کشورهای گروه 1+5 ترغیب شده‌اند که مذاکرات هسته‌ای با ایران را به نتیجه برسانند اما رژیم‌صهیونیستی باوجود داشتن تاسیسات هسته‌ای همچنان به عنوان یک تخریب کننده عمل می‌کند.
برخی تحلیلگران معتقدند که اسرائیل فقط به این علت بر موضوع تعلیق غنی‌سازی ایران پافشاری می‌کند که مذاکرات به نتیجه نرسیده و قراردادی میان کشورهای 1+5 و ایران منعقد شود.
مذاکرات هفته گذشته ایران و 5 کشور به اضافه آلمان فرصتی برای ممانعت از یک جنگ مخرب دیگر است. با این وجود اسرائیل و متحدانش در کنگره آمریکا همچنان به لابی‌گری خود علیه ایران ادامه می‌دهند و با تکرار خواسته «تعلیق کامل غنی‌سازی» قصد دارند این مذاکرات را عقیم کنند.
کابینه اسرائیل سه‌شنبه گذشته در بیانیه‌ای اعلام کرد: "اسرائیل با برنامه صلح‌آمیز انرژی هسته‌ای ایران مخالف نیست اما همانطور که در بسیاری از کشور‌ها از کانادا گرفته تا اندونزی می‌بینیم، برنامه‌های اتمی صلح‌آمیز نیازی به غنی‌سازی اورانیوم یا تولید پلوتونیوم ندارد. کاری که برنامه تسلیحاتی اتمی ایران انجام می‌دهد ین بیانیه متناقض است؛ چرا که برنامه تسلیحاتی اتمی رژیم اسرائیل که به "محرمانه‌ترین" موضوعات جهان معروف است بدون هیچ مخالفت جهانی روبه پیشرفت است و این موضوع آنقدر محرمانه است که به یک تابو تبدیل شده و هیچ بحث و مذاکره‌ای درباره آن وجود ندارد.
"والتر پینکوس" خبرنگار روزنامه آمریکایی واشنگتن پست یکی از معدود افرادی است که صراحتا درباره این تابو سوال کرد و با اشاره به تاسیسات هسته‌ای زیرزمینی "دیمونا" نوشت: زمانی که نخست‌وزیر اسرائیل در سازمان ملل پرسید: "چرا باید کشوری که ادعا می‌کند برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز دارد تاسیسات غنی‌سازی زیرزمینی بسازد؟ من فکر کردم منظورش تاسیسات هسته‌ای دیمونا است."
تاسیسات هسته‌ای "دیمونا" اسرائیل که 6 طبقه در زیرزمین است، برای استخراج پولوتونیوم و تولید تریتیوم و لیتیوم-6 که کاربردهای تسلیحاتی دارند، ساخته شده است.
در حالی که ایران معاهده ان.پی.تی (منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای) را امضا کرده و به موجب آن این حق را به جامعه بین‌الملل می‌دهد که برنامه هسته‌ای آن را نظارت و کنترل کنند، اسرائیل این کار را نکرده و در نتیجه هیچ نظارت خارجی هم بر برنامه هسته‌ای این رژیم وجود ندارد.
به گفته "آونر کوهن" نویسنده کتاب «معامله اسرائیل با بمب»، دیوید بن گوریون اولین نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی سودای دستیابی به سلاح هسته‌ای را حتی پیش از تشکیل رژیم یهودی و بلافاصله پس از حمله اتمی آمریکا به هیروشیما و ناکازاکی در سر می‌پروراند. نخست وزیر اسرائیل در نخستین دهه شکل گیری رژیم صهیونیستی برای دستیابی به این فناوری نظامی وارد عمل شد.دولت امریکا نیز به تکمیل پروژه تسلیحات اتمی اسرائیل کمک کرد و زمانی که پروژه به نتیجه رسید، "گولدا مایر" و "ریچارد نیکسون" مقامات عالی وقت اسرائیل و آمریکا توافقنامه‌ای را به امضا رساندند که به موجب آن سیاست «سوال نکن، نپرس» اعمال می‌شد و هیچ مقام نظامی حق سوال کردن درباره برنامه تسلیحات اتمی اسرائیل را نداشت.
