پایگاه خبری نامه نیوز

هیات عمومی دیوان عدالت اداری کاهش ۱۰ ساعت کاری کارمندان غیر هیات علمی دارای معلولیت شدید و خیلی شدید در کلیه دستگاه‌های اجرایی از جمله دانشگاه‌ها را الزامی دانست.

دیوان عدالت اداری اعلام کرد:« هیات عمومی دیوان بند الف ماده ۳۹ آیین‌نامه مصوب هیات امنای دانشگاه قم را که طی آن ساعت کار کارکنان غیر هیات علمی دارای معلولیت شدید به ۴ ساعت کاهش یافته بود، ابطال کرد. طبق گزارش مذکور، مصوبه هیات امنای دانشگاه قم با شکایت شخص حقیقی در هیات تخصصی دیوان عدالت اداری مطرح شد. هیات عمومی دیوان مصوبه هیات امنای دانشگاه قم را به جهت مغایرت با ماده ۲۸ قانون حمایت از حقوق معلولان قابل ابطال دانست.

بنا بر استدلال هیات عمومی دیوان عدالت اداری، رعایت قانون حمایت از حقوق معلولان برای کلیه دستگاه‌هایی که به نحوی از انحاء بودجه عمومی استفاده می‌کنند، از جمله دانشگاه‌های دولتی الزامی است و چون در ماده۲۸ قانون حمایت از معلولان، ساعت کار معلولان شدید و خیلی شدید، ده ساعت در هفته کاهش می‌یابد. آیین‌نامه مصوب هیات امنای دانشگاه قم خلاف حکم قانونگذاری بوده و قابل ابطال است.»

*بازگشت بینایی نابینایان با کاشت ایمپلنت در مغز

اولین کاشت ایمپلنت داخلی برای مغز ، برای بازگرداندن بینایی به بسیاری از نابینایان امکان پذیر شد.

یک فناوری برای افرادی که کاملاً بینایی خود را از دست داده اند (از جمله افرادی که حتی چشمانشان از بین رفته است) اما دارای تجربه بصری و مغز سالم هستند، کشف شده است.

متخصصان بنیاد So-Unity برای حمایت از ناشنوایان و ناشنوایان آزمایشگاه سنسور- تک را به این موضوع اختصاص داده اند.

به گفته آنها، سیستم "دید مصنوعی" با ایمپلنت و کاشت در مغز، و یک قسمت خارجی - دوربین ها و یک ریز رایانه تشکیل شده است که تصویر ویدئو را به سیگنال هایی برای مغز ارسال می کند و به بینایی تبدیل می کند.

برای بیماران کاملاً نابینا، این سیستم به تشخیص نور از تاریکی و دیدن تصاویر مردم و اشیا کمک می کند. به گفته متخصصانی که با افراد نابینا کار می کنند، حتی دوباره پر شدن جزئی عملکردهای بینایی فرصت های جدیدی را برای شخصی که بینایی خود را از دست داده فراهم می کند و زندگی را برای بستگان و خود انها بسیار آسان می کند.

با این حال، اجرای کامل پروژه راهی طولانی و دشوار در پیش دارد. در حال حاضر، عناصر سیستم در حال آزمایش روی جوندگان هستند.

براساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، بیش از ۱۶۱ میلیون نابینا و ۳۷ میلیون کم بینا در جهان وجود دارد. حدود ۳۰۰ هزار نابینا در روسیه زندگی می کنند.

این پروژه در تاریخ ۲ ژوئن در مجمع بین المللی اقتصادی سن پترزبورگ ارائه می شود.

*تجمیع خدمات تشخیصی و توانبخشی دانش آموزان استثنایی در یک مکان

رئیس سازمان آموزش‌وپرورش استثنایی گفت: تاکنون ۶ مرکز جامع در کشور راه‌اندازی شده است و تا پایان سال با راه‌اندازی ۱۵ مرکز جدید تعداد مراکز جامع تشخیصی، توان‌بخشی و مشاوره‌ای به ۲۱ مرکز خواهد رسید.

سید جواد حسینی در این نشست اعلام کرد: تجمیع فعالیت‌های تشخیصی، توان‌بخشی و مشاوره‌ای در یک مکان موجب افزایش بهره‌وری و ارائه کیفی‌تر خدمات خواهد شد.

وی افزود: با توجه‌ به کمبود نیرو، به‌ویژه در حوزه توان‌بخشی در مدارس، راه‌اندازی مراکز جامع تشخیصی، توان‌بخشی و مشاوره‌ای موجب ارائه خدمات کیفی به دانش‌آموزان و والدین بیشتری خواهد شد.

حسینی با اشاره به تدوین دستورالعمل ایجاد این مراکز گفت: دستورالعمل راه‌اندازی و فعالیت این مراکز تدوین‌شده است و پس از رفع اشکالات احتمالی و اعمال نظرات ۶ استانی که این مراکز را در آن‌ها دایر است جهت تصویب به شورای عالی آموزش‌وپرورش ارسال خواهد شد.

..........گزارش ویژه

*تلاش برای ارتقای قوانین و رفع خلاء های قانونی در حوزه توانبخشی در برنامه هفتم توسعه

نشست کمیته بهزیستی و توانبخشی کمیسیون بهداشت مجلس به منظور بررسی خلاءهای قانونی در حوزه توانبخشی با حضور جمعی از مسئولان بهزیستی و کارشناس معاونت تنقیح قوانین مجلس برگزار شد.

