پایگاه خبری نامه نیوز

* مظلومی: تدابیر لازم برای مراسم روز جهانی نابینایان را دیده ایم: محمدرضا مظلومی، رئیس فدراسیون نابینایان و کمبینایان در گفتگو با ایران سپید، از برگزاری مسابقات مختلف در این فدراسیون و ناکامیهای تیم ملی گلبال بانوان مسابقات گلبال قهرمانی آسیا و اقیانوسیه بانکوک میگوید: «مربیان و دست اندرکاران فدراسیون نابینایان و کمبینایان هیچ تفاوتی میان گلبال آقایان و بانوان قائل نشدند. شش اردو برای تیم گلبال آقایان برگزار شد و بعد از آن نیز شش اردو برای تیم ملی گلبال بانوان برگزار کردیم. آن چه باعث شد تیم گلبال بانوانمان نتیجه مطلوبی را از این مسابقات دریافت نکند، عدم حضورشان در مسابقات برون مرزی در سه سال گذشته است. چرا که به خاطر وجود تیم رژیم صهیونیستی و هم گروهی با تیم دختران گلبال ایران، نتوانستیم ملی پوشان را به مسابقات برون مرزی اعزام کنیم. دلیل بعدی شکست تیم ملی گلبال بانوان، رقابت سخت و نفسگیر در روز اول با تیم قدرتمند چین بود که با شکست تیم ایران، روحیه بچه ها تضعیف شد. عامل بعدی، جوانگرایی در تیم ملی بود، به طوری که سه نفر از دختران منتخب تیم برای بار اول به این مسابقات اعزام میشدند. این عوامل روی هم سبب شد نتوانیم نتیجه دلخواهمان را کسب کنیم و به مقام پنجم دست یابیم. بعد از بازگشت از مسابقات، نشستهای مختلفی را برای آسیبشناسی تیمهای آقایان و بانوان گلبال برگزار کردیم تا بتوانیم نقاط قوت و ضعف دو تیم را بررسی کنیم.» رئیس فدراسیون نابینایان و کمبینایان در ادامه میگوید: «در تیم گلبال بانوان، ضعفهایی در پرورش مربی داریم و باید کلاسهای مربیگری را در سطوح بالاتری برگزار کنیم. در مورد مسائل داوری از سطح جهانی در بخش نابینایان و کمبینایان عقب هستیم. آن چه در این امر از اهمیت بالایی برخوردار است، آموزش بازیکنان حرفه ای در سطح دختران است. همان طور که همه میدانند، دختران نابینا و کمبینای ما در شهرستانها از امکانات ورزشی کمتری برخوردار هستند و خانواده ها اجازه تردد در سطح شهر به تنهایی را به آنان نمیدهند. هرچند یک بانوی با استعداد گلبالیست در شهرستان داشته باشیم، اما عدم حضور در تمرینها این موفقیتها را کاهش میدهد. این گونه مسائل باید آسیبشناسی شوند تا بتوانیم گرهی از مشکلات را بگشاییم.» وی در ادامه این گفتگو به اعزام تیم ملی جودوی نابینایان اشاره میکند و می افزاید: «از بهمن سال گذشته اردوهای تیم ملی ما به طور مرتب برگزار میشوند. در سال جاری سه ورزشکار جودو را به مسابقات کشورهای اسلامی اعزام کردیم. هشت ورزشکار نیز به مسابقات آسیایی و اقیانوسیه اعزام شدند و همچنین برای مسابقات جام جهانی در ازبکستان هم که 15 مهر ماه برگزار میشود، از 10 نفری که در تیم ملی جودو هستند، فقط سه ورزشکار به تشخیص سرمربی تیم به تورنمنت اعزام میشوند. ورزشکاران ما برای کسب سهمیه 2020 باید در مسابقات مختلف شرکت کنند.» مظلومی در خصوص مسابقاتی که از 18 تا 27 آذر ماه 96 برگزار میشوند، عنوان میکند: «در آذر ماه مسابقات آسیایی و اقیانوسیه فوتبال نابینایان در مالزی برگزار میشود که برای این مسابقات دو مرحله اردو در محلات و شیراز برگزار شده و از یازدهم نیز اردوی سوم مجدداً در شیراز برگزار میشود. قرار است از هم اکنون تا آذر ماه پنج مرحله اردو برای ورزشکاران داشته باشیم. گفتن این نکته ضروری است، چرا که این مسابقات انتخابی جام جهانی است و در این مسابقات سه کشور میتوانند سهمیه مسابقات را به دست آورند.» وی با اشاره به مسابقاتی که در کشور امارات برگزار میشود بیان میکند: «آذر ماه سال جاری مسابقات پاراآسیایی گلبال آقایان، گلبال بانوان، دو و میدانی، شنا و شطرنج جوانان در امارات برگزار میشود که با توجه به تمرینهای خوب ورزشکاران نابینا و کمبینا میتوانیم نتایج خوبی را از این مسابقات کسب کنیم.» مظلومی در ادامه صحبتهایش در مورد نشستی که با حضور رئیس شبکه سه سیما برگزار شد، میگوید: «ماه گذشته نشستی را با آقای پورمحمدی داشتیم که به ما قولهایی در مورد فرهنگ سازی ورزش معلولان و نابینایان، برخورد مردم با معلولان داده شد تا بتوانیم مردم را بیشتر با موفقیت افراد دارای معلولیت آشنا کنیم. همچنین در نشست اخیر هیئت رئیسه فدراسیون نابینایان و کمبینایان برنامه هایی را برای 15 اکتبر، روز جهانی نابینایان تدارک دیدیم، اما به علت مصادف شدن با شهادت امام سجاد (ع) مقرر شد مراسمی را برای تقدیر از ورزشکاران، پیشکسوتان نابینا، افراد مؤثر در حوزه افراد دارای مشکل بینایی و همچنین نابینایان موفق در 30 مهر ماه برگزار کنیم. این مراسم که متولی آن سید عباس عراقچی، عضو هیئت رئیسه است، با کمک اسپانسرهای مختلف و با حضور وزرا، نمایندگان خانه ملت و مدیران کشوری برگزار خواهد شد و از طریق شبکه سه سیما به طور زنده پخش میشود. برگزاری این مراسم برای جذب اسپانسر جهت مسابقات نابینایان و کمبینایان و جایگاه ورزش معلولان در جامعه است.» (جعفری)

