وضعیت کودکان جهان در سال2013
کودکان دارای معلولیت
پیام های کلیدی
پیام های کلی
کودکان دارای معلولیت حقوقی مانند همه کودکان دارند از جمله حق به رسمیت شناختن شدن و حق داشتن فرصت هایی همانند دیگران برای رشد.
کودکان دارای معلولیت و خانواده های آنها در اغلب موارد، در آمار، سیاست گذاری ها و در جوامع دیده نمی شوند.
اگر جامعه به معلولیت بیش از کودک توجه کند، خطر محرومیت و به حساب نیامدن آنان همچنان برسر جای خود باقی خواهد بود. هر کودکی که حقوقش مورد احترام قرار گیرد، می تواند سرشار از توانایی باشد.
داشتن یک جامعه فراگیر که کودکان دارای معلولیت در آن جایکاهی داشته باشند نیازمند تغییر دیدگاه است. به رسمیت شناختن کودکان دارای معلولیت با حقوقی همانند سایر کودکان و درک این نکته که حضور فعال و شنیده شدن صدای این کودکان، به پیشرفت کل جامعه کمک خواهد کرد. لازم است که این کودکان بخشی از جامعه باشند و نه جدا از آن.
کودکان دارای معلولیت کاملاٌ توانایی دارند تا برموانع دربرگیری آنها در جامعه غلبه کنند، در جایگاه به حق خود به عنوان شهروندانی برابر بادیگران در جامعه قرار گیرند و کیفیت زندگی در جامعه خود را بالا ببرند.
کودکان در مرکز تلاش برای ساختن جامعه ای فراگیر قرار دارند.آنها تنها دریافت کنندگان کمک و صدقه نیستند بلکه خود عاملی برای تغییرند.
کودکان دارای معلولیت در صورت برخورداری از فرصت هایی مشابه دیگران می توانند به حیات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جوامع خود کمک کنند.
در بسیاری از کشورها، کودکان دارای معلولیت به دلیل غفلت یا تصورات منفی و پدرسالارانه به موسسات سپرده می شوند طرد می شوند و یا مورد بی توجهی قرار می گیرند. رسیدگی به این مشکلات و حمایت کافی از کودکان، خانواده ها و جوامع ، نه تنها به سود کودکان دارای معلولیت بلکه به سود خانواده ها و جوامع نیز خواهد بود.
کودکان دارای معلولیت بیشتر از کودکان دیگر در معرض خطر خشونت، آزار و بهره کشی قرار دارند.
بسیاری از کسانی که در کشورهای در حال توسعه در فقر زندگی می کنند کودکان و بزرگسالان دارای معلولیت هستند.
ارتباط میان معلولیت، جنسیت، قومیت و سایر پایه های تبعیض می تواند تا دو و یا سه برابر به حاشیه راندگی و تبعیض را بیشتر کند.
دختران دارای معلولیت کمتر از پسران از مراقبت و تغذیه مناسب برخوردار هستد و احتمال کنار گذاشتن آنها از تعاملات و فعالیت های خانوادگی بیشتر است.
امکان دسترسی دختران دارای معلولیت به آموزش، آموزش فنی و حرفه ای و یا یافتن شغل در مقایسه با پسران دارای معلولیت یا دختران بدون معلولیت کمتر است.
دختران و زنان دارای معلولیت بیشتر در معرض خطر ابتلا به اچ آی وی/ایدز و سایر عفوت های جنسی قرار دارند. این افراد آزار جسمی و جنسی، بی توجهی و بدرفتاری را بیش از دیگران تجربه می کنند.
حقوق بشر تنها زمانی می تواند تحقق یابد که جوامع فراگیر باشند: زمانی که هیچ مانعی بر سر راه مشارکت کامل کودک نباشد و زمانی که به توانایی و ظرفیت او بها داده شود و به بهترین نحو پرورش یابد.
یک جامعه منصف همه را در بر می گیرد، این بدین معنی است که زیرساخت های فیزیکی، ارتباطات و اطلاعات در دسترس همه قرار می گیرند. هر قدر جامعه ای فراگیرتر باشد، اعضای آن مفیدترند، برابری برای همه است.
ایجاد فضاهای قابل دسترسی برای کودکان دارای معلولیت به این معنی است که فارغ از توانایی، سن یا میزان تحرک کودکان، فضاهای بیشتری در اختیار همه قرار گیرد.
پیام های مربوط به سیاست گذاری ها:
توصیه ها:
کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت را تصویب و اجرا کنید
با تبعیض مبارزه کنید
موانع فراگیری را از سر راه بردارید
به نگهداری افراد دارای معلولیت در موسسات و بیمارستان ها پایان دهید
از خانواده ها حمایت کنید
از حداقل استانداردها جلوتر حرکت کنید
کودکان دارای معلولیت را در روند تصمیم گیری ها مشارکت دهید
کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت، کنوانسیون حقوق کودک و پروتکل های اختیاری آنها راهنمای عمل دقیقی برای توسعه جوامع فراگیر هستند. توصیه می شود دولت هایی که هنوز این کنوانسیون ها را تصویب نکرده اند،این کار را انجام دهند.
