به گزارش ایران سپید ابتدا قصد کوهپیمایی در دشت هویج را داشتیم و در خلال برنامه با پیشنهاد یکی از اعضای گروه و بررسی استاد رفیعی، تصمیم به حرکت به سمت قله ساکا را گرفتیم.

به گزارش ایران سپید: پنجشنبه شب 18 دی، تعدادی از بچه ها وارد هتل هرندی شدند تا خود را آماده برنامه روز جمعه 19 دیماه کنند. ساعت 4.30 دقیقه صبح از خواب بیدار شدیم و رأس ساعت 5 صبح از مجموعه هرندی به راه افتادیم. در ساعت 5.35 دقیقه سایر اعضای گروه در متروی دروازه دولت به ما پیوستند. از جمع 16 نفره اعضای گروه، 7 نفر نابینا و کم بینا بودند. ساعت 6.40 دقیقه بود که به روستای افجه در لواسان رسیدیم. پیشتر در مسیر نماز خواندیم و حدود ساعت 7 صبح بود که وارد مسیر پاکوب به سمت دشت هویج شدیم. دما سنج، 4 درجه سانتیگراد زیر صفر را نشان می داد و ابتدای مسیر از ارتفاع 2100 متر شروع به کوهپیمایی کردیم. از قهوه خانه عمو حجت عبور کردیم و در طول مسیر، با بچه های باشگاه لواسان، گروه امداد کوهستان و هلال احمر مواجه شدیم. در آنجا به ما اطلاع دادند روی قله وزش باد شدید است و احتمال سقوط بهمن نیز وجود دارد. هر چند برنامه ای که پیشتر توسط استاد رفیعی لیدر گروه برای برنامه امروز در نظر گرفته شده بود، هدف یک کوهپیمایی پر فشار در برف بود و قصد صعود به قله را نداشتیم. زیر پایمان پوشیده از برف و یخ بود و به سمت دشت هویج در حرکت بودیم. به پیشنهاد آقای سید محمد جلالی، تصمیم گرفتیم به سمت دامنه های قله ساکا حرکت کنیم. استاد رفیعی و دکتر شمس نیز پذیرفتند و به سمت قله ساکا و دشت و آبشار سوستون حرکت کردیم.
قله زیبای ریزان در پیش رو، خود نمایی می کرد. هوای آفتابی چند روز گذشته باعث شده بود دامنه های جنوبی کوه ها کم برف باشد، ولی با توجه به مسیر حرکت به سمت قله ساکا که از سمت یالهای شرقی قله انجام می شود، پیشبینی مواجه با برف انبوه و برفکوبی را داشتیم.
با رسیدن به دو راهی که در ارتفاع 2400 متری قرار دارد، به سمت چپ از راه اصلی که به دشت هویج می رود جدا شده و بعد از عبور از رودخانه به سمت شمالغرب، مسیری پوشیده ازبرف که نسبتا توسط گروههای جلویی پاکوب شده بود را پی گرفتیم تا به دشت سوستون برسیم. پس از رسیدن به رودخانه که آب زلال و صدای دلنشینی داشت، صبر کردیم تا تمام اعضای گروه برسند. از رودخانه عبور کردیم و وارد مسیر پاکوب شدیم. ابتدا ارتفاع برف کمتر بود اما هر چه ارتفاع میگرفتیم، انباشت برف نیز افزایش می یافت. در سمت راستمان، دشت هویج پدیدار گشته بود که پوشیده از برف عمیقی بود. گروه هایی نیز به سمت قله پرسون از سمت دشت هویج در حال حرکت بودند.
قله ریزان با شکوه خاص خود در پیش چشمان ما رخ نمایی می نمود. همینطور آبشار سوستون که بصورت چند طبقه ای بوده و جلوه خاصی داشت. تا ساعت 9 صبح آفتاب به ما نتابیده بود و تنها کوه های اطراف را با نور گرما بخش خود روشن کرده بود. کم کم در معرض تابش خورشید نیز قرار گرفتیم و الحق که همان گرمای اندک در میان سوز و سرمای ارتفاعات شرق تهران، گرما و لطافت خاصی را به فضا داده بود. از مسیر پاکوب عبور کردیم و به دشت و آبشار سوستون در ارتفاع 2800 متر رسیدیم. در همانجا توقف کردیم و پس از صرف ناهار تصمیم به بازگشت گرفتیم. در طول مسیر برف بازی کردیم اما چیزی که در مسیر بازگشت بسیار دلچسب بود، حرکت و برفکوبی سنگین در دامنه های پر شیب ساکا بود. ارتفاع برف در دشت سوستون بیش از 70 سانتی متر بود و به پیشنهاد استاد رفیعی نزدیک 30 دقیقه به جای مسیر پاکوب، برفکوبی کردیم. هر چند بسیار سخت و پر فشار بود، اما لذت خاص خود را داشت. یکی دیگر از نکاتی که در کوهپیمایی روز جمعه خاطره ساز شد، سر خوردن از یک منطقه پرشیب بود. روکش کوله های خود را درآوردیم و بر روی یک مسافت حدود 50 60 متری با شیب زیاد بر روی برف یخزده سر می خوردیم. شور و نشاط خاصی میان اعضای گروه حاکم شده بود تا اینکه نهایتا ساعت 13.15 دقیقه ظهر، به روستای افجه که در 5 کیلومتری تهران قرار دارد رسیدیم و به سمت تهران به راه افتادیم.
کوهپیمایی روز جمعه و پیمایش بر روی دامنه های پر برف ساکا، یک روز خاطره انگیز دیگر را برای ما رقم زد و آلودگی های این روز های هوای تهران را از روح و جسممان زدود.
به امید لمس یک هوای پاک در جایجای میهن عزیزمان.

امیر سرمدی