......ویژه

* مسؤولین یا معلولین، کدام یک مخاطب حقیقی نمایشگاه تجهیزات توانبخشی هستند؟

نمایشگاه تجهیزات توانبخشی، هفتم تا دهم شهریور امسال سومین دوره اش را پشت سر گذاشت. اولین دوره که برگزار شد، همه آنها که به بازدیدش رفته بودند، کاستیهایش را مرور میکردند، اما سر آخر این گونه خود را توجیه میکردند که هر دیکته نانوشته نمره اش بیست است و نمایشگاه تازه در آغاز راه است و کو تا برسیم به مدلهایی که در کشورهای پیشرفته برگزار میشود و به همین شیوه خود را و برگزار کننده های نمایشگاه تجهیزات توانبخشی را دلگرم میکردند که بدون شک دوره های بعدی، با بهره گیری از تجربه دوره اول، با کیفیتی مطلوبتر برگزار خواهد شد. شیوه برگزاری دوره دوم و سوم نمایشگاه، اما در ذهن مخاطبان چیز دیگری را القا میکرد. انگار هدف از برگزاری این نمایشگاه، نه جذب مخاطبان معلول و خانواده هایشان و آگاهی بخشی به آنها، که جلب نظر متولیانِ نهادهایی تعریف شده که عهده دارِ مسؤولیت خرید تجهیزات توانبخشی در سطح کلان برای این گروه هستند. چنانچه اگر هدف، جذب مخاطب معلول بود، تمهیدات برای برگزاری نمایشگاه، به گونه دیگری اندیشیده میشد. نوع هدف گذاری نمایشگاه تجهیزات توانبخشی را میشود با مقایسه ای ساده میان نمایشگاه تهران و یکی از نمایشگاههای نه چندان مطرح خارجی به سادگی دریافت.