نشست کمیته بهزیستی و توانبخشی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس به منظور بررسی خلاءهای قانونی در حوزه توانبخشی با حضور جمعی از مسئولان سازمان بهزیستی و کارشناس معاونت تنقیح قوانین مجلس برگزار شد.

محمدعلی محسنی بندپی رئیس کمیته بهزیستی و توانبخشی کمیسیون بهداشت در این نشست، گفت: این نشست دومین نشست کمیته است و با توجه به رسالت کمیسیون بهداشت و اهمیت پرداختن به مسائل مبتلا به سازمان بهزیستی، افراد دارای معلولیت و توانبخشی جامعه هدف بهزیستی به این مباحث ورود و این جلسات را تشکیل می دهیم؛ در کمیته در مورد مسائلی مانند توانبخشی جسمی، حرفه ای، شغلی، اقتصادی و روحی و روانی معلولان به طور مفصل بحث و از ظرفیت متخصصان خارج و داخل مجلس استفاده می شود.

وی ادامه داد: در تلاش هستیم مباحث مطرح شده را در برنامه هفتم توسعه پیش بینی کنیم تا بتوان خدمات رسانی به معلولان را ارتقاء داد؛ با توجه به حادثه خیز بودن کشورمان سالانه به جمعیت معلولان افزوده می شود و از سویی تغییر چهره بیماری ها از واگیر به سمت غیرواگیر، تصادفات و پدیده سالمندی که یکی از معظلات جدی ما در دو دهه آینده است ما را ملزم می کند به اصلاحات ساختاری در این زمینه بپردازیم که بخش عمده آن به رفع خلاء قانونی و در صورت لزوم پیشنهادات لازم برای ارتقای قوانین در این حوزه مربوط است.

عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس با تاکید بر ضرورت توجه به مسئله پیشگیری، گفت: اگر بتوانیم کارگروه های مختلفی مانند اشتغال، سالمندان، بیمه ها و عدم اجرای قوانین را داشته باشیم به رفع مشکلات حوزه معلولان کمک می شود. باید با کمیسیون آموزش مجلس صحبت کرد تا دانشگاه های توانبخشی سراسر کشور به اولویت های مورد تائید وزارتخانه های بهداشت و کار و رفاه اجتماعی توجه کنند.

وی ادامه داد: با توجه به حضور اینجانب در کمیته می توان الزامات قانونی را فراهم کرد، به طور نسبی قوانین خوبی داریم اما الزامات خوبی نداریم بنابراین باید بر روی الزامات قانونی کار کرد؛ اشتغال معلولان مهم تر از مسکن است زیرا با حل مشکل اشتغال، مشکل مسکن آن ها نیز رفع می شود، باید به قدرت مجلس برای اجرای بیشتر قوانین در دستگاه اجرایی توجه داشته باشیم؛ امیدواریم به زودی 2 یا 3 طرح در حوزه معلولان داشته باشیم و باید عملیاتی جلو برویم، قوانین موجود را می توان ارتقاء داد و خلاءهای موجود را می توان برطرف کرد تا مشکل استخدام معلولان را بتوان برطرف کرد البته اگر بتوان به 10 خدمت و اولویت پرداخته شود موثر واقع می شود، برخی الزامات اجباری را داریم که باید به آن ها توجه کنیم.

مصطفی سراج مدیرکل امور مراکز توانبخشی و مراقبتی سازمان بهزیستی کشور با بیان اینکه پرداختن به خلاءهای قانونی به رفع مشکلات توانبخشی کمک می کند، گفت: در حال حاضر قانون در حوزه توانبخشی و معلولان داریم و در حوزه قوانین در مقایسه با کشورهای توسعه یافته جزو کشورهای مترقی هستیم البته قوانین اجرایی نمی شوند؛ به عنوان مثال ماده 27 قانون حمایت از معلولان اگر بخواهد اجرایی شود زمان اجرای آن 27 تا 30 سال بوده و باید در این زمینه چاره اندیشی کرد.

وی با بیان اینکه در زمینه مناسب سازی زورمان به دستگاه ها نمی رسد، تصریح کرد: به صورت واقعی حتی 30 درصد مناسب سازی نداریم، باید قوانین قابلیت اجرایی داشته باشند و قانون باید اصلاح شود. در برنامه ششم توسعه برخی خلاء ها برطرف شده اما برخی نه و باید در برنامه هفتم به آن ها بپردازیم، همچنین به مسئله پیشگیری توجه جدی شود.

سراج یادآور شد: سال گذشته 17 هزار نفر بر اثر تصادف جان باختند و 4 تا 5 برابر تعداد کشته ها معلول داشتیم یعنی بیش از 50 تا 60 هزار نفر؛ به طور متوسط سالانه 2 هزار نفر دچار آسیب نخاعی می شوند و بیش از 400 هزار دلار برای بیماری به جز هزینه جاری هزینه می شود.

مدیرکل امور مراکز توانبخشی و مراقبتی سازمان بهزیستی کشور ادامه داد: متاسفانه ما را به رسمیت نمی شناسند، نظام جامع توانبخشی نداریم که ساماندهی شود.

