به گزارش ایران سپید به نقل از آموزش و پرورش استثنایی دکتر حسینی اولین استراتژی و راهبرد سازمان آموزش و پرورش استثنایی را گسترش، تثبیت و تعمیق عدالت آموزشی برشمرد.
وی در این راستا شناسائی کامل جمعیت هدف، مداخله به هنگام و موثر در توسعه فرهنگ های توان بخشی، آموزش و پرورش برای کودکان و دانش آموزان و نیز بزرگسالان با نیاز های ویژه را مورد تاکید قرار داد.

دکتر حسینی دومین راهبرد و استراتژی مهم را در جهت فراگیر سازی آموزش و پرورش دانش آموزان با نیاز های ویژه برشمرد، در این استراتژی حرکت از سمت رویکرد تفکیکی و جدا سازی دانش آموزان با نیاز های ویژه به سمت آموزش و پرورش تلفیقی است که در نهایت باید تمرکز و گسترش فراگیر سازی با همه الزامات آن را به عنوان یک استراتژی مهم مورد نظر و توجه و تمرکز قرار دهیم.
وی افزود: این موضوع به عدالت آموزشی، فراگیر سازی و به ویژه برای دانش آموزان با نیاز های ویژه کمک خواهد کرد و همچنین آماده سازی دانش آموزان با نیاز های ویژه و نیز دانش آموزان عادی برای زندگی در جامعه را بیشتر محقق خواهد ساخت.

دکتر حسینی استراتژی سوم را نگاه انطباقی، همسوسازانه و مناسب سازانه عنوان کرد و بیان داشت: این موضوع بسیار مهم است که اگر قرار است فراگیر سازی با رویکرد عدالت آموزشی و آماده سازی زندگی اجتماعی فراهم آید، شرط آن مناسب سازی و مستند سازی نظام آموزش و پرورش در همه ابعاد آن با شرایط دانش آموزان با نیاز های ویژه است.

وی ادامه داد: باید مناسب سازی در چندین بعد محقق شود، از جمله این موارد، مناسب سازی معلمان، مناسب سازی دانش آموزان عادی، مناسب سازی اولیاء، همسو سازی محتواها و کتب درسی، تکنولوژی و تجهیز و کالبد و محیط مدرسه است؛ لذا اگر ما فراگیر سازی را با استلزامات آن که مناسب سازی، مهمترین آن است، لحاظ کنیم عدالت اجتماعی و به فعلیت رساندن استعداد های دانش آموزان با نیاز های ویژه را شاهد خواهیم بود.

وی چهارمین سیاست و راهبرد سازمان را توسعه مشارکت ها در همه ابعاد آن دانست، در این راستا مشارکت درون سازمانی و برون سازمانی مورد نظر قرار خواهد گرفت لذا ما باید در  ابعاد مشارکت، هم ارکان درون سازمانی و هم برون سازمانی را درگیر نماییم و هم در قلمرو مشارکت، مشارکت و قلمرو آن را توسعه بخشیم.

دکتر حسینی همچنین ادامه داد: از حیث ابعاد مشارکت درون سازمانی، مشارکت معلمان، دانش آموزان، کارکنان و کارشناسان و پیش کسوتان و بازنشستگان و اولیاء دانش آموزان و از بعد مشارکت برون سازمانی، مشارکت دستگاه های دولتی، بخش عمومی، تشکل های مردمی و خیرین و خصوصاً مجمع خیرین مدرسه ساز را زمینه سازی جذب مشارکت نماییم و همچنین، از حیث قلمرو مشارکت و توسعه آن، انواع مشارکت ها از حیث مالی و اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، هنری و علمی را تدارک ببینیم.
وی تاکید کرد: مشارکت مدرسه سازی، مدرسه یاری، کلاس یاری، فن یاری، هنر یاری، ورزش یاری و تجهیزات توان بخشی یاری را باید  طراحی و به اجرا بگذاریم.

دکتر حسینی در ادامه عنوان کرد:  پنجمین سیاست و راهبرد سازمان آموزش و پرورش استثنایی کشور  بر جامعه پذیری و اجتماعی شدن این سازمان می باشد، این سیاست گر چه در پیوند کامل با توسعه مشارکت در سطح کلان، میانی و خرد مبتنی است اما در عین حال اجتماعی شدن سازمان را می توان به عنوان یک سرفصل مستقل نیز مطرح کرد.