آن چه در نمایشگاههای خارجی با موضوع معلولان و تجهیزات ویژه این افراد رخ میدهد، لزوماً در پی صرف هزینه های آنچنانی یا تخصصهای عجیب و غریب به دست نیامده است. اطلاع رسانی صحیح درباره مختصات نمایشگاه، از مهمترین ارکانی است که در برگزاری هر نمایشگاه ضروری مینماید. بازدید کنندگان هر نمایشگاه حق دارند در مورد جزئیات نمایشگاهی که قصد مراجعه به آن را دارند، اطلاعات دقیق داشته باشند. از ساعات برگزاری گرفته تا محل دقیق نمایشگاه و ریز برنامه های جنبی و موقعیت غرفه های مختلف. این اهمیت وقتی دو چندان میشود که اکثر بازدید کننده ها از میان افرادی باشند که به نوعی از انواع مختلف معلولیت دچارند.

در نمایشگاههای معتبر بین المللی، یکی از مهمترین ابزارهای اطلاع رسانی درباره جزئیات نمایشگاه، وبسایتی است که با همین هدف طراحی میشود. به عنوان نمونه، با مراجعه به وبسایت هر کدام از نمایشگاههای معتبر در حوزه معلولین، اولین نکته ای که جلب توجه میکند، توضیح مفصلی است درباره موقعیت جغرافیایی نمایشگاه و راههای دسترسی به آن. معمولاً در این توضیح، اطلاعاتی در باره مسیرهای دسترسی به نمایشگاه به کمک وسایل حمل و نقل عمومی یا خودرو شخصی ارائه میشود. همچنین توضیحات دقیقی درباره محل قرار گیری پارکینگ و ظرفیت آن و کیفیت دسترس پذیریش برای معلولان و ساعات فعالیت نمایشگاه و برنامه های جنبی به بازدید کنندگان وبسایت داده میشود. ادامه دارد. امید هاشمی

........آموزشی

* نکاتی در خصوص واکسن آنفلوآنزا و ضرورت تزریق آن: با شروع فصل پاییز، سؤالات زیادی در خصوص لزوم تزریق واکسن آنفلوآنزا و چگونگی تزریق آن مطرح میشود. آنفلوآنزا به سرعت شیوع مییابد و توسط گونه های مختلفی که هر ساله تغییر میکنند، ایجاد میشود. به همین دلیل هر سال به تزریق واکسن جدید نیاز داریم. بیشترین زمان احتمال ابتلا به آنفلوآنزا ماههای مهر تا اسفند است. اگرچه برخی علائم بیماری سرماخوردگی و آنفلوآنزا مشابه هم است، ولی این واکسن در مقابل سرماخوردگی از ما محافظت نمیکند. واکسن آنفلوآنزا دو تا سه هفته پس از تزریق بر علیه سه گونه ویروس تأثیر میگذارد.

اولویت تزریق واکسن به این ترتیب است: بیماران دیالیزی و پیوند کلیه، بیماران تالاسمی ماژور، بیماران کبدی شامل سی روز و پیوند کبد، بیماران سرطانی که تحت شیمی درمانی یا رادیوتراپی قرار دارند و در آخر، پرسنل بهداشتی درمانی. تزریق واکسن در کسانی که سابقه واکنش آلرژیک به مواد موجود در واکسن آنفلوآنزا را دارند، مانند تخم مرغ، فرمالدهید، جنتامایسین، کسانی که در زمان مراجعه برای تزریق واکسن تب یا عفونت حاد دارند، کسانی که سابقه ابتلا به سندرم «گیلن باره» را دارند و شیرخواران زیر 6 ماه ممنوع است.

