به گزارش ایران سپید معلول که باشی و بیمار شوی گاه پیگیری درمان برایت خیلی سخت می شود. امروز تجربه حمید میرغفاری از دوستان نابینا را در این باره می خوانید: من توصیه می کنم اگر دوستان بیماری پیدا می کنند آن را حتما جدی بگیرند.من چند سال از بیماری کنونیم "سرطان خون" نزد پزشکی رفته بودم و او برایم آزمایش خون نوشته بود و به من هشدار داده بود که سیستم ایمنی بدن شما ضعیف است ولی آن را جدی نگرفته بودم. گاه هم به دلیل اینکه رفت و آمد در شرایط نابینایی سخت است، به درمان خانگی مبادرت می ورزم. مثلا اگر سرماخورده با استراحت و خوردن آش و مایعات  .. ، سعی می کنم مشکل را رفع کنم در حالیکه واقعا اینطور نیست. ما باید مشکلات کوچک را جدی بگیریم تا خدای ناکرده به مشکل بزرگی ختم نشود.به دوستان نابینا هم توصیه می کنم اگر بیماری دارند که  با علائمی خود را نشان داده است یا سیستم ایمنی ضعیفی دارند به هشدارها توجه کنند. . بعلاوه اگر کسی گرفتار بیماری شد باید پیگیر درمان باشد. روحیه اش را از دست ندهد و با روحیه خوب جلوی پیشرفت بیماری را بگیرد. و حداقل مقاومت بدن خود را بالا ببرد. در این شرایط اگر حرف کسانی که اطلاعات دارند و پزشک خود را گوش دهد و مرتب پزشک خود را عوض نکند حتما می تواند نتیجه خوبی بگیرد.ملیحه سارخانلو از معلولان حرکتی نیز از مشکلات پیگیری روشهای درمانی با شرایط معلولیت می گوید: من اگر بیمار شوم جای مناسبی برای درمان پیدا نمی کنم به یک درمانگاه ساده هم بخواهم بروم جلویش پله دارد. حتی در اردبیل یک درمانگاه داریم که مخصوص جانبازان است ولی جز طبقه اول که رمپ دارد اتاقهای دیگر درمانگاه در طبقه دوم است و آسانسور هم وجود ندارد و من برای استفاده از درمانگاه باید با ویلچر ساده بروم و همراه هم داشته باشم که با یاری او بتوانم به طبقه دوم بروم.ما اینقدر مشکل داریم و از دیگران کمک خواسته ایم که در مواقعی که کار اورژانسی نداریم چون نمی خواهیم به دیگران زحمت بدیهیم مسئله را طرح نمی کنیم در شهر ما برای یک چک آپ هم ساده درمانگاه یا بیمارستان مناسبی نداریم. اگر بخواهم آزمایش خون هم بدهم باید از متصدی آزمایشگاه بخواهم به جلوی در درمانگاه بیاید و از من خون بگیرد. 

با همه این دشواریها معلولان باید بدانند  بیماری راه خود را می رود و اگر به موقع به آن رسیدگی نشود گاه خیلی دیر می شود.