به گزارش ایران سپید همان صمیمیت و سادگی و صراحت بیان و ریتم پرشتابی که حین گزارش فوتبال یا اجرای برنامه اش احساس میکنی، وقتی از نزدیک میبینی. هیچ تفاوتی با آنچه در مقابل دوربین رفتار میکند، ندارد. شاید همین هم باعث شده محبوب اقشار مختلف شود.  به سختی فرصت میکند به تماسهای تلفنی پاسخ دهد، نه از سر کبر و نخوت، حقیقتاً به علت گرفتاری بیش از حدی که به واسطه موقعیتش، گریبانش را گرفته و رها نمیکند. مهم نیست کسی که راجع به «عادل فردوسیپور» صحبت میکند، صرفاً علاقه مند فوتبال باشد، چرا که وسعت محبوبیت این مجری توانا، مفسر و مترجم شناخته شده قابل توجه است که حتی آنانی که اهل ورزش، خاصه فوتبال نیستند، شیفته منش و رفتار صادقانه او شده اند و بر این نکته اتفاق نظر دارند که عادل فردوسیپور از آن دسته چهره های مقابل دوربین نیست که مجذوب و فریفته زرق و برقهای تصویر شود. به بهانه همین محبوبیت او، دعوتش کردیم تا لحظاتی با او خارج از محیط تلویزیون و با حضور چند تن از علاقه مندان فوتبال، گپی بزنیم. بزم گپ ما چنان داغ بود و فردوسیپور را چنان مفتون خود کرده بود که هنگام خداحافظی، فراموش کرد کیفش را با خود ببرد. آنچه در ادامه میخوانید، گزیده ایست از صحبتهای عادل فردوسیپور در جلسه گپ و چای ما که در پاسخ به سؤالات فوتبالدوستان نابینا بیان کرده است. 

– من با حمایت مردم همچنان کار میکنم. اگر حمایت مردم نبود، نمیتوانستم در طول این سالها کار کنم. وقتی میبینم جمع زیادی از نابینایان با وجودی که تماشای تصویر برایشان ممکن نیست، با عشق و علاقه برنامه 90 را تعقیب میکنند، انرژی میگیرم.

– متأسفانه برنامه 90 امکان پخش زودتر از ساعت 10 را ندارد، اما بخشهای مختلف برنامه، در روزهای بعد از پخش، در وبسایت برنامه بارگذاری میشود.

– من کماکان از فوتبال لذت میبرم و شاید همین موضوع کمک میکند که گزارشهای من برای مخاطب لذتبخش باشد.

– معمولاً زمان گزارش یکی دو گوشی و لپتاپ مقابلم هست و حواسم به آنهاست. البته این کار در مواردی حسن است و در پاره ای دیگر، عیب. زمانی که گوشیهای غیر لمسی رایج بود، راحت میتوانستم در حین گزارش پیامک ارسال کنم، اما از زمان رواج گوشیهای لمسی، کار ارسال پیامک سخت شده، چرا که باید به صفحه گوشی نگاه کنی تا بتوانی پیامک بفرستی. اما میتوانم چشمبسته با گوشی غیر لمسی پیامک بفرستم. – تنیس را به شدت و با علاقه دنبال میکنم.

– در بین گزارشگرها، کار مزدک میرزایی را دوست دارم و دوست دیگری که اخیراً به جمع همکاران ملحق شده، فرشاد محمدیمرام هم خوب گزارش میکند.

– کار گزارشگری را با گزارش تورنمنت تنیس آغاز کردم. البته به سراغ فوتبال هم رفتم، اما نپذیرفتند و گفتند برای گزارش فوتبال سنت پایین است. آن موقع 20 سالم بود.

– در میان فعالیتهایی که انجام میدهم، طبعاً گزارشگری را بیشتر دوست دارم.

– طبیعتاً مطالبی که انسان را مورد ستایش قرار میدهند، لذتبخش است. اما درباره مطلبی که هفته نامه نیویورک تایمز درباره من نوشته و مرا در بین قدرتمندان ایران، در رتبه نوزدهم قرار داده، باید بگویم با اینکه مطالعه و شنیدن آن مطلب لذتبخش است، اما مسئولیت من را سنگینتر میکند و به من گوشزد میکند که چه جایگاهی دارم.

– برنامه نود از دو بخش آیتمهای ضبط شده و برنامه زنده تشکیل شده که آیتمهای ضبط شده حتی خلاصه مسابقات باید به قسمت بازبینی در پخش ارسال شود تا موارد مد نظر بازبینی شده و اگر نیاز به اصلاح باشد، آن اصلاحات انجام شود. اما سیر کلی تولید نود به این شرح است: روزهای پنجشنبه و جمعه که 8 بازی برگزار میشود، در هر ورزشگاه دو دوربین به عنوان دوربینهای اختصاصی برنامه نود، حواشی بازی را ضبط میکنند. بعد از آن، تصاویر ضبط شده را اعضای تیم به شبکه برده و کپچر میکنند و همکاران من، نکات مهم بازی، اعم از نحوه داوری و اتفاقات حاشیه ساز را یادداشت میکنند. روز شنبه من بر اساس یادداشتهای همکاران، تک تک بازیها را میبینم، حتی اگر لازم شود با سرعت بالا تمام بازیها را میبینم و بعد از آن، موارد را دکوپاژ کرده و تقسیم میکنم که فلان قسمت در مثلاً «نود درجه» آن یکی در فلان آیتم گنجانده شود. این قصه به اضافه بازبینیها و کارهای موازی مثل تقویم نود تا دوشنبه ادامه دارد؛ یعنی بخشهای پیشتولید نود، از پنجشنبه شروع شده تا روز دوشنبه ادامه مییابد که نهایتاً دوشنبه شب، برنامه بعد از اخبار ساعت 22 به روی آنتن برود. روند تولید نود با تیمی متشکل از حدود 120 نفر در تهران و شهرستان انجام میشود.

– من مهندسی صنایع خوانده ام و این رشته، نگاه سیستمی به من داده است. در کارم بسیار به من کمک کرده، نگاه مدیریتی داده؛ مخصوصاً الآن که من حدود 140-150 نفر را مدیریت میکنم. ارزیابی نیروی انسانی، پیگیری اینکه آن تعداد نیرو به روز باشند و مواردی مثل این، محتاج نگاه دقیق مدیریتیست که رشته من در این زمینه کمک زیادی به من کرده است.

– هزینه های برنامه برآورد میشود و از طریق سازمان تأمین میشود؛ اما هیچ ریالی از اسپانسرهای برنامه نصیب ما نمیشود.

– همیشه سعی میکنم برنامه های تلویزیونی معروف دنیا را تعقیب کنم تا ببینم از چه شیوه هایی میتوانم استفاده کنم تا برنامه به روزی تولید شود. ضمن اینکه من از مشاوره های دوستانم در مطبوعات همیشه استفاده میکنم. – برنامه نود تا زمانی که برای مردم تازگی داشته باشد، پابرجاست؛ اما وقتی به ورته تکرار افتاد، یعنی پایان برنامه نود.