واکسنهای آنفلوآنزا در تمامی مراحل بارداری، به ویژه ماه چهارم به بعد قابلیت مصرف دارند. همچنین آن را میتوان در دوران شیردهی تجویز کرد. واکسن آنفلوآنزا باید در دوزی که پزشک تجویز کرده به صورت داخل عضلانی یا زیر جلدی عمیق تزریق شود. مانند تمام فرآورده های دارویی، این واکسن هم ممکن است در برخی از افراد موجب عوارض جانبی نظیر سردرد، تعریق، درد عضلات، درد مفاصل، تب، ضعف، خستگی، سرخی و ورم و سختی محل تزریق شود که این عوارض معمولاً طی یک تا دو روز بدون درمان برطرف میشود. عوارضی مانند تب بالا، تغییر در رفتار و هوشیاری، کهیر، راش و ضایعات پوستی منتشره، گرفتگی و خشونت صدا و مشکلات تنفسی مانند سختی تنفس، بالا رفتن ضربان قلب و ضعف شدید بدنی با رنگ پریدگی، حساسیت شدید و فوری در افرادی که به تخم مرغ حساسیت دارند، احساس گیجی و خستگی، تورم اطراف چشمها و لبها، سندرم گیلن باره با علائم فلج بالا رونده ناشی از گرفتاری اعصاب محیطی، شوک آنافیلاکتیک، عوارض جدی هستند و بلافاصله باید به پزشک مراجعه شود. همه افراد میتوانند این واکسن را تزریق کنند، اما به دلیل کمبود عرضه واکسن نسبت به تقاضا، افرادی که مشکل خاصی ندارند ضرورتی برای تجویز ندارند؛ به این معنا که بدن آنها میتواند در برابر آنفلوآنزا مقاومت کند، اما افراد بالای 65 سال و کودکان 3 تا 12 سال بهتر است واکسن آنفلوآنزا را تزریق کنند. حتی کودکان بالای 5 سال که مشکل خاصی ندارند میتوانند در مقابل بیماری مقاومت کنند. همچنین افرادی که بیماریهایی نظیر پرفشاری خون، دیابت، مشکلات ریوی و کبدی، نارسایی کلیوی و کمخونی دارند و همه کسانی که به نوعی با داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی سر و کار دارند بهتر است این واکسن را تزریق کنند. فصل شیوع آنفلوآنزا معمولاً از مهر تا اردیبهشت به طول می انجامد. بهترین ماهها برای واکسیناسیون آنفلوآنزا مهر و آبان است، اما بعد از این زمان هم میتوان واکسن زد. در ماههای دیگر سال، کسانی که برای زیارت به خارج از کشور میروند، بهتر است واکسن را تزریق کنند. با تزریق واکسن آنفلوآنزا، فرد آنفلوآنزا نمیگیرد، اما عوارضی جزئی مانند تورم، تب خفیف و درد بدن ممکن است رخ دهد. همین مسأله در مورد واکسن استنشاقی آنفلوآنزا هم صادق است و تنها ممکن است اثرات جانبی جزئی به صورت آبریزش بینی، سردرد و گلودرد خفیف بروز کند. این واکسن را لازم است در دمای (یخچال) و به دور از نور و انجماد نگهداری کنید. زنجیره سرد نگهداری دارو نیز باید حین حمل و نقل و در داروخانه رعایت شود تا تأثیر خود را از دست ندهد، از این رو دقت کنید واکسن را از داروخانه های معتبر تهیه کنید و آن را همراه با قطعه ای یخ تا هنگام تزریق نگه دارید.

........دانش و فناوری

* ویلچرهای خودکار: به تازگی در دو کشور سنگاپور و ژاپن از ویلچرهای خودکاری استفاده شده که میتوانند افراد معلول را بدون نیاز به دخالت انسان به مقصد برسانند. افراد دارای ناتوانیهای حرکتی با استفاده از ویلچرهای یاد شده میتوانند به راحتی به مقصد برسند. برای این کار آنها تنها باید یک برنامه تلفن همراه را بر روی گوشیهای خود نصب کنند. طراحی ویلچر مورد استفاده در سنگاپور که اسمارت یا هوشمند نام گرفته، از ژانویه سال ۲۰۱۶ آغاز شده است. رایانه رباتیک این ویلچر از داده های سه رادار برای نقشه خوانی و مسیریابی استفاده میکند. سپس الگوریتم مکان یابی ویلچر مذکور، موقعیت آن را بر روی نقشه مشخص میکند. در ادامه کاربر مقصد خود را از طریق برنامه موبایلی ویژه ای مشخص میکند تا حرکت به سمت آن آغاز شود. ویلچر مشابه ژاپنیها که Whill نام دارد، از دو رادار برای شناسایی و کشف محیط اطراف بهره میبرد و از فناوری حرکت خودکار پاناسونیک بهره میگیرد.