وی افزود: در این راستا اینکه مسائل سازمان را تبدیل به نیاز کنیم و  به جامعه منتقل نماییم و مسئله خود را  به مسئله جامعه به ویژه بخشی از  جامعه که می تواند همراه و مخاطب ما باشد، تبدیل نماییم ناظر بر فرآیند اجتماعی شدن سازمان است، در این مسیر پیوست اطلاع رسانی، ایجاد سازمان شیشه ای و ارتباطات و تبادلات موثر با ابعاد و اضلاع جامعه از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
وی پیوند با صدا و سیما، خبرگزاری ها، برنامه های خاص و پرمخاطب تلویزیون و رادیو، تمرکز و توجه به موضوع مسئولیت اجتماعی در سازمان های دولتی و عمومی، ارتباط با انجمن های علمی، صنفی، تخصصی و خیریه ای اعم از تشکل های حامی یا همدرد و نیز استفاده از ظرفیت های مناسبتی در طول ایام سال، بهره مندی از شخصیت های علمی و مشاهیر و خیریه ای و نیز ظرفیت دانشگاه ها و مراکز علمی را از جمله مواردی اجتماعی شدن سازمان عنوان کرد.

دکتر حسینی همچنین اظهار داشت: پیوند بین اهداف و استراتژی های سازمان با معلمین، دانش آموزان و اولیاء و مدیران مدارس و قشر هایی از جامعه از طریق آسان سازی و نیز حرکت در مسیر روشن و شوق انگیز نیاز ها و کلید واژه سازی اهداف و استراتژی ها نیز باید در اجتماعی سازی و جامعه پذیری سازمان مورد توجه جدی قرار گیرد.

وی اضافه کرد: ششمین راهبرد سازمان بر تکریم ارباب رجوع، تمرکز بر حقوق شهروندی با روان سازی ارائه خدمات و فعالیت ها در بستر فناوری های نوین خواهد بود در این راستا شعار راهبردی تردد امواج به جای تردد افراد باید مد نظر قرار گیرد که راه اندازی میز خدمت الکترونیکی گامی در این راستا خواهد بود.

دکتر حسینی افزود: هفتمین استراتژی و راهبرد ما در سال جدید ارتقاء کیفیت و فراگیری آموزش در همه ابعاد آموزش و پرورش و توان بخشی خواهد بود در عین حال تمرکز و توجه به توسعه آموزش های مهارتی، فنی و حرفه ای و تدوین و تصویب سند جامع راهبردی آموزش های فنی حرفه ای و توجه به آموزش همراه با تولید و پیوند محصولات دانش آموزان با نیاز های ویژه به جامعه و تجاری سازی آن و نیز توجه به مسائل ورزشی و برنامه های فوق برنامه و توسعه رشد هنر و بازی همراه با آموزش از محور های مورد توجه در راستای تحقق این استراتژی خواهد بود.

وی هشتمین نگاه راهبردی ما در برنامه ریزی ها تمرکز و توجه به ارتقاء کمی و کیفی توانبخشی، توان خواهان و دانش آموزان با نیازهای ویژه عنوان کرد که در این راستا توجه به جذب و ارتقاء نیروی انسانی، فضا و تجهیزات باید در کانون توجه قرار گیرد.

وی تاکید کرد: تجهیزات و وسایل توانبخشی جدید باید شناسایی و مدارس از این حیث نیاز سنجی و مورد آمایش سرزمینی قرار گیرند و سپس هم از حیث نیروی انسانی و هم تجهیز و وسایل توانبخشی جهت جذب و تجهیز استفاده از اعتبارات دولتی و جذب مشارکت های اجتماعی تامین و مدارس و مراکز از این حیث تجهیز شوند.

دکتر حسینی در خصوص نهمین استراتژی و راهبرد سازمان گفت: استراتژی بعدی بر تمرکز زدایی و کاهش تمرکز سازمانی مبتنی خواهد بود ، سازمان عریض و طویل و پهن پیکر آموزش و پرورش، سازمانی است به شدت متعصب و متمرکز که باید تلاش نماییم با تفویض اختیار به استانها و شهرستانها و خصوصا مدارس از دامن متعصب  و متمرکز این ابر سازمان، تمرکز زدایی کنیم و کاهش تمرکز را دستور عمل قرار دهیم،

دکتر حسینی ادامه داد: مدارس ، مناطق و استانها فقط از طریق مدیران و معلمان فهیم و با دانش اداره می شوند که باید نگاه عمودی از بالا به پایین را کاهش داد و با درک توانمندیهای این قشر فهیم و زحمت کش قدرت انتخاب را به آنها واگذار نمود.

دکتر حسینی گفت: دهمین استراتژی سازمان نگاه دانش بنیاد به برنامه ها ، رویه ها، نظام تصمیم گیری و مناسبت ها خواهد بود و ما باید تلاش کنیم به سمت جامعه علم بنیاد حرکت کنیم که این هدف از مسیر آموزش و پرورش محقق می شود.

بنابراین نظام تصمیم گیری و برنامه ریزی در آموزش و پرورش و سازمان استثنایی باید مبتنی بر یافته ها بنیاد شود و هیچ تصمیمی بدون تحقیق امکان پذیر نیست  و از این طریق ارتقاء، بهره وری و کیفیت مطلوب در حوزه تعلیم و تربیت محقق گردد.