سراج در رابطه با پوشش بیمه ای معلولان گفت: 40 درصد از شاغلان کشور فاقد بیمه اجتماعی هستند و همچنین بیش از 47 درصد کشور بیمه ندارند، چگونه می توان شعار پوشش بیمه ای را در مورد معلولان داد وقتی زیرساخت ها وجود ندارد؛ متاسفانه شاهد عدم وجود ادبیات مشترک در حوزه معلولیت و توانبخشی هستیم و هر دستگاهی ساز خود را می زند، همچنین آمار و اطلاعات درستی از معلولان و نظام پنجره واحد نداریم و این موارد جزو خلاءهای قانونی است که باید به آن ها بپردازیم.

وی ادامه داد: در مورد وسایل توانبخشی هم بیش از 3 دهه است که نتوانستم صنایع و حتی شرکت های دانش بنیان را به تولید ترغیب کنیم و حتی در بحث وسایل کمک توانبخشی ساده هم مشکل داریم البته قیمت تجهیزات و وسایل توانبخشی بسیار بالا است و بودجه ما کفاف تامین و تهیه آن ها را نمی دهد. وزارت بهداشت در ارائه خدمات توانبخشی در منزل ورود کرده، بهزیستی هم همچنین اما جوابگوی جامعه نیست. 800 هزار معلول شدید و غیر شدید داریم که نیاز به خدمات تخصصی و توانبخشی دارند و در برنامه هفتم نیاز است که این مهم ساماندهی شود البته با موازی کاری دستگاه ها نیز مواجه هستیم و باید در قوانین به آن پرداخت و جایگاه درخور شأن توانبخشی باید در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی تعریف شود؛ نباید به همه معلولان به یک میزان یارانه داد زیرا برخی معلولیت ها خفیف و برخی شدید است.

محمد رضا شهبازی مدیر کل دفتر امور توانمندسازی معلولان سازمان بهزیستی کشور در ادامه گفت: ضرورت این که دستگاهی مجموعه فعالیت های توانبخشی را ساماندهی و مجموعه فعالیت ها را دنبال کند بسیار مهم است، توانبخشی اکنون چند پاره است و بهزیستی شرایط محدودی دارد و نمی تواند برنامه کشوری داشته باشد، برای جامعه تحت پوشش برنامه ریزی دارد و باید به مسئله پیشگیری هم توجه کرد متاسفانه محدودیت ساختاری سازمانی باعث شده تنها روی این مسائل تمرکز کند و مجموعه فعالیت های توانبخشی باید در یک مجموعه و وزارتخانه تجمیع شود.

وی یادآور شد: جایگاه توانبخشی در وزارت کار و تعاون نیست برای اینکه سازمان در تدوین و اصلاح قوانین جاری ورود کند مدتی است کمیته تخصصی پیگیری اصلاح قوانین در حوزه توانبخشی تشکیل شده؛ درست است که جامعه روستایی ما در محدودیت پایین تر از 30 درصدی جامعه هدف قرار دارد اما معلولیت های مادرزادی و ژنتیکی در جامعه روستایی بیشتر است بنابراین به روستاها باید توجه کرد و ارائه خدمات توانبخشی را مورد توجه قرار داد، باید در قوانین به جامعه روستایی و خدمات توانبخشی، پیشگیری از معلولیت ها و مشاوره ها توجه کرد. بهزیستی در یک سری از موارد علیرغم اینکه شاید وظایف اصلی اش نباشد ورود کرده اما کار ناقص است مانند موضوع اشتغال به مسکن، تسهیلاتی در تبصره 16 پیش بینی شده برای اشتغال و درآمدزایی اما موثر نبوده و هزینه های خانواده را در حوزه اشتغال پایدار و مسکن پوشش نداده است. حمایت واقعی از معلولان نمی شود، بیش از 54 فعالیت را انجام می دهیم اما جامعه هدف از ما راضی نیست زیرا هیچ کدام از فعالیت ها را نمی توان به گونه ای انجام داد که نیازهای واقعی را پوشش دهد، تنها 20 تا 25 درصد وسایل توانبخشی را می توانیم تامین کنیم و علیرغم تمام تلاش های سازمان به خاطر گسست خدمات و کمبود عمق خدمات و تاثیرپذیری جامعه هدف ناراضی است.

وی ادامه داد: بر اساس قانون 30 درصد مشاغل خدماتی باید به معلولان اختصاص یابد اما این مشاغل در اختیار دولت است و واگذار شده و حتی یک نفر هم از طریق ماده 11 استخدام نشده، سال گذشته 1306 مجوز استخدام به غیر از وزارت بهداشت داشتیم که 961 نفر مربوط به سال 99 و مابقی سال های گذشته بوده است. فرد معلول در آزمون شرکت می کند قبول می شود اما متاسفانه او را به کارگیری نمی کنند و پست نیز خالی می ماند، قانون باید اصلاح شود.

آزادی عضو هیات مدیره دانشگاه علوم بهزیستی یادآور شد: باید دید که کجای قانون ایراد دارد تا بتوان در برنامه هفتم توسعه آن ها را رفع کرد، توانبخشی ابعاد مختلفی دارد و اولویت های هر قسمت باید تعیین و در مورد آن ها صحبت کرد.

وی ادامه داد: باید خلاءهای قانونی را رفع کرد و به جمع بندی کلی برسیم، چارچوب ها را اولویت بندی و در این مسیر حرکت کنیم، بسیاری از بیمارستان ها با ظرفیت 50 تا 60 درصد تخت فعالیت می کنند می توان از این ظرفیت برای تخت توانبخشی استفاده کرد.

