به گزارش ایران سپید عبدالرحمن شریفی، رئیس انجمن نابینایان در هرات میگوید که شیوع کرونا، زندگی او را تحت تاثیر قرار داده است.

او می گوید کرونا، عصایش را از او گرفته و از لمس عصا و دیوار، کفش و هر جسم دیگری که در زندگی روزمره به آن محتاج است هراس دارد.

او گفت:” وقتی یک نابینا فعالیت انجام می دهد و حرکت دارد، نمیتواند که محیط اطراف خود را ببیند و مجبور است که اشیای اطراف خود را لمس کند و این لمس هم بیشتر همراه دست و یا گاهی هم پا صورت میگیرد و یا وقتی میخواهد چیزی را بردارد مجبور می شود که به چند چیز دیگر دست بزند و ممکن است یکی از آنها آلوده به ویروس کرونا باشد.”

آمار های غیر رسمی نشان می دهد در هرات دستکم ۲ هزار نابینا زندگی می کند که از این میان ۵۰۰ نفرشان در انجمن نابینایان این شهر پرونده دارند.

عبدالرحمن شریفی می گوید که بیش از ۶ نابینا در هرات تاکنون به کرونا مبتلا شده اند.

شریفی معتقد است اینکه نابینایان مجبور می شوند در هنگام مواجهه با خطرات و موانعی نظیر جوی و گودال و درخت و خیابان، از کمک عابران استفاده کنند، به شکل بالقوه می‌تواند موجب افزایش نرخ کرونا در میان نابینایان این شهر شده باشد و بر اساس اخباری که به انجمن نابینایان هرات رسیده این ویروس حتی در میان خانواده های برخی نابینایان هم شایع شده است.

پیش از شیوع کرونا، نابینایان و افراد معلول بارها در باره مشکلات موجود در جامعه، از جمله وجود موانع در خیابان ها و پیاده روها اعتراض کرده بودند.

حالا با شیوع کرونا و منع لمس اشیا، مشکلات افراد نابینا صد چندان شده است.

شریفی می گوید مشکل بزرگ نابینایان رعایت فاصله‌ فیزیکی است؛ چرا که آنان به دو دلیل وابستگی به دیگران و نابینا بودن، نمی توانند آن را به آسانی رعایت کنند.

او در این باره می گوید: نابینایانی که به هر دلیل از خانه خارج می شوند، نمی توانند سایر افراد را ببینند و معمولاً هم به همین دلیل نمی توانند فاصله دو متری را با آنها حفظ کنند.

در افغانستان براساس آمارهای غیررسمی بیش از ۴۰۰ هزار نفر معلولیت بینایی دارند که بخش عمده این افراد با مشکلات فقر، بیکاری و محرومیت از آموزش دست و پنجه نرم می‌کنند.

عبدالروف زمانی، یکی دیگر از نابینایان در هرات می گوید که کرونا آنقدر بر آنان غلبه کرده است که مشکلات سد راه خود را فراموش کرده اند.

او گفت:” از یک طرف کرونا فشار آورده و از یک طرف دیگر جامعه بیشتر بر ما حساس شده و فعلاً خانه نشین شدیم و در یک حالت روانی بسیار عجیبی قرار داریم و تحت فشار بسیار سنگینی هستیم”.

ترس از ابتلا به کرونا، زندگی همه ی مردم را تحت تاثیر قرار داده اما تبعات این ویروس بیش از هر کس دیگر دامنگیر افراد نابیناست. در شرایط کنونی شاید بهترین راه برای کمک به افراد نابینا در هنگام راه رفتن رعایت فاصله خود، راهنمایی کلامی و صحبت از راه دور باشد.