.......ورزشی

* آرزوی من، سکوی نخست پارالمپیک است: بهزاد زادعلی اصغر که با به رخ کشیدن تکنیک خود در جریان نایب قهرمانی تیم نابینایان ایران در پارالمپیک ریو، لقب «مسی آسیا» را از سوی رسانه های خارجی دریافت کرد، از آرزوی خود برای قرار گرفتن روی سکوی نخست پارالمپیک و راه اندازی لیگ حرفه ای این رشته در ایران میگوید. او که توانسته به عنوان اولین لژیونر فوتبال نابینایان ایران خودش را مطرح کند، بیش از یک سال است در تیم «کایسری اسپورت» ترکیه فعالیت دارد. لژیونر ۲۹ ساله تیم ملی فوتبال نابینایان به دلیل سطح بالای لیگ ترکیه راهی این کشور شده است. زادعلی اصغر گفت: حدود 18 ماه است در تیم کایسری اسپورت ترکیه در لیگ برتر فوتبال نابینایان این کشور بازی میکنم و با این تیم سه سال قرارداد دارم. خوشحالم به عنوان نماینده ایران در یک کشور خارجی فوتبال بازی میکنم. در ترکیه بر خلاف ایران، لیگ فوتبال نابینایان در رده برتر، دسته اول و دسته دوم فعال است و امیدوارم در ایران شرایطی فراهم شود تا بازیکنان در مسابقات باشگاهی به طور مستمر شرکت کنند و زمینه داشتن یک تیم ملی قوی در تمام رده های مختلف سنی، فراهم شود. با این که تیم فوتبال نابینایان ایران توانست در ریودوژانیرو تا فینال پارالمپیک پیش برود، اما در نهایت با شکست در دیدار نهایی از دست یافتن به کاپ قهرمانی بازماند. حالا زادعلی اصغر آرزوی خودش و سایر همبازیانش در تیم ملی فوتبال نابینایان را قهرمانی در توکیو میداند و میگوید: فوتبال نابینایان ایران به عنوان یک پدیده در دنیا مطرح شده و تیمهای با سابقه جهان از فوتبال ما حساب میبرند. از این رو، باید از این فرصت استفاده کنیم و با برنامه ریزی مناسب، سکوی اول پارالمپیک 2020 ژاپن را فتح کنیم. زادعلی اصغر و سایر ملی پوشان نابینای فوتبال ایران تا چندی دیگر باید در رقابتهای آسیایی در مالزی شرکت کنند. این مسابقات، حکم انتخابی برای رقابتهای جهانی سال ۲۰۱۸ در اسپانیا را دارد. بازیکن خوش تکنیک تیم فوتبال نابینایان ایران در این باره میگوید: ما میتوانیم در مسابقات جهانی نیز به عنوان قهرمانی برسیم، اما نیاز به حمایت داریم. اولین لژیونر تاریخ فوتبال نابینایان ایران که با درخشش خود باعث شد برای اولین بار تیم ملی کشورمان به فینال پارالمپیک برسد، از تبعیضهایی که نسبت به ملی پوشان این رشته وجود دارد، گلایه میکند. پس از نایب قهرمانی در پارالمپیک ریو، 2 وعده به ما دادند، یکی این که مدالآوران پارالمپیک استخدام شوند و دیگر این که از حقوق یکسانی با ورزشکاران سالم برخوردار شوند، اما تا کنون این وعده ها محقق نشده است. بیشتر بازیکنان بیکار هستند و توانایی داشتن شغل را دارند و میتوانند به مانند افراد سالم در اداره ها کار کنند. اما باید فرهنگ به کار نگرفتن افراد نابینا در ایران تغییر کند و از خلاقیتی که دارند، استفاده شود.