خدادادیان کارشناس معاونت تنقیح قوانین مجلس در ادامه خطاب به مسئولان حاضر در نشست، افزود: قوانین زیادی در حوزه معلولان و توانبخشی داریم که اجرا نمی شوند، شما می توانید از طریق معاونت نظارت و همچنین نمایندگان مجلس پیگیری های لازم را برای اجرای قوانین داشته باشید.

وی ادامه داد: ما می توانیم به تدوین طرح ها به شما کمک کنیم تا مشکلی از بابت اجرا نداشته باشید.

......سلامت و بهداشت

*عارضه حالت آهن‌ربایی بدن پس از تزریق واکسن کرونا کذب است

عضو ستاد ملی مقابله با کرونا گفت: تصاویر و اخبار منتشر شده در فضای مجازی مبنی بر عوارض تخریب کننده تزریق واکسن کرونا بر سلامت بدن و ایجاد حالت آهن ربایی بر قفسه سینه و غیره کذب است و مردم نباید به این شایعات توجه کنند.

به نقل از ایرنا، دکتر مسعود مردانی افزود: برخی افراد در فضای مجازی با انتشار ویدئوهایی بی اساس و کذب در مورد تزریق واکسن کرونا روح و روان مردم را به هم می ریزند و باید مسوولان ذیربط با این عوامل برخورد اساسی کنند زیرا سلامت جامعه مختل می شود.

طی روزهای اخیر ویدئوهایی منتشر شده که نشان می دهد برخی افراد پس از تزریق واکسن کرونا دچار عارضه آهن ربایی بدن شده اند.

وی به مردم اطمینان خاطر داد که واکسن کرونا را تزریق کنند و البته این واکسن عوارض خفیف و کوتاه مدتی دارد که قابل درمان و بهبودی بوده و جای نگرانی نیست.: افرادی که واکسن کرونا را تزریق می کنند بویژه در مرحله دوم واکسیناسیون ممکن است دچار علایم عفونت های ویروسی مانند تب، لرز، قرمزی بدن شده یا سرگیجه و حالت تهوع داشته باشند که مصرف استامینوفن و در صورت داشتن شدت این علایم استفاده از بروفن دو تا سه روز برای بهبودی کفایت می کند.

مردانی تاکید کرد: پزشکان و پرستاران، افراد بالای ۸۰ سال تاکنون در برابر ابتلا به کرونا واکسینه شده اند و پس از این گروه افراد بالای ۶۵ سال، افراد دارای بیماری های زمینه ای همچون بیماران قلبی، ریوی و صعب العلاج، افراد دچار بیماری های سرطان از جمله لوسمی، لنفون و افراد تحت شیمی درمانی در اولویت واکسیناسیون خواهند بود.

مردانی با بیان اینکه رعایت پروتکل های بهداشتی بعد از انجام واکسن کرونا برای همه ضروری است، گفت: مردم باید بدانند که تا آن زمان که ویروس در جامعه شایع است باید منتظر جهش‌های گوناگون باشیم و رعایت فاصله گذاری اجتماعی، استفاده از ماسک و نرفتن به مسافرت و دوری از اجتماعات توصیه می شود.

*تاثیر قرنطینه بر بینایی کودکان: ، در مدت خانه‌نشینی و مقابله با کرونا مراجعه به چشم‌پزشکان افزایش یافته است و ترکیب خانه‌نشینی و تماشای زیاد صفحه نمایش دیجیتال به شدت بر دید کودکان تاثیر گذاشته است.

به نقل از ایسنا، نزدیک‌بینی یک مسئله مهم بهداشتی در سراسر جهان است و سازمان بهداشت جهانی تخمین زده است که نیمی از جمعیت جهان ممکن است تا سال ۲۰۵۰ نزدیک‌بین باشند.

گذراندن وقت کمتر در خارج از منزل ممکن است موجب نزدیک‌بینی شود. علاوه بر این، میزان زمان و شدت کار به‌ویژه استفاده از صفحه‌های دیجیتال نیز در کاهش بینایی نقش دارد.، استفاده روزافزون از تلفن‌های هوشمند، رایانه و سایر وسایل دیجیتال نقش مهمی در از بین رفتن سلامت چشم به ویژه در کودکان دارد. به طوریکه حتی پیش از همه‌گیری و تغییر روش آموزش به آموزش از راه دور در گزارشی مشخص شد، میزان نوجوانان نیازمند به عینک از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۸ تقریبا دو برابر شده است.

نتایج تحقیقات دوران کرونا در بین کودکان آمریکایی و چینی نشان می دهد ، جهشی خیره‌کننده از نزدیک‌بینی در میان کوچکترین کودکان به وجود آمده است. محققان از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹ فقط نزدیک‌بینی در ۵.۷ درصد از کودکان ۶ ساله را تشخیص دادند، اما یافته‌های سال ۲۰۲۰ نشان می‌دهد که ۲۱.۵ درصد از کودکان ۶ ساله نزدیک‌بین هستند. علاوه بر این ۲۶.۲ درصد از کودکان هفت ساله و ۳۷.۲ درصد از کودکان هشت ساله نیز بینایی ضعیفی دارند.

