به گزارش ایران سپید به نقل از ایسکانیوز روز جهانی عصای سفید، روزی برای جشن و پایکوپی و شادی نیست بلکه این روز حقوق افراد دارای اختلالات بینایی را گرامی می دارد ،نیازهای آن را در جامعه بررسی می کند و هم زمان توانمندی های این افراد را به جامعه نشان می دهد. در واقع در این روز تلاش می کنیم تا فرهنگ سازی لازم برای این افراد صورت گیرد و نگاه جامعه به آن ها حقوق مدار باشد.
سهیل معینی مدیر عامل شبکه تشکل های نابینایان و کم بینایان کشور با اشاره به لزوم روز جهانی «عصای سفید» به ایسکانیوز گفت: فلسفه نامگذاری این روز به زمانی بر می گردد که مقرر شد برای جلب توجه دولت ها به مشکلات کسانی که دچار اختلالات بینایی هستند، همچنین سازمان ملل برای تبلیغ ،حفظ کرامت و حقوق این افراد، روز 15 اکتبر را در جهان به نام عصای سفید نامگذاری کرد زیرا عصای سفید نماد زندگی مستقل و وسیله ای است که ایمنی افراد نابینا را تامین می کند.
او درباره آمار افرادی که دچار اختلالات بینایی هستند گفت: در این زمینه آمار دقیقی وجود ندارد وحدود 120 تا 150 هزار نفر از شهروندان نابینا هستند و حدود سه برابر این تعداد را افرادی تشکیل می دهند که کم بینا هستند یا به نوعی بخشی از بینایی خود را از دست داده اند.
معینی افزود: اگر بخواهیم آماری از افرادی که اختلالات بینایی دارند و یا مبتلا به نابینایی مطلق هستند را بیان کنیم می توان گفت جمعیت این افراد حدود نیم میلیون نفر در کشور است و این آمار در سطح جهانی به 300 میلیون نفر می رسد.
او با اشاره به وضعیت تحصیل افراد نابینا گفت: اگر بخواهیم به طور مشخص درباره اشتغال صحبت کنیم باید توجه کرد که افراد نابینا تحصیل کرده ترین گروه دارای معلولیت در کشور هستند به عبارت دیگر در میان گروه های دیگری که دارای محدودیت های جسمی ، ذهنی و روانی هستند و طیف اصلی افراد معلول را تشکیل می دهند، تحصیل کرده ترین قشر افراد نابینا و کم بینا هستند و بیش ترین درصد دارندگان مدرک دانشگاهی دکترا، فوق لیسانس و لیسانس را در میان این گروه وجود دارد.
معینی درباره مشکلات اشتغال افراد نابینا و کم بینا افزود: زمانی که بحث اشتغال مطرح می شود باید توجه داشت انتظار این افراد از اشتغال متناسب با توان علمی آن ها است.افرادی که دارای مدارک عالی آموزشی هستند توقع دارند که محل های اشتغالی که در اختیار آنها قرار می گیرد متناسب با توانمندی های آن ها باشد.
او ادامه داد: متاسفانه در این زمینه از وضعیت مطلوبی برخوردار نیستیم بسیاری از افراد نابینا علیرغم داشتن مدارک تحصیلی جایگاه شغلی واقعی خود را ندارند و بسیاری از آن ها اپراتور تلفن هستند. البته باید توجه داشت اپراتور تلفن یک شغل شرافتمندانه است اما این افراد دارای تخصص هایی هستند که می توانند از آن در پست های مهمتری جذب شوند و در واقع پست های اپراتوری تلفن توسط افرادی اداره شود که دارای تخصص کم تری هستند.
مدیر عامل انجمن باور افزود: سهمیه 3 درصد استخدامی که باید برای استخدام این افراد اعمال شود اجرایی نمی شود به عنوان مثال وزارت آموزش پرورش برای استخدام افراد نابینا محدودیت هایی در نظر گرفته است و بیشتر این افراد را به سمت مدارس استثنایی سوق می دهد. بسیاری از افراد نابینا چه قبل و چه بعد از انقلاب معلم و استاد دانشگاه بوده اند به نظر من هیچ دلیلی وجود ندارد که ما بخواهیم این افراد را در برخی مناطق در مدارس عادی کنار بگذاریم و در حال تلاش هستیم تا بتوانیم این نگاه و تبعیض را در برخی نقاط را رفع کنیم.
او با اشاره به ضعف آموزش های فنی و حرفه ای برای افراد نابینا گفت:متاسفانه ضعف هایی در زمینه آموزش فنی و حرفه ای برای افراد نابینا وجود دارد که مانع می شود آن ها تبدیل به افراد ماهر شده و به بازار کار وارد شوند و نابینایان از آموزش هایی که آنها را مستعد ورود به بازار کار می کند محروم اند.
معینی با اشاره به ضعف سیستم های حمایتی از اشتغال نابینایان در بخش خصوصی گفت: اشتغال نابینایان در بخش خصوصی با دو مشکل عمده مواجه است و یکی از آن ها با مسائل فرهنگی مرتبط است به طوری که نگاه کارفرمایان و کارآفرینان بخش خصوصی نگاهی مبتی بر باور به کم توانی افراد نابینا است تا توانمندی آن ها. این دیدگاه باید اصلاح شود و برای اصلاح آن باید فرهنگ سازی صورت بگیرد که خوشبختانه این نوع نگاه رو به بهبود است. مشکل دیگر فقدان حمایتی لازم از اشتغال نابینایان و معلولان در بخش خصوصی است.
او با اشاره به ازدواج افراد نابینا گفت: زمانی که صحبت از ازدواج به میان می آید منظور پدیده ای مرکب است . مشکلات ازدواج برای تمامی افراد شامل کم بینا، نابینا و حتی افراد سالم وجود دارد. یکی از بزرکترین مشکلاتی که افراد نابینا و کم بینا در زمینه ازدواج با آن موجه هستند مسائل اقتصادی است. به طور طبیعی اگر یک فرد نابینا فاقد شغل باشد درآمدی نیز ندارد و در غیاب یک سیستم حمایت تامین اجتماعی قوی دولتی که دربسیاری از کشور های توسعه یافته وجود دارد، فرد توانایی اقتصادی برای ازدواج و تشکیل خانواده ندارد. مشکل دیگر عدم حمایت ها از تشکیل خانواده توسط زوج های نابیناست بدین معنا که اگر یک زوج نابینا تصمیم به ازدواج بگیرند نیاز حمایت ها، آموزش ها دارند که باید توسط سازمان های حمایتی اتفاق بیفتد.