* گلواژه: با مردمان نیک معاشرت کن تا خودت هم یکی از آنان به شمار روی. ژرژ هربرت

........حوادث

* شب سیاه: زن جوان پس از تحمل حدود 9 ماه بارداری، چشم انتظار تولد دومین پسرش بود. آخرین بار که به پزشک متخصص مراجعه کرده بود، زمان زایمان با روش سزارین هم تعیین شد. اما یک هفته قبل از موعد مقرر و در نیمه های شب، سرفه های شدید امانش را برید. به همین خاطر شوهرش او را به بیمارستانی در کرج انتقال داد. ولی سه شب بعد، زن باردار در اوج بهت و اندوه خانواده اش، ناباورانه روی تخت بیمارستان جان سپرد و برای همیشه شوهرش و پسر سه ساله شان محمد امین را تنها گذاشت. همسر زن جوان در تشریح جزئیات واقعه غم انگیز گفت: «شرایط همسر 28 ساله ام تا چند روز قبل از پایان دوره بارداری طبیعی بود. اما سه شنبه شب گذشته، به یکباره سکینه به سرفه افتاد که بشدت نگرانش شدم. به همین خاطر او را شبانه به بیمارستان بردم. اما تیم پزشکی پس از بررسیها وضعیتش را طبیعی دانست و اعلام کرد نیازی به بستری شدن ندارد. اما در نهایت وقتی با اصرارهای ما رو به رو شدند، سرانجام همسرم را در بخش عفونی بیمارستان بستری کردند. بعد از سه روز که هیچ کار خاصی هم برایش انجام نداده بودند، به یکباره همسرم دچار افت فشار شد و نفسش به شماره افتاد. ما بلافاصله از تیم پزشکی و پرستاری کمک خواستیم و آنها هم با توجه به شرایط همسرم تصمیم گرفتند او را برای سزارین به اتاق عمل منتقل کنند. اما در میانه راه با وخیم شدن اوضاع، سکینه را به یکی از اتاقهای بیماران در طبقه همکف بیمارستان بردند و پس از خارج کردن بیماران اتاق، دو تخت را به هم چسباندند تا همانجا عمل سزارین را انجام دهند. البته این عمل خیلی طول نکشید و دقایقی بعد پزشک متخصص از اتاق خارج شد و اعلام کرد که مادر و نوزاد هر دو فوت کرده اند. پزشک هم علت فوت را نارسایی تنفسی و تجمع آب میان بافتی در ریه (ادم) اعلام کرد. با وجود این، سؤال ما این است: آیا بیماری که نارسایی تنفسی و ادم ریه داشته باید با خواهش و تمنا در بیمارستان بستری شود؟ آیا باید یک زن حامله، آن هم در هفته آخر بارداری و در حالی که مشکل عفونی هم نداشته در بخش عفونی بیمارستان بستری شود؟ مهمتر این که وقتی فشار همسرم به 4 و 5 رسید، ما تیم درمانی را مطلع کردیم. یعنی اگر همراهش نبودیم، همسرم در همان بخش عفونی فوت میکرد. وی در ادامه گفت: در عین حال آن قدر شرایط و محل انجام عمل سزارین نامناسب بود که حتی برخی کارکنان بیمارستان هم با دیدن این صحنه از ما خواستند به خاطر شرایطی که برای بیمار ما به وجود آمده بود، شکایت کنیم. به هر حال اتاق عمل شرایط و ویژگیهایی دارد که متأسفانه برای بیمار ما به هیچ عنوان وجود نداشت. ضمن این که پس از این اتفاقات، ما شکایتی را تنظیم و ارائه کردیم و قرار است پس از بررسی پزشکی قانونی، علت فوت همسر باردارم به ما اعلام شود. ما شکایتمان را به خاطر سهل انگاریهای تیم درمانی بیمارستان نیز پیگیری خواهیم کرد و نمیگذاریم خون همسرم و فرزندی که در راه داشتیم پایمال شود.»