البته بیشتر موارد نزدیک‌بینی خفیف بوده است. همچنین کودکان ۹ ساله بالاترین میزان نزدیک‌بینی (۴۵.۳ درصد) را داشتند و این میزان نسبت به سال ۲۰۱۸ فقط ۲درصد افزایش داشت.

اگرچه واکسیناسیون به بازگشایی کشورها در سراسر جهان کمک می‌کند اما مقامات بهداشت همچنان در مورد تهدید جهش‌های کووید هشدار می‌دهند زیرا ممکن است دوباره خانه‌نشینی ادامه داشته باشد.

با توجه به این نکته، محققان می‌گویند: والدین باید تا آنجا که ممکن است زمان استفاده از صفحه نمایش را کنترل کنند و بچه‌های خود را به فضای باز برگردانند.

این تحقیق این فرضیه را مطرح کرده است که کودکان کوچکتر نسبت به کودکان بزرگتر نسبت به تغییر محیط حساس‌تر هستند. زیرا میزان نزدیک‌بینی در بین کودکان خردسال را سه برابر بیشتر از پنج سال گذشته اعلام شده است.

.....از شش نقطه جهان

*پزشک نابینا

قصه یاکوب بولوتین: روزگاری را تصور کنید که در آن نه اثری از رایانه سخنگو و گوشی مجهز به صفحه‌خوان بود و نه حتی خبری از ماشین تایپ بریل. «یاکوب بولوتین» (Jacob Bolotin)، در چنین شرایطی بود که توانست اولین نابینای مطلقی در ایالات متحده آمریکا باشد که در دانشگاه در رشته پزشکی تحصیل می‌کند و مجوز طبابت را دریافت می‌کند. او متولد ۱۸۸۸ بود و این بدان معنا است که او خواندن را در قرن ۱۹ میلادی فرا گرفت. به بیان دیگر او تحصیل را در شرایطی شروع کرد که نه نوار کاستی وجود داشت و نه حتی هنوز ماشین پرکینزی تولید شده بود.

یاکوب این‌ها را نداشت اما آنچه او داشت یک خانواده حمایتگر، یک هوش سرشار و کوله‌باری آکنده از اراده و استقامت بود. والدین بولوتین، یهودیان مهاجری از لهستان بودند. یاکوب هفتمین فرزند خانواده و سومین کودکی بود که در آن خانواده نابینا به دنیا آمده بود. او و یک برادر دیگر نابینا برای تحصیل به مدرسه نابینایان ایلینوی سپرده شدند اما هیچ سندی دال بر تحصیلات خواهر نابینا یافت نمی‌شود. یاکوب به خاطر بهره عجیبی که از هوش برده بود در مدرسه دانش‌آموز شاخصی به حساب می‌آمد اما همه چیز برای او بعد از مراسم فارغ‌التحصیلی‌اش از مدرسه در سن ۱۴ سالگی شروع شد.

بدون داشتن مربی، روش‌هایی را برای عصا زدن ابداع کرد. یک عصا به دست گرفت و شروع کرد به دست‌فروشی؛ اوایل کار فرچه و برس می‌فروخت و بعدها شروع به بازاریابی و فروش ماشین تایپ کرد. ۱۶ ساله بود که رئیس شرکتی که برایش کار می‌کرد او را فرا خواند تا به عنوان بهترین فروشنده ماشین تایپ شرکتش از او تقدیر کند. مسیر پزشک شدن یاکوب بیشتر به یک معجزه می‌مانست. تلاش‌های شبانه‌روزی‌اش برای ساخت طرح‌های سه‌بعدی از اجزای گوناگون بدن انسان و اشتیاقش برای آموختن مباحث فیزیولوژیک همین امروز هم می‌تواند برای بسیاری از نابینایان الگویی الهام‌بخش محسوب شود. او مجبور بود برای ورود به دانشکده پزشکی بجنگد. بعد از فارغ‌التحصیل شدنش برای دریافت مجوز شرکت در آزمون پایانی و دریافت مدرک پزشکی باید می‌جنگید. پس از آن چندین ماه در دفترش صبح را به شب رساند، بی آنکه حتی یک مراجع قدم در مطبش بگذارد.

سرانجام بخت با یاکوب یار شد و ستاره شانسش درخشیدن آغاز کرد؛ زمانی که در بیمارستانی مشغول گذران دوره انترنی بود، زن جوانی به او مراجعه کرد که همه پزشکان شهر مشکلش را ناشی از یک اختلال روانی ارزیابی کرده بودند. یاکوب اما یک اختلال خطرناک قلبی را در این زن جوان به درستی تشخیص داد. یاکوب برای معاینه این زن، به دقت به صدای قلب او گوش کرد و اختلال عجیبی را شناسایی کرد. دستش را حول ناحیه قلب بیمار حرکت داد. پوست، عرق کرده و چسبناک بود. دوباره گوش داد؛ جای تردید باقی نمانده بود. او با شنیدن صدای پمپاژ خون، تنگی دریچه میترال را تشخیص داد.

تبعیضی که بر یاکوب روا داشته می‌شد، تا مدت‌ها ادامه داشت. بیماران و همکارانش همواره بر نبوغ ذاتی و تشخیص‌های هوشمندانه‌اش صحه می‌گذاشتند و حتی در مواقع متعددی سایر پزشکان او را برای مشاوره فرا می‌خواندند اما حتی بیمارستانی که مدت‌ها یاکوب در آن کار کرده بود به خاطر نابینایی، به سادگی حقوقش را پایمال می‌کرد و از استخدامش سر باز می‌زد.

