به گزارش ایران سپید به نقل از مهر، بیستم فوریه هر سال یادآور یکی از مهم ترین اسناد سازمان ملل است که در ۲۶ نوامبر ۲۰۰۷ میلادی مورد تصویب قرار گرفته و ابلاغ شده است.غلامرضا معصومی عضو هیات علمی سلامت در بلایا و فوریت ها، بر این عقیده است که عدالت اجتماعی ابعاد گسترده ای داشته و قطعا حوزه هایی در زندگی بشر را نمی توان یافت که تحت تاثیر این موضوع نباشد. سلامت به عنوان یکی از مهم ترین ارکان اجتماعی در جوامع جزو مولفه های اصلی عدالت اجتماعی است و پرداختن به عدالت اجتماعی بدون در نظر گرفتن سلامت افراد عملا ابتر می ماند. سازمان ملل امسال اقتصاد دیجیتال را محور این موضوع قرار داده است.
این عنوان نیز مانند کلیت بحث عدالت اجتماعی، با نفوذی که در سال های اخیر در حوزه سلامت داشته، قطعا مشمول حوزه سلامت نیز خواهد شد.
ایجاد پرونده الکترونیک و پزشکی از راه دور (Telemedicine) از جمله موارد شاخص ورود مولفه دیجیتال به حوزه سلامت است. این موارد ضمن اینکه توانسته اند راه کارهای بسیار مناسب و کارآمدی برای حوزه سلامت ایجاد کند و دسترسی نقاط دور افتاده به بهترین متخصصین و علم روز سلامت را راحت تر و بیشتر می کند، از طرف دیگر گردش مالی بزرگی را در این حوزه ایجاد کرده است که مشخصا می تواند از مصادیق اقتصاد دیجیتال باشد.
این گردش مالی از طرفی راه را برای استفاده راحت تر و کم هزینه تر حوزه سلامت باز می کند ولی از طرف دیگر با توجه به ورود سیستم دیجیتال افراد بسیار زیادی بیکار خواهند شد که این نیز پیامدهای سلامتی بدی می تواند داشته باشد. به عبارتی دیگر، در حالی که سیستم های دیجیتال کار، فرصت درآمدزایی و مزایای خاص کاری انعطاف پذیر از جمله برای گروه های آسیب پذیر مانند زنان، معلولان، جوانان و کارگران مهاجر را فراهم می کند، همچنین چالش هایی را به همراه دارند. برای کارگران، این موارد مربوط به منظم بودن کار و درآمد، حقوق آنها در شرایط کار عادلانه، حمایت اجتماعی و سطح استاندارد کافی زندگی، استفاده از مهارت ها و حق تشکیل اتحادیه های کارگری یا عضویت در آنها است.بین کاهش خطر، فقر و توسعه رابطه روشنی وجود دارد.
بلایا توسعه و پیشرفت را به سمت اهداف توسعه پایدار محدود می کنند. برعکس، بلایا همچنین ناشی از شکست در توسعه است که باعث افزایش آسیب پذیری جوامع در برابر خطرات می شود. از این رو، کاهش خطرات ناشی از فاجعه به معنای پرداختن به هر دو طرف یک سکه است.اقتصاد دیجیتال دنیای کار را متحول می کند. طی دهه گذشته ، گسترش اتصال باند پهن و داده ها منجر به گسترش سیستم های دیجیتالی شده است که به بخش های مختلف اقتصاد نفوذ کرده است. از اوایل سال 2020 ، به دلیل جهانگیری کووید 19 منجر به ایجاد ترتیبات کاری از راه دور شده و امکان ادامه فعالیت های تجاری بسیاری را فراهم کرده و رشد و تأثیر اقتصاد دیجیتال را بیشتر تقویت کرده است. این بحران همچنین شکاف دیجیتالی رو به رشد را در داخل، بین و در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، خصوصاً از نظر در دسترس بودن، قیمت مناسب و استفاده از ICT و دسترسی به اینترنت، عمیق تر کرده و همانطور که اشاره شد از طرفی ایجاد عدالت اجتماعی در بهبود دسترسی ها ایجاد کرده و از طرفی نابرابری های موجود را تشدید کرده است.اقدامات نظارت الگوریتمی، در برخی موارد تقویت نظارت بر محل کار، نیز نگرانی فزاینده ای است.
پیامد جهانگیری کووید 19 در معرض خطر و نابرابری قرار گرفتن کارگران مشغول کار در شغل های مستقر در مکان است. برای مشاغل سنتی ، چالش ها شامل رقابت ناعادلانه از سیستم عامل ها است. برخی از آنها به دلیل ماهیت جدید خود، از جمله در مورد نیروی کار، مشمول مالیات متعارف و سایر تعهدات نیستند. چالش دیگر مشاغل سنتی، میزان بودجه مورد نیاز برای انطباق مداوم با تحولات دیجیتال، به ویژه برای شرکت های کوچک و متوسط و در دسترس نبودن کافی زیرساخت های دیجیتالی قابل اعتماد، در جوامع و کشورهای توسعه نیافته و درحال توسعه است. به همین دلیل، چارچوب Sendai برای تکمیل سایر موافقت نامه ها و فرآیندهای بین المللی ایجاد شد: اهداف توسعه پایدار، توافق نامه آب و هوایی پاریس، تعهدات اجلاس جهانی بشردوستانه برای اقدام و دستور کار جدید شهری. آنها با هم به چالش های جهانی فقر، آب و هوا و تخریب محیط زیست، رفاه و صلح و عدالت می پردازند.
بزرگداشت امسال از تلاش های جامعه جهانی برای جستجوی راه حل هایی برای دستیابی به توسعه پایدار، ریشه کن کردن فقر، ارتقاء اشتغال کامل و کار مناسب، حمایت اجتماعی جهانی، برابری جنسیتی و دسترسی به رفاه اجتماعی و عدالت برای همه حمایت می کند. در نتیجه، هدف آن تقویت گفتگو با کشورهای عضو و نهادهای مربوطه سازمان ملل متحد و سایر ذی نفعان در مورد اقدامات لازم برای غلبه بر شکاف دیجیتالی، فراهم آوردن فرصت های مناسب کار و حمایت از نیروی کار و حقوق بشر در عصر جدید فناوری های دیجیتال است.
این تلاش در حوزه سلامت و به خصوص در زمان بلایا نمود بسیار مشخصی دارد چرا که می دانیم فقر و عقب ماندگی و عدم توانایی استفاده از شرایط پیشرفت و درآمدی جهانی که منجر به عدم دسترسی به تکنولوژی و دستاوردهای جدید جهانی خواهند شد. ضمن اینکه به نظر می رسد برگشت از سیستم های دیجیتال به سیستم های سنتی امکان ناپذیر است، تمام تلاش دولت ها باید بر آن قرار گیرد که ضمن ایجاد شرایط کاری مناسب با تغییرات در حال انجام، برای افرادی که امکان ورود به این موضوع را ندارند، حداقل هایی را برای به خطر نیافتادن سلامت آحاد جامعه در شرایط عادی و به خصوص شرایط بحران ایجاد کند.