تصویب کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت و کنوانسیون حقوق کودک قدم اول است و سپس هر کسی در جامعه از جمله دولت ها، مسوولین محلی، کارفرمایان، سازمان های معلولین و انجمن های اولیا هر کدام نقشی در جامعه برای تحقق اصول این کنوانسیون ها دارند. در این راستا نقش سازمانهای بین المللی و حامیان مالی این است که اطمینان حاصل کنند کمک های آن ها با مفاد این اسناد بین المللی مطابقت دارد.
طبق کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت، دولت ها متعهد می شوند اطمینان حاصل کنند که کودکان دارای معلولیت از حق ابراز آزادانه عقاید درباره مسائلی که آنها را تحت تأثیر قرار می دهد، برخوردار هستند. این بدین معنی است که دولت ها باید در روند تدوین و اجرای قوانین و سیاست هایی که کودکان را تحت تأثیر قرار می دهند، با آنهاد مشورت کنند.
رعایت اصول حقوق برابر و غیر تبعیض آمیز در قوانین و سیاست های کشوری ضروری است. برخورداری از حمایت قانونی و شفاف در برابر تبعیض و کلیه اشکال بهره کشی، خشونت و آزار در کاهش آسیب پذیری کودکان دارای معلولیت ضروری است.
چارچوب های قانونی باید با تلاش هایی برای افزایش درک و آگاهی عمومی در زمینه معلولیت همراه باشد و این باید از کسانی شروع شود که خدمات اساسی در حوزه بهداشت، آموزش و حمایت به کودکان ارائه می دهند.
مشارکت کودکان دارای معلولیت در کنار همسالانشان را می توان از طریق فراهم آوردن فضاهای قابل دسترس مناسب مانن مراکز نگهداری کودکان خردسال، مدارس، مراکز بهداشتی، حمل و نقل عمومی و زمین های بازی تشویق .ژو تسهیل کرد.
خانواده های کودکان دارای معلولیت نیاز به حمایت مناسب دارند تا بتوانند بهترین کیفیت زندگی را برای کودکان خود فراهم کنند. این حمایت می تواند در قالب کمک هزینه نگهداری کودک در طول روز و یا کمک مالی برای متعادل ساختن هزینه های افزایش یافته و درآمدهای کاهش یافته ای باشد که مراقبت از کودک دارای معلولیت به همراه می آورد. این نوع حمایت می تواند به کاهش فشار برای جدا کردن کودکان دارای معلولیت از خانواده هایشان و محدود کردن آنها در مؤسسات کمک کند.
اطلاعات موجود در حوزه معلولیت را با احتیاط تفسیر کرد. با وجود اینکه گزارش وضعیت کودکان جهان، نتایج پیمایش های کشوری و مطالعات مستقل را برای به تصویر درآوردن مسائل موجود و فراهم آوردن زمینه لازم برای حل این مسائل ارائه می دهد، اما این اطلاعات نباید با یکدیگر مقایسه شوند، به این دلیل که تعاریف معلولیت، همچنین طراحی مطالعه، روشمندی و تحلیل با مکان و زمان تغییر می کند. هیچ جامعه ای نمی تواند مبتنی بر برابری باشد مگر اینکه همه کودکان در‌آن به حساب آورده شوند. بدین منظور، یک کودک باید ابتدا دیده شود، بنابراین جمع آوری اطلاعات صحیح و تحلیل آنها ضروری هستند. این امر باید شامل تحقیق آماری دقیق، روشمندی بهتر و جمع آوری آمار تفکیک شده باشد.
نباید از ارائه خدمات به کودکان دارای معلولیت به بهانه نیاز به داده های بیشتر امتناع کرد یا آن را به تعویق انداخت. کار آماری لازم ممکن است وقت گیر باشد، طرح ها، بودجه ها و برنامه ها می توانند طوری طراحی شوند که در حالیکه اطلاعات بیشتری کسب می شود، امکان تعدیل در آنها وجود داشته باشد.
جایگاه یونسف و آنچه این سازمان انجام می دهد
یونسف تحقق حقوق همه کودکان، دارای معلولیت و بدون معلولیت را ترویج و از آن حمایت می کند، به آنها کمک آمی کند تا به نیازهای اساسی خود دست یابند و فرصت های بیشتری را برای رسیدن به حداکثر ظرفیت هایشان در اختیار آنها قرار می دهد.
فعالیت یونسف در زمینه معلولیت کودک بر اساس رویکردی حقوق محور است و تمرکز آن بر برابری و پرداختن به کودکانی که بیش از دیگران به حاشیه رانده شده اند، قرار دارد.