با وجود همه این ناملایمات، یاکوب به تدریج توانست خود را به عنوان یک متخصص قلب و ریه، نه در شیکاگو که در بسیاری نقاط دیگر دنیا تثبیت کند. یاکوب، سخنور چیره‌دستی هم بود. برخی سخنرانی‌هایش که امروزه در اختیار ماست نشان از آن دارد که این مرد، چطور جلوتر از زمانه‌اش می‌اندیشیده است. به‌طور مثال صحبت‌هایی را پیش می‌کشد که بعد از گذشت یک قرن و اندی، هنوز ورد زبان نابینایان است. در جایی می‌گوید: «اینکه یک نفر چشم نداشته باشد دلیل بر این نیست که مغز هم ندارد. این، مشکلی است که نابینایان با جهان دارند. آن‌ها فقط یک زمین بازی جوانمردانه می‌خواهند. آن‌ها می‌خواهند شرایط رقابت برابر با سایرین برایشان فراهم شود تا بتوانند توانمندی‌هایشان را اثبات کنند.»

یاکوب در ۱۹۲۴ در کمال شگفتی در سن ۳۶ سالگی درگذشت. به نظر می‌رسد حجم بالای کار و تلاشی که در هر روز به خودش تحمیل می‌کرد، جانش را فرسود و او را در جوانی به کام مرگ فرستاد. گفته می‌شود بیش از پنج هزار نفر در مراسم خاکسپاری‌اش شرکت کردند. یاکوب و صحبت‌هایش هنوز هم الهام‌بخش نابینایان در آمریکا و سایر نقاط دنیا است. فدراسیون ملی نابینایان آمریکا، چندین دهه است که جایزه‌ای با نام بولوتین را به یاد او بنیان گذاشته و هر ساله به کسانی اختصاص می‌دهد که گام مؤثری را در جهت رشد و ارتقا کیفیت تحصیلی نابینایان برداشته باشند یا کمکی به شکوفایی توانمندی‌های نابینایان در یک رشته خاص علمی کرده باشند. به عنوان مثال امسال این جایزه به گروهی تعلق گرفت که با طراحی بسترهای نرم‌افزاری و سخت‌افزاری سعی دارند ورود نابینایان به رشته نجوم را تسهیل کنند.

......‌‌‌....فرهنگ و هنر

*معلولان هم عاشق سینما هستند

مجید سرایی

یکم: الحاق ایران به فدراسیون بین المللی انجمن تهیه کنندگان فیلم (fiapf فیاپف)، مهمترین خبری بود که در طول یک هفته برگزاری سی و هشتمین جشنواره ی جهانی فیلم فجر، در صدر اخبار رسانه ها قرار گرفت. بازتاب این خبر چنان گسترده بود که اظهار نظر های مختلف ---کارشناسی و غیر کارشناسی--- زیادی در رسانه های رسمی و فضای مجازی درباره اش مطرح شد.

جدا از هر گونه اظهار نظر بیغرضانه و مغرضانه، این اتفاق را باید مهمترین دستآورد جشنواره ی جهانی فجر بدانیم؛ چه، به این واسطه سینمای ما از این پس می تواند استوارتر از گذشته حرف خود را در عرصه ی سینمای بین الملل و در کنار بزرگترین کشور های برگزار کننده ی جشنواره های سینمایی مثل آلمان، فرانسه، چک، سوییس، ایتالیا و... بیان کند.

بنا بر این اعتبار، باید به مسئولان سینمایی کشور و به ویژه دبیر سی و هشتمین جشنواره ی جهانی فیلم فجر تبریک گفت.

دوم: چند سال است که بخش بین الملل جشنواره ی فیلم فجر در فضایی مستقل و با هویتی تازه، تحت عنوان «جشنواره ی جهانی فیلم فجر» برگزار می شود. گرچه این اقدام متولیان سینمای ایران نقد های زیادی به دنبال خود داشته، اما نمی توان وجود هویت مستقل این جشنواره را ---خصوصاً در عرصه ی بین الملل--- انکار کرد. چرا که سینمای ایران می تواند با نیرویی قوی با تشکیل یک اتاق فکر مجزا در عرصه ی جهانی خودی نشان دهد و این آگاهی را به بزرگترین فستیوال های بین المللی برساند که در برگزاری یک جشنواره در سطح بین الملل با استاندارد های جهانی، ناتوان نیست. حال در طول این سال ها، تا چه میزان سینمای ایران توانسته به استاندارد های جهانی نزدیک شود و اهدافش را عملی کند، بحث دیگریست که باید کارشناسان حوزه های مرتبط، در طول یک سال بعد از برگزاری جشنواره ی سی و هشتم تا جشنواره ی سی و نهم جهانی فجر، این موضوع را بررسی کنند. خاصه آنکه امسال به طور رسمی، ایران در ردیف «الف» و در میان جشنواره های بزرگ رقابتی قرار گرفته است.

سوم: با وجود اینکه جشنواره ی جهانی فیلم فجر، به دنبال رسیدن به اهداف جهانیست، متأسفانه در یک حوزه کاملاً غفلت کرده است و آن، عبارت از بیتوجهی به حضور جامعه ی معلولان به ویژه نابینایان به عنوان شرکت کننده در جشنواره است.

