به گزارش ایران سپید رفسور علی‌اصغر خدادوست، چهره‌ی ماندگار علمی فارس و ایران، فوق تخصص و جراح چیره‌دست چشم پزشکی و پیوند قرنیه، صبح امروز در شیراز فوت کرد.
علی اصغر خدادوست از بهترین جراح ان پیوند قرنیه جهان است که سال 1314 در شیراز زاده شد.
خدا دوست در سال 1359 عازم آمریکا و به عنوان استاد در بخش چشم دانشگاه جانز هاپکینز مشغول به کار شد.
دکتر خدا دوست استاد چشم پزشک دانشگاههای آمریکا و یکی از چشم‌پزشکان معروف در عرصه بین‌المللی است.
وی به عنوان اولین و تنها دستیار خارجی در بخش چشم پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز در سال 1341 پذیرفته شد و در دوران سه ساله دستیاری را به عنوان بهترین دستیار مرکز چشم پزشکی ویلمر شناخته شد.
وی توسط شخصیت های برجسته چشم پزشکی آمریکا به عنوان بهترین جراح پیوند قرنیه در دنیا معرفی شده تا آنجا که در پیوندهای قرنیه روی مکانیسم دفع پیوند به نام وی نامگذاری شده است.
پرفسور علی‌اصغر خدا دوست سال ۱۳۱۴ در شیراز متولد شد. وی دوران دبستان و دبیرستان را در شیراز پشت سر گذاشت و سپس به عنوان آموزگار در دبستان داوری داراب مشغول به کار آموزگاری شد.
او در سال ۱۳۳۳ در آزمون ورودی دانشکده پزشکی شیراز شرکت نمود و با درجه ممتاز بین داوطلبان پذیرفته و در این دانشکده مشغول به تحصیل شد.
دکتر خدادوست دوره شش ساله پزشکی را با درجه ممتاز پشت سر گذاشت و پس از یک سال گذراندن دوره دستیاری چشم و گوش و حلق و بینی در بیمارستان نمازی دانشگاه شیراز در سال ۱۳۴۱ از طرف دولت وقت برای گذراندن دوره تخصصی در آمریکا انتخاب شد.
وی به عنوان نخستین و تنها دستیار خارجی در بخش چشم پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز (Johns Hopkins) در سال ۱۳۴۱ پذیرفته شد و دوران سه ساله دستیاری را به عنوان بهترین دستیار مرکز چشم پزشکی ویلمر شناخته شد.
او در این دوران علاوه بر تحصیل در دانش‌های بالینی به طور فعال مشغول پژوهش در دانش‌های پایه بود و مقاله‌های بسیاری در مجله‌های گوناگون به چاپ رسانید.
دکتر خدادوست پس از پایان دوران تحصیل علی‌رغم پیشنهاد و خواست دانشگاه جان هاپکینز عازم ایران شد و تا سال 1359 در بخش چشم پزشکی دانشگاه شیراز مشغول فعالیت شد.
وی در سال ۱۳۵۹ عازم آمریکا شد و به عنوان استاد در بخش چشم دانشگاه جانز هاپکینز مشغول به کار شد. سپس در سال ۱۳۶۱ به عنوان استاد و رئیس بخش چشم دانشگاه سیسیل انتخاب شد و در سال ۱۳۷۱ مرکز چشم پزشکی کنتیتکت در شهر نیوهیون را بنیان گذاشت و به عنوان سرپرست آن مشغول به کار شد. از سال ۱۳۵۹ ایشان به طور پیاپی سالی دوبار به ایران بازگشته و در فعالیت‌های بالینی و آموزشی در بیمارستان‌های گوناگون تهران و شیراز شرکت کرده‌است.