یونسف در متحد ساختن شرکای خود حول موضوع کودکان دارای معلولیت نقش کلیدی بازی می کند. در سپتامبر2012، یونسف میزبان افتتاحیه گردهمایی "مشارکت جهانی برای کودکان دارای معلولیت "بود که طی آن برای اولین بار دولت ها گرد هم آمدند تا در مورد راه های ترویج و حمایت از برنامه کاری فراگیر برای سال2015 و سال های بعد از آن به بحث بپردازند، و از میان خود گروهی را با هدف گنجاندن حقوق معلولین در برنامه های جهانی کودک محوذ تشکیل دهند.
یونسف با شرکای خود برای تقویت نظام های پایش و گزارش دهی و بهبود روش های به کار گرفته شده در سنجش معلولیت کودک کار می کند.
حقایقی درباره کودکان دارای معلولیت:
تخمین های جهانی در مورد شیوع معلولیت در میان کودکان اساساً قدیمی و غیر قابل اطمینان هستند. به منظور توضیح موضوع مورد بحث، گزارس امسال وضعیت کودکان جهان نتایج پیمایش های کشوری و مطالعات مستقل را ارائه می دهد، اما حتی این اطلاعات هم باید با احتیاط تحلیل شوند و نباید با یکدیگر مقایسه شوند. این بدین خاطر است که تعاریف معلولیت همچنین طراحی مطالعه، روشمندی و تحلیل با مکان و زمان تغییر می کند.
هر یک از اعداد و ارقام در حکم کودکی با حق رشد و زندگی مفید و سالم است.
مطالعات در کشورهای مختلف نشانگر ارتباطی قوی میان فقر و معلولیت هستند. احتمال تجربه فقر برای کودکان دارای معلولیت بیشتر است زیرا خانواده های آنها اغلب با هزینه بالاتری در زندگی روبرو هستند و فرصت های کسب درآمد را از دست می دهند. کودکان دارای معلولیت با فقر بیشتری بزرگ می شوند، دسترسی کمتری به آموزش و خدمات بهداشتی دارند و در مواردی چون از هم پاشیدگی خانواده و مورد آزار قرار گرفتن وضع بدتری دارند.
کودکان در معلولیت بیشتر در معرض سوء تغذیه قرار دارند. بعضی از نوزادان و کودکان دارای معلولیت ممکن است به رژیم های غذایی خاص یا دریافت کالری بیشتر برای حفظ وزن مناسب خود احتیاج داشته باشند، با این حال، آنها ممکن است در برنامه های غربالگری و تغذیه از نظر دور بمانند و کودکانی که بدلیل معلولیت خود در مدرسه حاضر نمی شوند ممکن است برنامه های تغذیه مدرسه را از دست بدهند.
در تمامی کشورهای در حال توسعه، افراد دارای معلولیت دائماً با مشکلاتی در دسترسی به آب آشامیدنی سالم و فاضلاب بهداشتی یا به دلیل نبود تهسیلات و یا موانع و برخوردهای اجتماعی روبرو هستند.
احتمال دسترسی به آموزش برای کودکان دارای معلولیت کمتر است. داده های موجود از خانواده ها در 13کشور کم درآمد و با درآمد متوسط نشان میدهد که احتمال ثبت نام کودکان 17-6 ساله دارای معلولیت در مدرسه بسیار کم است. نتیجه مطالعه ای که در سال2005 در مالاوی انجام گرفت نشان داد که احتمال حاضر نشدن یک کودک دارای معلولیت در مدرسه دو برابر یک کودک غیر معلول است.
کودکان و نوجوان دارای معلولیت تقریباً در برنامه های بهداشت جنسی و باروری و پیشگیری از اچ آی وی/ ایدز کاملا نادیده گرفته می شوند. اغلب به غلط تصور می شود آنها از نظر جنسی غیرفعال ،دور از الکل و مواد مخدر و دور از خطر آزار، خشونت یا تجاوز در مقایسه با همسالان بدون معلولیت خود قرار دارند.
کودکان دارای معلولیت بیشتر در معرض خشونت و آزار هستند. مطالعه انجام شده در15کشور بر روی کودکان دارای معلولیت و بدون معلولیت ، نشان داد که در هفت کشور، کودکان دارای معلولیت به طور چشمگیری بیشتر در معرض تجربه تنبیه بدنی شدید در خانه بودند. تحقیق در سه کشور در آفریقای شرقی نشان داد که در کنیا، 15 تا 20 درصد کودکان دارای معلولیت درجات شدیدی از خشونت جسمی و جنسی را تجربه کرده اند و دختران با اختلالات ذهنی به طور خاص آسیب پذیر بوده اند. مآآموزش آآعتهعللعهغاعللفبلبل