متأسفانه مسئولان سینمایی چنان غرق اموری مثل مذاکره با فیلمسازان خارجی، تشکیل بازار فیلم، دعوت از میهمانان ویژه برای حضور در جشنواره و مواردی از این قبیل شده اند که کلاً یک قشر مهم از شهروندان جامعه را فراموش کرده اند.

یکی از مهمترین مواردی که در سینمای جهان، مخصوصاً کشور هایی که فستیوال های بزرگ را برگزار می کنند مورد توجه قرار گرفته، اهمیت به حضور معلولان، به ویژه نابینایان در سالن های سینما و جشنواره های فیلم است.

ایجاد فضای مناسب سازی شده برای معلولان جسمی-حرکتی به منظور تردد آسان به سالن های سینما؛ پیش بینی مترجم زبان اشاره برای ناشنوایان هنگام تماشای فیلم؛ فراهم سازی امکان توضیحدار کردن فیلم ها با استفاده از نرم افزار ها و سخت افزار های مخصوص برای نابینایان، از اهم مواردیست که متولیان سینمای اروپا و آمریکا به آن ها توجه کرده اند. حال آنکه جشنواره ی جهانی فجر به این بخش از کار خود توجه نداشته است. پردیس های سینمایی «چارسو»، «آزادی» حتی سینما کانون برای حضور معلولان اصلاً مناسب سازی نشده اند. علاوه بر موقعیت جغرافیایی نامناسب این پردیس، حتی رمپ های استاندارد برای تردد معلولان ویلچیری پیش بینی نشده بود. اگر یک شهروند نابینا بخواهد مستقلاً وارد مجموعه ی چارسو شود تا خود را به پردیس سینمایی برساند، باید از عابران و شهروندانی که در فضای مجموعه در تردد هستند، کمک بگیرد. هیچ امکانی برای راهنمایی نابینایان پیش بینی نشده بود.

در جشنواره ی امسال، سایت «سینما تیکت» برای تهیه ی بلیط های فیلم ها در نظر گرفته شد. متأسفانه این سایت برای افراد نابینا که امکان استفاده از رایانه را به مدد نرم افزار های صفحه خوان پیدا کرده اند، دسترسی پذیر نبود. اگر مسئولان جشنواره ی جهانی فجر معلولان و نابینایان را هم جزو شهروندان علاقه مند به سینما قلمداد کرده بودند، قطعاً به فکر دسترسی پذیر کردن پایگاه تهیه ی بلیط های فیلم ها برای این شهروندان می افتادند. اقدامی که کمترین هزینه را به جشنواره تحمیل می کرد.

از دیگر سو، امکان توضیحدار کردن فیلم ها برای شهروندان نابینا فراهم نشده؛ حال آنکه امروز شاهد اقدامات زیادی از طرف دولت ها و بخش های خصوصی در کشور های مختلف، به منظور توضیحدار کردن فیلم ها با استفاده از امکان «audio description» برای نابینایان هستیم. تمام آن اقدام ها، رسیدن به هدف نهایی «ایجاد فرصت های برابر» میان شهروندان معلول و دیگر گروه های شهروندیست.

چهارم: نگارنده این سطور را در پایان سی و هشتمین جشنواره و بعد از اعلام اسامی برگزیدگان تحریر می کند تا به دور از هیاهو های رسانه ای معمول در طول برگزاری جشنواره، بتواند نکات و نقد های خود را بیغرضانه مطرح کند.

امسال ایران و جشنواره ی جهانی فجر در ردیف الف قرار گرفت و جزو شانزده جشنواره ی رقابتی شد. فرصت مناسبیست که مسئولان سینمایی و متولیان برگزاری جشنواره ی جهانی فجر، در ترسیم چشم انداز وسیع خود برای درخششی بهتر در عرصه ی بین الملل و رسیدن به استاندارد های جهانی، از معلولان و به ویژه نابینایان غافل نشوند و این امکان را فراهم کنند تا شهروندان معلول مثل سایر اقشار جامعه، بدون حتی کمترین مانع بتوانند در این رویداد مهم سینمایی کشور شرکت کنند.

پایان

........ورزشی

*هزینه ی سنگین مانع اعزام جودوکاران پارالمپیکی به انگلستان شد

رئیس انجمن جودو نابینایان و کم بینایان از اعزام دو جودوکار پارالمپیکی به اردوی تمرینی و تدارکاتی در ترکیه خبر داد و گفت: به دلیل بالا بودن هزینه اعزام جودوکاران به مسابقات انتخابی پارالمپیک در انگلستان، در این تورنمنت شرکت نخواهیم کرد. علیرضا امینی اظهار کرد: برای آماده سازی جودوکاران جهت اعزام به بازیهای پارالمپیک توکیو در سال جاری دو تورنمنت برون مرزی در آذربایجان و انگلستان در خردادماه پیش بینی شده بود که در مسابقات جایزه بزرگ باکو وحید نوری در وزن منهای ۹۰ کیلوگرم و محمدرضا خیرالله زاده در مثبت ۱۰۰ کیلوگرم در این مسابقات موفق به کسب دو مدال نقره شدند. البته ما انتظار کسب مدال طلا توسط این دو جودوکار در باکو داشتیم که به خاطر اشتباه فردی طلای این دو جودوکار به نقره تبدیل شد.

