آیا داشتن تحصیلات عالی به معنی کسب توانمندی تخصصی اشتغال است؟

روز چهارشنبه گذشته مصادف بود با تولد لوئی بریل مخترع خط بریل که او را به همین مناسبت ناجی جامعه آسیب دیدگان بینایی جهان مینامند.

چرا برخی نابینایان چراغ خاموش حرکت میکنند؟!

در میان محافل نابینایان متقاضی کار که گل مجلس به قول معروف، بحث در مورد وضعیت اشتغال نابینایان و مشکلات آن است، عباراتی از این دست بسیار شنیده میشود؛ «سهمیه استخدام سه درصدی معلولان فقط حرف است و اجرایی نمیشود» «تا میفهمند نابینایم برای مصاحبه دعوتمان نمیکنند» «سازمان بهزیستی باید کاری بکند که نمیکند» «جامعه اصلاً توانایی نابینایان را باور ندارد»

برخی تعابیر در جامعه نابینایان، چه درست چه نادرست، از رواج چشمگیری برخوردارند. یکی از آنها که در محافل نابینایی و به ویژه زمانی که جو خودمانی و نابینایی باشد، زیاد به گوش میرسد، عبارت «به نام ما، به کام آنها» است.

نخستین محلی که انسان تازه متولد شده وارد آن میشود خانواده است. واحدی اجتماعی که قاعدتاً با آغوش گرم انسان کوچک تازه به جهان آمده را استقبال میکند و او را تحت حمایت و سپس هدایت و راهنمایی میگیرد.

نابینایان برای جبران محدودیت بینایی خود به تجهیزات جبران کننده نبود حس بینایی نیاز دارند

گپ و چای با زهره شکوفنده دوبلر شخصیت جوی ابوت

مراسم یادبود محمود رضایی فقید نابینا در آموزشگاه نابینایان شهید محبی برگزار شد.

در هیاهوی جشنواره موسیقی نابینایان و کمبینایان ایران در شهرستان بانه، مجبور شدیم برای پوشش خبری این جشنواره، یک هفته ای از رویه اصلیمان در این سلسله مطالب فاصله بگیریم، اما حال باز به سراغ Aaron Copland باز میگردیم و تحلیلش از چطور گوش کردن آدمها به موسیقی.