به گزارش ایران سپید به نقل از ایرنا این فناوری جدید درهای جدیدی را به روی تعامل بین اشخاص و ماشین ها فراهم می‌کند.در حال حاضر ارتباط با کامپیوترها اغلب از طریق تایپ، کلیک ماوس و لمس نمایشگر انجام می شود. با وجود این که ارتباط گفتاری نیز اخیرا در حال اضافه شدن به این فهرست است، انسان‌ها صرفا از طریق کلمات و عبارات باهم ارتباط برقرار نمی‌کنند.در واقع نیمی از ارتباطات انسانی از طریق زبان بدن انجام می‌شود و در صورت نادیده گرفتن آن برقراری ارتباط با سایرین به امری دشوار و طاقت فرسا تبدیل می‌شود. اما در خصوص تعامل با کامپیوترها، تشخیص حالات مختلف بدن انسان، یک چالش جدی محسوب می‌شود.محققان دانشگاه کارنگی ملون برای حل این مشکل، مجموعه‌ای از راهکارها را مورد استفاده قرار داده‌اند. یکی از این راهکارها تهیه یک بانک اطلاعاتی عظیم از حالات چهره، بدن و حتی اندام‌هایی مانند انگشتان دست است که با همکاری فارغ‌التحصیلان و شبیه‌سازی این حالات در برابر دوربین گردآوری شده است.راهکار دیگر، معکوس کردن فرآیند تشخیص حالات است. در واقع کامپیوتر به جای بررسی کلی بدن یک شخص و تشخیص حالات چهره و اندام‌ها، ابتدا اندام‌هایی مانند دست‌ها و پاها را تشخیص داده و سپس صاحب آن اندام‌ها را شناسایی می‌کند. این شیوه به‌ویژه در محیط‌های شلوغ کاربرد دارد.راهکار سوم استفاده از قابلیت‌های استودیوی Panoptic دانشگاه کارنگی ملون است. در این استودیو کوچکترین حرکت داوطلبان توسط 500 دوربین به‌طور همزمان و از زوایای مختلف ثبت می‌شود و اطلاعات مربوطه در اختیار یک سیستم کامپیوتری قرار می‌گیرد تا پردازش شود و تصاویر دوبعدی از این حالات و حرکات به دست آید. در حال حاضر محققان در تلاشند تا تصاویر دوبعدی را با مدل‌های سه‌بعدی دقیق جایگزین کنند تا در نهایت سیستمی را بسازند که امکان تشخیص زبان بدن گروهی از افراد را با استفاده از یک دوربین برای کامپیوتر فراهم کند. مهمترین کاربرد این سیستم امکان برقراری ارتباط بین افراد و کامپیوترها است. اما این فناوری در زمینه‌های دیگری از جمله اتومبیل‌های بدون راننده، تشخیص اختلالات رفتاری و ردگیری ورزشکاران در میدان مسابقه نیز کاربرد دارد.