وی با بیان این که به خاطر هزینه های بالا، امکان اعزام جودوکاران به انگلستان وجود ندارد، افزود: هزینه های سفر و برنامه میزبان برای قرنطینه ۲هفته ای ورزشکاران در بدو ورود به لندن سبب شد تا از اعزام این دو جودوکار به آخرین مرحله مسابقات انتخابی در انگلستان امتناع کنیم و اردوی تمرینی و تدارکاتی دیگری را در مردادماه برای آماده سازی جودوکاران پیش از حضور در بازیهای پارالمپیک توکیو در آنکارا ترکیه در نظر بگیریم.

امینی تصریح کرد: با توجه به کسب سهمیه پارالمپیک، در حال حاضر تلاش برای حفظ رنکینگ و آماده سازی ورزشکاران است تا به هدف پیشبینی شده که همان کسب مدال طلا در توکیو است، دست پیدا کنیم.

رئیس انجمن جودو نابینایان و کم بینایان با اشاره به حمایت خوب فدراسیون و کمیته ملی پارالمپیک از جودوکاران اعزامی، گفت: در این دوره بهترین شرایط را از نظر امکانات و تجهیزات برای آماده سازی جودوکاران داشتیم و روند کار راضی کننده بود.

امینی در پایان زمان برگزاری اردوی جودوکاران پارالمپیکی را ۱۶ خرداد در سالن جودوی ورزشگاه آزادی عنوان کرد و افزود: در این اردو وحید نوری و محمدرضا خیرالله زاده به همراه دو حریف تمرینی از ۱۶ خرداد به مدت ۲ هفته تمرینات خود را در سالن جودو آزادی آغاز خواهند کرد.

.....چاردیواری

با سلام به خوانندگان روزنامه ایران سپید گرامیداشت شهدای پانزده خرداد و با تسلیت و گرامیداشت ارتحال بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران و با آرزوی سلامتی برای خوانندگان عزیز پاسخ به تماسها و نظرات شما را آغاز می کنم. در شروع لازم است به صحبت های خانم صبوریان از مشهد اشاره کنم که با داشتن بیست و چهار سال سابقه و داشتن قرارداد با دانشگاه فردوسی خواهان استفاده از اولویت سهمیه سه درصد در تبدیل وضعیت خودشان از قراردادی به رسمی شده اند در پاسخ باید بگویم که ما منعی در این خصوص نداریم اما ما در دبیرخانه پیگیری قانون درصدد این هستیم که این سهمیه را به طور مشخص به تبدیل وضعیت افراد تامین دهیم ولی در شرایط فعلی منعی برای این قضیه نداریم و قاعدتاً شما میتوانید در آزمون های استخدامی شرکت کنید.

آقای ناصریان از مشهد با اشاره به اینکه مناسب است که ضمن تماس با کاندیداهای ریاست جمهوری خواهان حمایتشان از قانون حقوق معلولان شویم دو پیامک را 30000610 و 30000955 برای ارسال نظرات دوستان دارای معلولیت اعلام کرده اند. خانم زهرا حسینی از پارس آباد و آقای احمد چراغعلی از قم خواهان انتشار نسخه بریل روزنامه شده اند. آقای شکیب پور از اصفهان هم با اشاره به اینکه برای دریافت وام به بانک ملی رفته اند برخورد بانک ملی آن شعبه را نامناسب ذکر کرده اند و اینکه هر چه ایشان اصرار کرده اند که نیازی به امین ندارند مسئولان آن شعبه خواهان حضور امین شده اند که در واقع طبق قانون خود بانک مرکزی نیازی به حضور امین برای افراد نابینای باسواد با سپردن تعهد مشخص وجود ندارد.

خانمی که خواهان محفوظ بودن نامشان شده اند از قم نوشته اند که برای دریافت سمعک به بهزیستی مراجعه کرده اند اما با ذکر اینکه سمعک خوب دارای قیمت پنج میلیون تومانی است بهزیستی فقط تا سقف دو میلیون تومان برای خرید سمعک به ایشان کمک کرده است که برای خرید سمعک با کیفیت کفاف نمی دهد. قطعاً این مشکل به بهزیستی منتقل خواهد شد و بهزیستی باید بودجه لازم برای وسایل توانبخشی پایه ای مانند سمعک را بویژه برای افراد دو معلولیتی که هم آسیب بینایی وهم شنوایی دارند باید فراهم کند. آقای فرزندی با اشاره به غیبت انتشار نسخه بریل ایران سپید در ایام کرونا از امکان یا وجود سایر مجلات بریل مانند بشری یا مجله علمی فرهنگی سوال کرده اند که تا جایی که ما اطلاع داریم این دو نشریه در شرایط فعلی یا به کلی منتشر نمی شوند یا با فاصله های زمانی بسیار منتشر میشوند در این خصوص گزارشی تهیه خواهد شد.

دو دوست عزیز مشکلات شهریه هایشان را پرسیده اند که خانم محدثه جعفری پاسخ آقای احمد رضا و خانم مهتا را در کانال تلگرام ایران سپید ذکر کرده است و آقای هادی ندیمی در مورد ضرورت هدبندی و عنوان بندی در مطالب سایت ایران سپید و همینطور درج بخش رصد فعالیت های نابینایان در فضای مجازی تذکر داده اند که به طور قطع این امر را از دوستان فنی سایت و تحریریه پیگیری خواهم کرد. با تشکر از سایر دوستان شما را تا شماره بعد به خدا می سپاریم.