کد خبر: 13445
کیمیای امید نجات بخش آرمان های انقلاب
پمپاژ امید آمیخته با واقع بینی در کالبد جامعه جوان ایران، کیمیایی است که می تواند مس انشقاق را به طلای اتحاد تبدیل کرده و از رهگذر این اتحاد تحقق آرمان های انقلاب و دستیابی به مدینه فاضله ترسیم شده، را تسهیل کند. حرکت در مسیر عکس این شیوه شاید دشمنی نباشد اما نادانی کامل در مسیر دوستی است.

به گزارش ایران سپید  مکاتب سیاسی و نظریه پردازان علم سیاست، «امید» و «آرمان» را از مهم ترین پیش نیازهای آغاز فرایند انقلاب در هر جامعه و سرزمینی معرفی می کنند. 

مفهوم آرمان لفظی کلی برای نامیدن مجموعه ای از اهداف و انگیزه ها است که عموم افراد جامعه برای دستیابی به آن جز تغییر انقلابی چارچوب های معیوب راه دیگری ندارند و امید آخرین و بهترین سلاح نوع بشر در مواجه با انواع پلیدی ها در سطح زمین است. متاخرترین این رویدادها در جامعه ایران، انقلاب مردم است که ایرانیان برای دستیابی به فهرستی از آرمان ها و آرمان شهر ترسیم شده از سوی انقلابیون به مدت دو دهه با حکومت وقت به مخالفت و نزاع پرداختند تا در بهمن ماه سال 57 انقلاب به پیروز و نظام حکومت در ایران دچار تغییرات بنیادین شد.

مفاهیمی چون عدالت، آزادی، استقلال، حاکمیت اخلاق در صدر فهرست آرمان های مردمی بود که تلاش کردند از یوغ استعمار خارجی و استبداد داخلی بیرون آیند. آرمان هایی که چهار دهه پس از این پیروزی می توان منصفانه و واقع بینانه به بررسی میزان توفیق نظام و مردم در دستیابی به آن ها نشست. 
در این بررسی مولفه های متعددی باید در نظر گرفته شوند، توجه به تاریخ و جغرافیای ایران، در نظر گرفتن منابع، ظرفیت ها و ابزار مورد نیاز در مسیر رسیدن به این آرمان شهر، چالش های داخلی و خارجی موجود و ایجاد شده و در نهایت میزان اعتقاد به اهداف و این آرمان شهر از سوی جامعه و انقلابیون از مهمترین معیارهایی هستند که در واکاوی میزان موفقیت یک انقلاب باید مورد توجه قرار گرفته و دلایل پیشرفت و عقب ماندگی در هر حوزه ای را مورد توجه قرار داد.
گرچه رسیدن به چنین آرمان شهری با هزاران چالش روبرو شد اما شواهد بسیاری وجود دارد که ایران امروز، از استعمار خارجی آزاد است، در بسیاری از اهداف صنعتی و عمرانی پیشرفت های بسیاری داشته است، روستاها و شهرهای بسیاری آباد شدند، امنیت در مناطق بی شماری برقرار است، سطح آموزش و سواد در ایران امروز از شاخصه های مثبت انقلاب است، که این محورها را می توان از مصادیق عدالت در جامعه ایران نام برد. 

نگاه منصفانه به تکاپوی چهل ساله دولت و ملت ایران پیشرفت های مشهودی را نشان می دهد که بسیاری برای ناچیز جلوه دادن آن ها هزینه های فراوانی می کنند. این نگاه منصفانه اما نباید نگاه واقع بینانه را به حاشیه براند. واقعیت آن است که در مسیر دستیابی به آرمان های تعریف شده راه طولانی و پر سنگلاخی در پیش داریم و ایران کنونی با مدینه فاضله ترسیم شده در سال 57 فاصله ها دارد. با پذیرفتن صورت مسئله و واقعیت موجود، پرسش آن است که راهکار چیست؟ آیا یاس آفرینی های احساسی و نادیده گرفتن دستاوردها، خوارشماری موفقیت ها و کوچک نمایی داشته های کنونی ایران می تواند، جامعه ایران را سریع تر به اتوپیای وعده داده شده رساند؟ پاسخ این پرسش را می توان در کلام رهبر انقلاب با صراحت و وضوح آشکاری دید. 
رهبری دو شب پیش در دیدار با جوانانی که نگرانی از آینده وجه مشترک بسیاری از آن ها بود، از مضرات پمپاژ یاس در جامعه نیازمند به امید سخن گفتند. ایشان روحیه امید، عزم و برنامه ریزی را از مهمترین ضرورت های حرکت در مسیر آرمان ها عنوان و خاطرنشان کردند: «کسانی که یاس و نومیدی به جامعه پمپاژ می کنند، ممکن است دشمن نباشند، اما حتماً کار آنها، همان کار دشمن است.» 

طی هفته های گذشته و همزمان با اوج گیری برخی انتقادات و هجمه های یاس آفرین علیه دولت، آن هم به دلیل خروج آمریکا از توافق بین المللی برجام، عده ای تلاش کردند تا آینده هراس آوری برای ایران ترسیم کنند که نتیجه طبیعی آن به گفته رهبری پمپاژ یاس در جامعه است. رهبری این نوع پردازش گران داخلی به کاستی های کشور را دشمن نمی دانند اما شیوه آن ها را همان شیوه دشمن ارزیابی می کنند. این گروه مصداق بارز این گفته هستند که «دشمن دانا بلندت می کند بر زمینت می زند نادان دوست» این زمین زدن به طور حتم، آغاز جنگ و خونریزی و برخوردهای فیزیکی با سلاح گرم نیست. 

این دشمنی می تواند ناامیدسازی نسل جوانی باشد که کشور و رهبری برای پیشبرد آرمان های گفته شده به آن ها نیاز دارند. 
رهبری در دیدار با جوانان دانشجو آن ها را در کنار حوزویان، هنرمندان و دانشمندان از قشرهای اثرگذار و عوامل تسریع در حرکت به سمت آرمان ها برشمردند و گفتند: «نیروهای جوان به عنوان پیشران و لکوموتیوِ حرکت عمومی کشور می توانند در تحقق آرمان ها نقش مهمی داشته باشند.» ناامید سازی پیشران های این لوکوموتیو جز نادانی در سیاست ورزی چه مفهوم دیگری می تواند داشته باشد؟ روزهایی که قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای علیه ایران متحد شده اند کشور بیش از هر زمان دیگری نیازمند پمپاژ امید است. تنها رمز عبور از چالش ها به ویژه برای نسل جوان، امید به آینده است. نسلی که منتقدانه نگران آرمان های وعده داده شده در روزهای  آرمان های انقلاب هستند. این میان نباید از یاد برد که نه پرداختن به امید و آرمان جامعه را از واقعیت و وعده ها دور کند و نه تمرکز بر واقعیات به پمپاژ یاس در جامعه منجر شود، برقراری چنین توازنی رمز عبور از چالش ها و تسهیل گر رسیدن به آرمان هاست. / ایرانا

 

Page Generated in 0/0055 sec