج:در ابتدا توکل برخدا که همیشه شکرگزارش هستم بعد حمایت ها وپیگیری های پدر و مادرم که خیلی تلاش کردند واز آنها تشکر می کنم وهمکاری مدیر و دبیران و همکلاسی هایم که لازم است در اینجا از آنها هم متشکر باشم و در نهایت پشتکار خودم.
11.با توجه به جدیت در تحصیل آیا انتظار چنین رتبه ای را داشتید؟
ج:خودم انتظار دو رقمی شدن را داشتم که خدا رو شکر سه رقمی آوردم.
12.شما در کلاس های تقویتی یا تست هم شرکت می کردید؟
ج:خیر متاسفانه با توجه به نابینا بودنم نمی توانستم در این کلاس ها شرکت کنم و فقط در آزمون های کانون فرهنگی قلم چی شرکت می کردم.
13.به غیر از درس چه فعالیت های جنبی دیگری در این سال ها انجام داده اید؟
ج:خدا را شاکرم که توانستم در عرض یک سال 14 جزء قرآن کریم را حفظ کنم همچنین در زمینه موسیقی چند سالی است نوازنده ارگ هستم و دکلمه خوانی و مجری گری در مراسم های مختلف هم داشته ام.
14.شما در زمینه های غیر درسی هم مقامی تاکنون داشته اید؟
ج:در زمینه حفظ قرآن چند مقام شهرستان و استانی دارم و در زمینه تند خوانی بریل نیز در مرداد 85 در مسابقات کشوری تحرک و جهت یابی که در استان آذربایجان شرقی و درشهر تبریز برگزار شد مقام اول را کسب کردم.
15.به عنوان آخرین سوال چه توصیه ای به دانش آموزان و یا حتی دبیران دارید؟
ج:توصیه من به دانش آموزان خواندن درس است و اینکه قدر موقعیت های خود را بدانند چون این زمان قرار نیست هیچ وقت تکرار شود و با تلاش کردن هر کاری شدنی است.من به دبیران محترم نمی توانم توصیه کنم و تنها دست آنها  را می بوسم که برای آینده سازان مملکت زحمت می کشند اما خواهشی که از آنان دارم این است که اگر فرد معلولی در کلاس آنان بود به او بی توجهی نکنند و حق درس خواندن را از وی نگیرند که مطمئنا با تلاش این بزرگواران فرد معلول هم می تواند موفق باشد.
16. و حرف آخر؟
ج:پدر و مادرم هر دو حامی من هستند و در کنارم هستن اما در کوچه و خیابان و مراسم های مختلف پدرم همراه من هست و مادرم در خانه و حضورش مشخص نیست در حالی که عوامل پشت صحنه معمولا تلاش بیشتری دارند که خواستم از هر دو آنها و بخصوص مادرم که برایم فرشته است تشکر کنم.