در مفاد این توافقنامه آمده بود اسرائیل باید تکنولوژی جدید خود را مخفی کند و آمریکا هم به کلی وجود چنین جنگ‌افزاری را در اسرائیل تکذیب خواهد کرد.
از آن زمان به بعد تسلیحات اتمی اسرائیل تابویی می‌شود که هیچ نوع اطلاع‌رسانی درباره آن صورت نمی‌گیرد، اما پیش‌بینی می‌شود در حال حاضر بیش از 200 کلاهک اتمی در اسرائیل باشد. از آن زمان تا به امروز سانسور کامل درباره موجودیت تسلیحات اتمی اسرائیل انجام می‌شود و امریکا هم فعالانه در راستای این مخفی کاری عمل می‌کند.
در سال 1986 " مردخای وانونو " یک تکنسین هسته‌ای اسرائیلی دست به افشاگری بزرگی زد و حقایقی مخفی را درباره برنامه هسته‌ای اسرائیل افشا کرد و علت این کار خود را هم عذاب وجدان در مقابل برنامه غیراخلاقی اسرائیل اعلام کرد و گفت: من خود را مسئول مردمی می‌دانستم که با این برنامه در خطر بودند. در آن سال این افشاگری بزرگ طوفانی در دنیا به پا کرد و درست مانند زمانی که "ادوارد اسنودن" دست به افشاگری درباره جاسوسی‌های گسترده مقامات کشورش از مردم دنیا و آمریکا زد. وانونو به علت این افشاگری 18 سال زندانی شدا وجودی که امروز دیگر تقریبا همه می‌دانند که اسرائیل تسلیحات اتمی پیشرفته می‌سازد اما هنوز خود اسرائیل، آمریکا و متحدان اروپایی آن‌ها بر مخفی کاری خود در این زمینه ادامه می‌دهند و در سایه همین مخفی کاری‌ها، تسلیحات اتمی اسرائیل نیز روز به روز بیشتر و بیشتر می‌شود.
اکنون بسیاری از تحلیلگران معتقدند که پافشاری اسرائیل برای تعلیق کامل غنی‌سازی ایران یک طرح برنامه‌ریزی شده است و هدف آن هم جلوگیری از به توافق رسیدن ایران با گروه 1+5 است. همچنین اسرائیل می‌خواهد با ایجاد مانع در برنامه هسته‌ای ایران همچنان قدرت نظامی منطقه باقی بماند.
تریتا پارسی یک فعال سیاسی می‌گوید: نتانیاهو از موفقیت‌آمیز بودن دیپلماسی ایران می‌ترسد، زیرا مقامات اسرائیلی متوجه شده‌اند که نتیجه‌بخش بودن مذاکرات هسته‌ای ایران تنش‌های بین ایران و آمریکا را کاهش خواهد داد و این دو کشور ممکن است در آینده همکاری‌هایی در زمینه‌های مختلف داشته باشند.
کوتاه سخن اینکه، نه دنیا و نه اسرائیل از نظر اخلاقی و قانونی حق ندارند به سیاست «چیزی نپرس، چیزی نگو»ی خود درباره مسائلی که به امنیت و سلامت جامعه بین‌الملل مربوط است ادامه دهند؛ زیرا تا زمانی که اسرائیل از اطلاع‌رسانی درباره سلاح‌های اتمی خود سرباز زند، کنترل این تکنولوژی جنگی شاید غیر ممکن نباشد اما بسیار دشوار خواهد شد و دستیابی به خاورمیانه‌ای عاری از بمب اتم غیر ممکن می‌شود.
خاورمیانه‌ای عاری از سلاح‌های اتمی هدفی است که جامعه بین‌الملل باید بر آن متمرکز شود، خواسته‌ای که رئیس‌جمهور جدید ایران نیز بر آن صحه گذاشت. آیا اکنون زمان آن نرسیده که دنیا شروع به «پرسیدن» کند و اسرائیل هم «بگوید»؟//16