سهیل معینی: این امر در مورد انتقال دانش در گروه های مانند نابینایان یک جامعه که بسیاری از اندوخته هایشان تجربی است نقش مضاعف بازی میکند. به طور خلاصه میخواهیم بگوییم چقدر ضروری است که به هر طریق ممکن نسلهای گوناگون نابینا امکان گفت و شنود با یکدیگر با محوریت تبادل تجارب و دیدگاه های خود را در مسائل مختلف پیش روی نابینایان پیدا کنند. مثلاً برخورد جامعه با نابینایان دهه 40 یا 50 چگونه بوده است و این برخوردها در طول دهه های بعد و از طریق گفتگو با نسلهای این دهه ها مشخص شود. دستآورد این گفتگوها اولاً موجب درک دقیق پیشرفتهایی است که نصیب نابینایان نسلهای متاخر شده است. مثلاً واقعاً درک کنید برخورد جامعه امروز با نابینایان بهتراز گذشته شده است یا بدتر سهم خود نابینایان در این تحولات چه بوده است آیا نابینایان امروز الزاماً رابطه بهتری با جامعه خود دارند یا نسلهای گذشته ما برخورد بهتری داشتند. آیا در عرصه حل مشکلات اجتماعی نسهای قبلی صبر و تحمل بیشتری داشتند یا نسلهای فعلی؟ آیا فناوری در شرایط فعلی زندگی نابینایان نقش کیفی و مثبتی در مقایسه با نسلهای پیشین بازی میکند. به عبارت روشن نسلهای قبلی نابینا با سطح دانشی که داشتند یا سطح دانشی که جامعه آن روزها داشت تجاربی برای انتقال به نسلهای فعلی که قطعاً تحصیل کرده تر هستند، دارند آیا با تمام پیشرفتهای نابینایان امروز آنان باید درسهایی از گذشتگان بگیرند. وظیفه تشکلهای نابینایی است تا گاه به گاه و بر اساس برنامه ریزی مشخص امکان گردهمایی بزرگان جامعه نابینایان را با نسلهای امروز فراهم کنند. این امکان بزرگی برای غنی کردن دانش نابینایان امروزی است.